Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze, że już się skończyło, bo było coraz gorzej xd

Dobrze, że już się skończyło, bo było coraz gorzej xd

Co to miało być?

Lubię strumień świadomości, ale miło byłoby, gdyby myśli podmiotu wypowiadającego się były w jakikolwiek sposób ciekawe oraz by coś sobą reprezentowały.

Podobał mi się tylko fragment o Słowenii, ale to ze względów prywatnych.

Reszta była taka, jaka była. Przykro mi, ale w sumie to nie.

Co to miało być?

Lubię strumień świadomości, ale miło byłoby, gdyby myśli podmiotu wypowiadającego się były w jakikolwiek sposób ciekawe oraz by coś sobą reprezentowały.

Podobał mi się tylko fragment o Słowenii, ale to ze względów prywatnych.

Reszta była taka, jaka była. Przykro mi, ale w sumie to nie.

Nie spodziewałam się, że poezja Konopnickiej tak mnie przetarga.

Miałam mylne przekonanie, iż jest to tylko autorka wierszy dla dzieci... Jak bardzo się myliłam. Utwory pełne żalu, smutku, złości, o depresyjnym wydźwięku, a wręcz z przewijającym się motywem samobójstwa i własnego grobu, bardzo mnie poruszyły.

Dodatkowym plusem jest subtelne i nienachalne wplatanie wątków patriotycznych w utwory. Bowiem głównym tematem poezji Konopnickiej jest natura, los chłopów, a także sprzeciw wobec ówcześnie obowiązującemu ładu.

Nie spodziewałam się, że poezja Konopnickiej tak mnie przetarga.

Miałam mylne przekonanie, iż jest to tylko autorka wierszy dla dzieci... Jak bardzo się myliłam. Utwory pełne żalu, smutku, złości, o depresyjnym wydźwięku, a wręcz z przewijającym się motywem samobójstwa i własnego grobu, bardzo mnie poruszyły.

Dodatkowym plusem jest subtelne i nienachalne wplatanie wątków...

"(...) w życiu
liczą się nie tylko dobrze zrobione
wiersze ale i te spartaczone
które mówią o nas najwięcej"

"(...) w życiu
liczą się nie tylko dobrze zrobione
wiersze ale i te spartaczone
które mówią o nas najwięcej"

Żeby napisać opinię o tym tomiku, muszę ją podzielić:

Pierwsza część: czułam jakby wiersze były pisane na siłę, tak, aby wpasować się w nurt ekokrytyki czy zookrytyki.

Druga część: Czuć wyraźny postęp. Można by powiedzieć, że wiersze są wreszcie pisane od serca. Możliwe, że poetka zajrzała do własnych doświadczeń. Jednak, mimo tego, czytanie dłużyło mi się.

Z całego tomiku w mniejszym bądź większym stopniu podobało mi się 7 wierszy.

Plus też za rysunki.

Żeby napisać opinię o tym tomiku, muszę ją podzielić:

Pierwsza część: czułam jakby wiersze były pisane na siłę, tak, aby wpasować się w nurt ekokrytyki czy zookrytyki.

Druga część: Czuć wyraźny postęp. Można by powiedzieć, że wiersze są wreszcie pisane od serca. Możliwe, że poetka zajrzała do własnych doświadczeń. Jednak, mimo tego, czytanie dłużyło mi się.

Z całego...