Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Seksistowski chłam

Seksistowski chłam

Madame Bovary, c'est moi

Madame Bovary, c'est moi

Netflix brought me here

Netflix brought me here

nolite te bastardes carborundorum

nolite te bastardes carborundorum

Bóg go ukarał i oddał w ręce kobiety

Bóg go ukarał i oddał w ręce kobiety

No szkoda

No szkoda

Niekwestionowany numer jeden.

Niekwestionowany numer jeden.

Agatha Christie kojarzy mi się ze sztampą i banalizowaniem, ale także z niezwykle przyjemnym odpoczynkiem. Staram się skupiać jedynie na przyjemności związanej z lekturą, a nie na rozliczaniu autorki z tego, co mogła zrobić lepiej.
Interesujący powrót do gimnazjalnych zauroczeń Agathą Christie.

Agatha Christie kojarzy mi się ze sztampą i banalizowaniem, ale także z niezwykle przyjemnym odpoczynkiem. Staram się skupiać jedynie na przyjemności związanej z lekturą, a nie na rozliczaniu autorki z tego, co mogła zrobić lepiej.
Interesujący powrót do gimnazjalnych zauroczeń Agathą Christie.

Przejmująca, ale nie tak jak inne klasyfikowane do powieści antyutopijnych.

Przejmująca, ale nie tak jak inne klasyfikowane do powieści antyutopijnych.

Nudna i nijaka. Z początku niemająca za dużo wspólnego z kryminałem, a wraz z rozwojem akcji przekombinowana. Może popadam w malkontenctwo, ale spodziewałam się czegoś o wiele lepszego.

Nudna i nijaka. Z początku niemająca za dużo wspólnego z kryminałem, a wraz z rozwojem akcji przekombinowana. Może popadam w malkontenctwo, ale spodziewałam się czegoś o wiele lepszego.

Bookcrossing w moim wykonaniu to niewypał. Dałam się namówić i wybrałam książkę po okładce i teraz muszę odpokutować. Ładna szata graficzna, prowokujący opis, nawiązania do Szekspira i czego chcieć więcej. Mnie zabrakło sensu i logiki.
Skrajna niekonsekwencja we wszystkim, brak koncepcji.
Nigdy więcej.

Bookcrossing w moim wykonaniu to niewypał. Dałam się namówić i wybrałam książkę po okładce i teraz muszę odpokutować. Ładna szata graficzna, prowokujący opis, nawiązania do Szekspira i czego chcieć więcej. Mnie zabrakło sensu i logiki.
Skrajna niekonsekwencja we wszystkim, brak koncepcji.
Nigdy więcej.

Wiele czasu i uwagi zażyczyła sobie ta książka.
Mnóstwo zawiłych metafor i skomplikowanej symboliki
sprawiło, że byłam zmuszona czytać na bieżąco przypisy i
interpretacje (155stron!).
Zaświaty, które stworzył Dante na podstawie ówczesnych
wyobrażeń odnośnie do życia po śmierci są zbudowane niezwykle
kunsztownie. Brak tam miejsca na przypadek czy omyłkę.
Dantejska wizja piekła tak bardzo rozgrzała wyobraźnię
czytelników, że nawiązania do tego dzieła można znaleźć
prawie w każdej dziedzinie sztuki, co niesamowicie
wyraźnie widać dopiero po przeczytaniu oryginału.
Raj zaś zamieszkany jest przez persony wybrane w sposób
zupełnie nieobiektywny, co skutkuje wieloma
kontrowersjami. Prywata i dogmatyczność Dantego budują ten utwór.

Wiele czasu i uwagi zażyczyła sobie ta książka.
Mnóstwo zawiłych metafor i skomplikowanej symboliki
sprawiło, że byłam zmuszona czytać na bieżąco przypisy i
interpretacje (155stron!).
Zaświaty, które stworzył Dante na podstawie ówczesnych
wyobrażeń odnośnie do życia po śmierci są zbudowane niezwykle
kunsztownie. Brak tam miejsca na przypadek czy omyłkę.
Dantejska wizja...

Pierwszy raz miałam przyjemność z rosyjskim romantyzmem.
Chociaż nieprzyzwoicie krótka, to nie można jej odmówić wielowątkowości.
Książka opowiada o hazardziście, który zapomniał słuchać własnych rad. Przede wszystkim jednak widzę w tym historię człowieka, którego pożarła chciwość i zgubił brak kręgosłupa moralnego.
Idealna na wolny wieczór.

Pierwszy raz miałam przyjemność z rosyjskim romantyzmem.
Chociaż nieprzyzwoicie krótka, to nie można jej odmówić wielowątkowości.
Książka opowiada o hazardziście, który zapomniał słuchać własnych rad. Przede wszystkim jednak widzę w tym historię człowieka, którego pożarła chciwość i zgubił brak kręgosłupa moralnego.
Idealna na wolny wieczór.

Ta książka była moją pracą semestralną z języka angielskiego i cieszę się, że wybrałam właśnie ją.
Krótka, ale genialnie skonstruowana, dodatkowo z błyskotliwym zakończeniem.

Ta książka była moją pracą semestralną z języka angielskiego i cieszę się, że wybrałam właśnie ją.
Krótka, ale genialnie skonstruowana, dodatkowo z błyskotliwym zakończeniem.

Kiedy powiedziano mi, że ta książka jest uniwersalna, a problemy w niej zawarte można interpretować na wiele sposobów, moja sceptyczna natura dała o sobie znać.
Jakim cudem tak charakterystyczny dramat może być obiektem dyskursów?
Zgadza się, może.
Całość jest tak absurdalna, jak obraz finałowego Tanga do ‘La Cumparsita’.
 

