Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako osoba, która zajmuje się patomorfologią, myślałam, że znalazłam książkę, która przekaże mi wiedze w ciekawy sposób, kto wie, może dowiem się czegoś nowego. Niestety język, którm jest napisana książka w ogóle mi nie przypadł. Moim zdaniem, autorka ma problem w przekazaniu wiedzy i robi to w bardzo nudny i monotonny sposób. Nie jestem zbyt wielką fanką tej ksiązki, ale co musze przyznać to, że zdjęcia są bardzo ładne.

Jako osoba, która zajmuje się patomorfologią, myślałam, że znalazłam książkę, która przekaże mi wiedze w ciekawy sposób, kto wie, może dowiem się czegoś nowego. Niestety język, którm jest napisana książka w ogóle mi nie przypadł. Moim zdaniem, autorka ma problem w przekazaniu wiedzy i robi to w bardzo nudny i monotonny sposób. Nie jestem zbyt wielką fanką tej ksiązki, ale...

Po katastrofie jaka byla pierwsza czesc, mialam nie zabierac sie za druga, ale nie lubie miec niedokonczonych serii oraz myslalam (ja naiwna) ze druga czesc bedzie lepsza. Jak bardzo sie pomylilam. Ta ksiazka to jedno z gorszych dziel literackich jakie przeczytalam. Nudna, monotonna, bardzo plytkie podejscie do tematu, brak logiki…

Po katastrofie jaka byla pierwsza czesc, mialam nie zabierac sie za druga, ale nie lubie miec niedokonczonych serii oraz myslalam (ja naiwna) ze druga czesc bedzie lepsza. Jak bardzo sie pomylilam. Ta ksiazka to jedno z gorszych dziel literackich jakie przeczytalam. Nudna, monotonna, bardzo plytkie podejscie do tematu, brak logiki…

Nigdy nie przeczytałam tej ksiazki jako nastolatka, wiec postanowilam dac jej szanse i byla to najgorsza decyzja mojego zycia. Ksiazka jest okropnie nudna. Mam wrazenie ze autorka, sama nie wiedziala, co ma w niej przekazac.

Nigdy nie przeczytałam tej ksiazki jako nastolatka, wiec postanowilam dac jej szanse i byla to najgorsza decyzja mojego zycia. Ksiazka jest okropnie nudna. Mam wrazenie ze autorka, sama nie wiedziala, co ma w niej przekazac.

Ksiazka jest cudowna. Mimo tego ze ma ponad 600 stron czyta sie ja wyjatkowo szybko. Bardzo latwo jest sie zzyc z bohaterami, atmosfera, w ktorej utrzymana jest fabula, ktora nawiasem mowiac jest bardzo wciagajaca, powoduje u czytelnika uczucie bycia czescia calej historii. Nie moge sie doczekac zaczecia czytania kolejnego tomu!

Ksiazka jest cudowna. Mimo tego ze ma ponad 600 stron czyta sie ja wyjatkowo szybko. Bardzo latwo jest sie zzyc z bohaterami, atmosfera, w ktorej utrzymana jest fabula, ktora nawiasem mowiac jest bardzo wciagajaca, powoduje u czytelnika uczucie bycia czescia calej historii. Nie moge sie doczekac zaczecia czytania kolejnego tomu!

Nigdy nie byłam wielką fanką Oscara Wilde'a, ale na książka, kolokwialnie mówiąc, zmiotła mnie z planszy. Klimat jest cudownie zbudowany, łatwo jest się zżyć z bohaterami i już na pierwszych stronach zbudować swoje uprzedzenia do niektórych bochaterów, a innych po prostu pokochać. Dodatkowo ten cynizm i humor Wilde, arcydzieło. Polecam z całego serduszka.

Nigdy nie byłam wielką fanką Oscara Wilde'a, ale na książka, kolokwialnie mówiąc, zmiotła mnie z planszy. Klimat jest cudownie zbudowany, łatwo jest się zżyć z bohaterami i już na pierwszych stronach zbudować swoje uprzedzenia do niektórych bochaterów, a innych po prostu pokochać. Dodatkowo ten cynizm i humor Wilde, arcydzieło. Polecam z całego serduszka.

To już druga część przygód Harrego Pottera w Hogwarcie. Wydawałoby się, że kolejna część będzie na podobnym poziomie co pierwsza, bądź lepsza, jednak moim zdaniem było inaczej. Sposób pisania J.K. Rowling jest dość specyficzny i ciężko się do niego przyzwyczaić. Fabuła w drugiej części rozwija się dość wolno, co może znużyć czytelnika. Jeżeli ktoś pierwszy raz zagłębia się w historię łatwo przez nią przebrnie. Jendak jeżeli ktoś robi re-read, jak w moim przypadku, książka w niektórych momentach może wydać się nużąca. Nie zmienia to faktu, że napewno nadaje się do polecenia!

