Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Kościół to ludzie, a ludzie popełniają błędy".

To nie jest książka o herezji religijnej czy przewracaniu ogólnie przyjętego porządku. Za to, jest to pozycja, w której młodzi ludzie próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie. Dorastając poznają siebie i środowisko, w którym żyją na nowo. Zaczynają dostrzegać mankamenty rzeczywistości, sprzeczności, ale także możliwości ich zmiany. Mają świadomość, że głos dzieci i młodzieży też może się liczyć. To od nich zależy, czy zgodzą się na niesprawiedliwość, czy wzniecą bunt.

Piękna książka o sile przyjaźni, miłości do drugiego człowieka i Boga/bogów. Pokazuje, jak wiele może zdziałać sama obecność drugiej osoby w naszym życiu i jak często tego nie doceniamy.

"Kościół to ludzie, a ludzie popełniają błędy".

To nie jest książka o herezji religijnej czy przewracaniu ogólnie przyjętego porządku. Za to, jest to pozycja, w której młodzi ludzie próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie. Dorastając poznają siebie i środowisko, w którym żyją na nowo. Zaczynają dostrzegać mankamenty rzeczywistości, sprzeczności, ale także możliwości ich...

Co się dzieje, gdy Zło staje się Dobre?
Co się dzieje, gdy Dobro staje się Złe?

Piękna historia o tym jak wielką moc ma prawdziwa przyjaźń.

Sofia jest dziewczynką, która uważa, że jest dobra. Jednakże już od pierwszych stron czytelnik ma szczerą ochotę ją udusić. "Dobre uczynki" są kierowane jej egoizmem i chęcią znalezienia się w Akademii Dobra. Jakie jest zdziwienie dziewczynki, kiedy ląduje w przeciwnej szkole, a jej "najlepsza" (i jedyna) przyjaciółka "zajmuje" jej miejsce.

Jednak więź jaka łączy Sofię z Agatą zmienia ją na lepsze oraz uczy na czym polega przyjaźń. Jest to uczucie, które pokona wszelkie przeciwności.

Książka jest uniwersalna - zarówno dla dużych jak i małych. Można z niej wynieść wiele mądrych myśli. Zadaje nam pytanie: czy piękno zawsze idzie w parze z dobrem? i dochodzi do budujących wniosków: odmienność wcale nie jest gorsza.

i jeszcze kot o imieniu Rozpruwacz <3

Jedyne co mi nie pasowało w książce to porównania zaczerpnięte z naszej kultury - "jak wampir", "święta Teresa". W książce fantasy raczej nie powinny się znaleźć.

A tak poza tym nie mam się do czego przyczepić. Zarówno świat jak i postaci są wiarygodne oraz dobrze napisane. Lecę po drugi tom ;)

Cytaty:

– Zawsze testujesz na mnie swoje kremy i eliksiry.
– Czyż nie od tego ma się przyjaciół? Żeby pomagać sobie nawzajem?

– (...) Dlaczego wszyscy uznali, że to ja będę Złą Królową?
– Nikt nie mówi, że jesteś zła, Agato – westchnęła Sofia. – Jesteś tylko inna.

Ona potrzebowała całego życia, żeby znaleźć jedną jedyną przyjaciółkę, a te dziewczynki zostawały najlepszymi przyjaciółkami w ciągu kilku minut, jakby nawiązywanie przyjaźni było najprostszą rzeczą na świecie. Agata poczuła ukłucie wstydu.

Czarne charaktery zawsze wydawały jej się bardziej interesujące od bohaterów. Złoczyńcy mieli jakieś ambicje, pasje. To dzięki nim posuwała się fabuła. Nie obawiali się śmierci – przeciwnie, zarzucali ją na siebie jak pancerz! Wdychając cmentarny zapach szkoły, Agata czuła, że krew żywiej krąży w jej żyłach. Tak jak wszystkie czarne charaktery ona także nie obawiała się śmierci. Dzięki śmierci czuła, że żyje.

Tylko jeśli zniszczymy to, kim się nam wydaje, że jesteśmy, będziemy mogli docenić to, kim jesteśmy naprawdę.

Tylko najlepsze zło potrafi udawać dobro.

– Nie chcę... być Zła – wykrztusiła Sofia ze szlochem.
– Nie jesteś Zła, Sofio – szepnęła Agata dotykając jej pomarszczonego policzka. - Jesteś człowiekiem.

Co się dzieje, gdy Zło staje się Dobre?
Co się dzieje, gdy Dobro staje się Złe?

Piękna historia o tym jak wielką moc ma prawdziwa przyjaźń.

Sofia jest dziewczynką, która uważa, że jest dobra. Jednakże już od pierwszych stron czytelnik ma szczerą ochotę ją udusić. "Dobre uczynki" są kierowane jej egoizmem i chęcią znalezienia się w Akademii Dobra. Jakie jest zdziwienie...