Kiedy powiedziano mi, że ta książka jest uniwersalna, a problemy w niej zawarte można interpretować na wiele sposobów, moja sceptyczna natura dała o sobie znać.
Jakim cudem tak charakterystyczny dramat może być obiektem dyskursów?
Zgadza się, może.
Całość jest tak absurdalna, jak obraz finałowego Tanga do ‘La Cumparsita’.
 

Ta książka złamała mi serce. Jak można było zrobić tak niewyobrażalną krzywdę uniwersum Harry’ego Pottera na tyle sposobów? Jestem całkowicie zgodna z opiniami innych czytelników co do tego, że nie jest to kolejna część sagi, ale oddzielna książka, którą z przyczyn oczywistych nie wolno nazywać jej kontynuacją. Nie tłumaczy to jednak dlaczego pozwolono na tak przekombinowaną i infantylną fabułę przystać. Przecież to, co się tam dzieje jest wręcz zgodne z najtańszymi schematami.
Dodając do tego fakt, że jedynymi bohaterami są dwa małżeństwa i ich dzieci cała historia jest płaska i czarno-biała. Mam wrażenie, że więcej warte są fan fiction, za którymi notabene nie przepadam.

Ta książka złamała mi serce. Jak można było zrobić tak niewyobrażalną krzywdę uniwersum Harry’ego Pottera na tyle sposobów? Jestem całkowicie zgodna z opiniami innych czytelników co do tego, że nie jest to kolejna część sagi, ale oddzielna książka, którą z przyczyn oczywistych nie wolno nazywać jej kontynuacją. Nie tłumaczy to jednak dlaczego pozwolono na tak...

Ta książka zapowiadała się rewelacyjnie. Średniowieczne legendy, na których powieść bazuje to niekwestionowany strzał w dziesiątkę, ale gdzieś po drodze cały urok przepadł. Podwaliną klęski okazało się przekombinowanie. Momentami nie wiedziałam co się dzieje, a jeśli już się odnajdywałam, to nie byłam pewna czy to się naprawdę wydarzyło, czy jedynie w głowie bohaterki. Gdyby nie naiwność fabuły i sztampowe zakończenie książka byłaby naprawdę dobra.

Ta książka zapowiadała się rewelacyjnie. Średniowieczne legendy, na których powieść bazuje to niekwestionowany strzał w dziesiątkę, ale gdzieś po drodze cały urok przepadł. Podwaliną klęski okazało się przekombinowanie. Momentami nie wiedziałam co się dzieje, a jeśli już się odnajdywałam, to nie byłam pewna czy to się naprawdę wydarzyło, czy jedynie w głowie bohaterki....

Największe rozczarowanie ostatnich miesięcy, bo to jedna z niewielu lektur, na które czekałam. Forma wywiadu trafiona, ale treść była zniechęcająca. Takiej krótkiej książki nie powinno się czytać tyle, ile ja poświęciłam na nią czasu, bo zwyczajnie mnie nudziła. Wstyd mi mówić w ten sposób o jakiejkolwiek książce traktującej o drugiej wojnie światowej, ale pewnych rzeczy nie przeskoczę.

Największe rozczarowanie ostatnich miesięcy, bo to jedna z niewielu lektur, na które czekałam. Forma wywiadu trafiona, ale treść była zniechęcająca. Takiej krótkiej książki nie powinno się czytać tyle, ile ja poświęciłam na nią czasu, bo zwyczajnie mnie nudziła. Wstyd mi mówić w ten sposób o jakiejkolwiek książce traktującej o drugiej wojnie światowej, ale pewnych rzeczy...

Nie pamiętam, kiedy tak się zmęczyłam przy czytaniu lektury. Dłużyło się niemiłosiernie, chociażby ze względu na dużo szczegółów i rosyjskie wstawki. Presja ze strony polonistki także nie pomogła.
Nie mogę jednak powiedzieć, że żałuję, bo tę książkę niezaprzeczalnie warto znać.

Nie pamiętam, kiedy tak się zmęczyłam przy czytaniu lektury. Dłużyło się niemiłosiernie, chociażby ze względu na dużo szczegółów i rosyjskie wstawki. Presja ze strony polonistki także nie pomogła.
Nie mogę jednak powiedzieć, że żałuję, bo tę książkę niezaprzeczalnie warto znać.

Nie tak dawno narzekałam na nazbyt naturalistyczne opisy zawarte w 'Malowanym ptaku' Kosińskiego i budowaniu akcji jedynie na samym obrazie zezwierzęcenia ludzi, a teraz przeczytawszy 'Medaliony' doszłam do wniosku, że nie tam leżał problem.
Tamta książka była przerysowana, akcja podkolorowana i jakoś niespójna. Tutaj mamy do czynienia z zebranymi wspomnieniami ludzi, którzy nie proszą o nic więcej, tylko o wysłuchanie. Nic nie musi być ubarwione przez sam fakt, że to zdarzyło się naprawdę i to jest właśnie wartość tej książki.

Nie tak dawno narzekałam na nazbyt naturalistyczne opisy zawarte w 'Malowanym ptaku' Kosińskiego i budowaniu akcji jedynie na samym obrazie zezwierzęcenia ludzi, a teraz przeczytawszy 'Medaliony' doszłam do wniosku, że nie tam leżał problem.
Tamta książka była przerysowana, akcja podkolorowana i jakoś niespójna. Tutaj mamy do czynienia z zebranymi wspomnieniami ludzi,...