Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzebowałam tej książki. Dziękuję. Idę dalej chlipać w poduszkę.

Potrzebowałam tej książki. Dziękuję. Idę dalej chlipać w poduszkę.

Cytaty:

"- Czasem myślę, że nie jestem wystarczająco dobry zwierzył się Mały Smok.
- Drzewo wiśni nie porównuje się z innymi
drzewami - odrzekła Wielka Panda. - Po prostu rozkwita".

"Czasami po prostu trzeba być niepoważnym".

"Najlepsze, co można podać do herbaty, to towarzystwo dobrego przyjaciela - doszła do wniosku Wielka Panda".

"Niektórzy ludzie są jak świece. Spalają się, żeby przynieść światło innym".

"- Pospiesz się, Wielka Pando! Spóźnimy się!
Wielka Panda klapnęła na trawie i rzekła:
- Lubię myśleć, że nie spóźniam się, lecz buduję nastrój oczekiwania".

"- Niewiele robisz. - stwierdził Mały Smok.
- Ale mam duży potencjał. - odparła Wielka Panda i ziewnęła".

Cytaty:

"- Czasem myślę, że nie jestem wystarczająco dobry zwierzył się Mały Smok.
- Drzewo wiśni nie porównuje się z innymi
drzewami - odrzekła Wielka Panda. - Po prostu rozkwita".

"Czasami po prostu trzeba być niepoważnym".

"Najlepsze, co można podać do herbaty, to towarzystwo dobrego przyjaciela - doszła do wniosku Wielka Panda".

"Niektórzy ludzie są jak świece....

Cóż mogę napisać o tej krótkiej książce? Pomimo stu kilkunastu stron parę razy doprowadziła mnie do łez. To historia o przyjaźni, wspólnych planach, które nigdy nie wyjdą ze strefy marzeń. Życie to nie bajka, ale tak jak powiedział Lis z "Małego Księcia": "Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś".

Cóż mogę napisać o tej krótkiej książce? Pomimo stu kilkunastu stron parę razy doprowadziła mnie do łez. To historia o przyjaźni, wspólnych planach, które nigdy nie wyjdą ze strefy marzeń. Życie to nie bajka, ale tak jak powiedział Lis z "Małego Księcia": "Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś".

Co za banalna historia opowiedziana przez psa pseudoitelektualistę snującego wywody filozoficzne od czapy, który na swojej drodze, oczywiście, spotyka sławnych ludzi z historii świata xd

Halo, skoro narratorem jest pies, to powinien mieć psi punkt widzenia. Można się spierać z moim zdaniem, choć jak zawsze należy tu postawić stwierdzenie: "to zależy". Jednakże uczłowieczenie w tym przypadku wypadło bardzo sztucznie.

Jedynym plusem przeczytania tej książki jest fakt, iż mam wiele przykładów do mojej pracy zaliczeniowej z teorii literatury.

Co za banalna historia opowiedziana przez psa pseudoitelektualistę snującego wywody filozoficzne od czapy, który na swojej drodze, oczywiście, spotyka sławnych ludzi z historii świata xd

Halo, skoro narratorem jest pies, to powinien mieć psi punkt widzenia. Można się spierać z moim zdaniem, choć jak zawsze należy tu postawić stwierdzenie: "to zależy". Jednakże...

Co się dzieje, gdy Zło staje się Dobre?
Co się dzieje, gdy Dobro staje się Złe?

Piękna historia o tym jak wielką moc ma prawdziwa przyjaźń.

Sofia jest dziewczynką, która uważa, że jest dobra. Jednakże już od pierwszych stron czytelnik ma szczerą ochotę ją udusić. "Dobre uczynki" są kierowane jej egoizmem i chęcią znalezienia się w Akademii Dobra. Jakie jest zdziwienie dziewczynki, kiedy ląduje w przeciwnej szkole, a jej "najlepsza" (i jedyna) przyjaciółka "zajmuje" jej miejsce.

Jednak więź jaka łączy Sofię z Agatą zmienia ją na lepsze oraz uczy na czym polega przyjaźń. Jest to uczucie, które pokona wszelkie przeciwności.

Książka jest uniwersalna - zarówno dla dużych jak i małych. Można z niej wynieść wiele mądrych myśli. Zadaje nam pytanie: czy piękno zawsze idzie w parze z dobrem? i dochodzi do budujących wniosków: odmienność wcale nie jest gorsza.

i jeszcze kot o imieniu Rozpruwacz <3

Jedyne co mi nie pasowało w książce to porównania zaczerpnięte z naszej kultury - "jak wampir", "święta Teresa". W książce fantasy raczej nie powinny się znaleźć.

A tak poza tym nie mam się do czego przyczepić. Zarówno świat jak i postaci są wiarygodne oraz dobrze napisane. Lecę po drugi tom ;)

Cytaty:

– Zawsze testujesz na mnie swoje kremy i eliksiry.
– Czyż nie od tego ma się przyjaciół? Żeby pomagać sobie nawzajem?

– (...) Dlaczego wszyscy uznali, że to ja będę Złą Królową?
– Nikt nie mówi, że jesteś zła, Agato – westchnęła Sofia. – Jesteś tylko inna.

Ona potrzebowała całego życia, żeby znaleźć jedną jedyną przyjaciółkę, a te dziewczynki zostawały najlepszymi przyjaciółkami w ciągu kilku minut, jakby nawiązywanie przyjaźni było najprostszą rzeczą na świecie. Agata poczuła ukłucie wstydu.

Czarne charaktery zawsze wydawały jej się bardziej interesujące od bohaterów. Złoczyńcy mieli jakieś ambicje, pasje. To dzięki nim posuwała się fabuła. Nie obawiali się śmierci – przeciwnie, zarzucali ją na siebie jak pancerz! Wdychając cmentarny zapach szkoły, Agata czuła, że krew żywiej krąży w jej żyłach. Tak jak wszystkie czarne charaktery ona także nie obawiała się śmierci. Dzięki śmierci czuła, że żyje.

Tylko jeśli zniszczymy to, kim się nam wydaje, że jesteśmy, będziemy mogli docenić to, kim jesteśmy naprawdę.

Tylko najlepsze zło potrafi udawać dobro.

– Nie chcę... być Zła – wykrztusiła Sofia ze szlochem.
– Nie jesteś Zła, Sofio – szepnęła Agata dotykając jej pomarszczonego policzka. - Jesteś człowiekiem.

Co się dzieje, gdy Zło staje się Dobre?
Co się dzieje, gdy Dobro staje się Złe?

Piękna historia o tym jak wielką moc ma prawdziwa przyjaźń.

Sofia jest dziewczynką, która uważa, że jest dobra. Jednakże już od pierwszych stron czytelnik ma szczerą ochotę ją udusić. "Dobre uczynki" są kierowane jej egoizmem i chęcią znalezienia się w Akademii Dobra. Jakie jest zdziwienie...