To już druga część przygód Harrego Pottera w Hogwarcie. Wydawałoby się, że kolejna część będzie na podobnym poziomie co pierwsza, bądź lepsza, jednak moim zdaniem było inaczej. Sposób pisania J.K. Rowling jest dość specyficzny i ciężko się do niego przyzwyczaić. Fabuła w drugiej części rozwija się dość wolno, co może znużyć czytelnika. Jeżeli ktoś pierwszy raz zagłębia się...

Każdy miłośnik horrorów powinien w swoim życiu przeczytać chociaż jedno opowiadanie Lovecrafta, a ta książka to zbiór aż 20 z nich. Klimat jest niesamowity i bardzo łatwo jest się wciągnąć w świat Lovecrafta. Książka akurat jest po angieslku co dodaje jeszcze większego klimatu, biorąc pod uwage, że jest to oryginalny język, w których Lovecraft pisał. Napewno sięgnę po nią jeszcze wiele razy.

Każdy miłośnik horrorów powinien w swoim życiu przeczytać chociaż jedno opowiadanie Lovecrafta, a ta książka to zbiór aż 20 z nich. Klimat jest niesamowity i bardzo łatwo jest się wciągnąć w świat Lovecrafta. Książka akurat jest po angieslku co dodaje jeszcze większego klimatu, biorąc pod uwage, że jest to oryginalny język, w których Lovecraft pisał. Napewno sięgnę po nią...

To moja pierwsza przeczytana książka autorstwa Evansa i pewnie nie ostatnia. Książka buduje świetny klimat, bohaterowie są dobrze napisani, co sprawia, że łatwo jest się z nimi zżyć. Książkę pożarłam w niecały dzień i z całego serca każdemu polecam!

To moja pierwsza przeczytana książka autorstwa Evansa i pewnie nie ostatnia. Książka buduje świetny klimat, bohaterowie są dobrze napisani, co sprawia, że łatwo jest się z nimi zżyć. Książkę pożarłam w niecały dzień i z całego serca każdemu polecam!

Wzięłam “Sonety” z biblioteki z czystej ciekawości i nie żałuje ani minuty spędzonej na czytaniu ich. Sa tak przepiękne, że przy niektórych nawet zdarzyło mi się uronić łze. Z czystym sercem polecam każdemu

Wzięłam “Sonety” z biblioteki z czystej ciekawości i nie żałuje ani minuty spędzonej na czytaniu ich. Sa tak przepiękne, że przy niektórych nawet zdarzyło mi się uronić łze. Z czystym sercem polecam każdemu

Król Lear to kolejny dramat Shakespeare’a którego nie mogłam sobie odmówić. Nie jest on lepszy od mojego faworyta „Snu nocy Letniej” ale polecam go bardzo. Przeczytałam go w jedną noc, tak bardzo wciągnęła mnie fabuła, a bohaterowie stali się w jakis sposob częścią mnie. U każdego miłośnika Shakespeare’a to pozycja obowiązkowa

Król Lear to kolejny dramat Shakespeare’a którego nie mogłam sobie odmówić. Nie jest on lepszy od mojego faworyta „Snu nocy Letniej” ale polecam go bardzo. Przeczytałam go w jedną noc, tak bardzo wciągnęła mnie fabuła, a bohaterowie stali się w jakis sposob częścią mnie. U każdego miłośnika Shakespeare’a to pozycja obowiązkowa

Postanowilam po raz kolejny zabrac sie za ponowne przeczytanie Harrego i nie jestem zawiedziona. Pomijajac powrot cudowny powrot do dziecinstwa, pierwsza czesc cudownie oddaje klimat Hogwartu i bardzo latwo da sie zzyc z bohaterami.

Postanowilam po raz kolejny zabrac sie za ponowne przeczytanie Harrego i nie jestem zawiedziona. Pomijajac powrot cudowny powrot do dziecinstwa, pierwsza czesc cudownie oddaje klimat Hogwartu i bardzo latwo da sie zzyc z bohaterami.

Nigdy nie byłam wielką fanką fantasy, ale ta książka powoli zaczyna zmieniać moje zdanie. Bardzo zżyłam się z bohaterami, fabuła jest świetnie poprowadzona, a napięcię dobrze budowane.
Nie mogę się doczekać przeczytania kolejnej części.

Nigdy nie byłam wielką fanką fantasy, ale ta książka powoli zaczyna zmieniać moje zdanie. Bardzo zżyłam się z bohaterami, fabuła jest świetnie poprowadzona, a napięcię dobrze budowane.
Nie mogę się doczekać przeczytania kolejnej części.

Od zawsze byłam wielką fanką kryminałów Camilli Läckberg, więc kiedy zobaczyłam te książkę w bibliotece, musiałam ją przeczytać. Jak zwykle nie zawiodłam się, fabuła bardzo wciąga, a bohaterowie są dobrze rozpisani i łatwo jest się z nimi zżyć.

Od zawsze byłam wielką fanką kryminałów Camilli Läckberg, więc kiedy zobaczyłam te książkę w bibliotece, musiałam ją przeczytać. Jak zwykle nie zawiodłam się, fabuła bardzo wciąga, a bohaterowie są dobrze rozpisani i łatwo jest się z nimi zżyć.