Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W TOPR czyli Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym pracują ludzie pełni pasji, honoru i niezwykłej ponad ludzkiej siły fizycznej i psychicznej. To ludzie, którzy bez względu na istniejące okoliczności ratują innych pozostawieni sami na kaprysy bezwzględnej, górskiej natury.
To elita, do której marzy wielu się dostać, ale niestety nie wielu jest w stanie to wytrzymać.
To elita, w której każdy przez całą swoją służbę doszkala i ulepsza swoje umiejętności by nigdy nie zlekceważyć żadnego zagrożenia i ratować innych.
To ludzie, którzy są gotowi poświęcić swoje życie by inny mogli przeżyć.

Dawno nie czytałam tak niesamowitej i wciągającej literatury faktu.
Czytać o miejscach, w których nie raz byłam oraz czytać o szczytach które nie raz zdobyłam, gdyż w górach niezależnie od upływu czasu trwa nieodparty, przyciągający urok oraz niebezpieczeństwo, które przyciąga narwanców ale też zawodowców z całego świata.

Napisana lekko, prosto i bez żadnych dodatkowych "upiękrzaczy" sprawia, że zapiera dech w piersiach. Zapewne przez to, że sam temat jest wyjątkowy, niesamowity i niepodważalny, a bohaterowie, którzy opowiedzieli nam tę historię autentyczni, szczerzy i wyjątkowi.

Na koniec nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić tą wspaniałą literaturę faktu, która was nie raz przerazi ale też zainspiruje.

W TOPR czyli Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym pracują ludzie pełni pasji, honoru i niezwykłej ponad ludzkiej siły fizycznej i psychicznej. To ludzie, którzy bez względu na istniejące okoliczności ratują innych pozostawieni sami na kaprysy bezwzględnej, górskiej natury.
To elita, do której marzy wielu się dostać, ale niestety nie wielu jest w stanie to wytrzymać....

Ed i Lorraine Warrenowie to najbardziej znani badacze zjawisk paranormalnych na świecie. O tym, że świat żywych i umarłych jest ze sobą połączony udowodnili w prowadzonych przed siebie sprawach.

"Nawiedzenia. Historie prawdziwe" to oparte na faktach wydarzenia, gdzie ludzie stykali się z ciemną, umarłą stroną świata. W książce przeczytamy wiele na temat nawiedzeń zwłaszcza podczas snu, demonicznych prześladowaniach, gdzie demony przejmują kontrolę nad ciałem swojej ofiary, a także wielu licznych spotkań z duchami. Bo któż powiedział, że duch może być tylko zły?
Jednak jak sami autorzy przestrzegają, że ludzie, którzy igrają z nadprzyrodzonymi mocami, maczają ręce "czarnej magii", w końcu doczekają się odpowiedzi i zazwyczaj to na zawsze odmienia ich codzienne życie.

Intrygująca i dobra książka.
Krótka i treściwa.
Sam temat krzykliwy, wyśmiewany, lekceważony tutaj nabiera mocy prawdziwej i wstrząsanej.
O życiu po śmierci, o duchach, zjawach, demonach i niespokojnych duszach, jeśli szukasz dreszczyku emocji z pewnością go poczujesz, bo w końcu trzeba uwierzyć i przyznać, że to kiedyś zdarzyło się naprawdę.
Warto do niej zajrzeć.

Ed i Lorraine Warrenowie to najbardziej znani badacze zjawisk paranormalnych na świecie. O tym, że świat żywych i umarłych jest ze sobą połączony udowodnili w prowadzonych przed siebie sprawach.

"Nawiedzenia. Historie prawdziwe" to oparte na faktach wydarzenia, gdzie ludzie stykali się z ciemną, umarłą stroną świata. W książce przeczytamy wiele na temat nawiedzeń zwłaszcza...

To jedna z nielicznych bibliografii, które połykam. Książka jak i film "Najlepszy" jest inspiracją i dowodem na to, że wszystko znajduje się w naszych rękach, a właśnie w naszej głowie.

Jerzy Górski udowodnił, że nawet czternaście lat ćpania nie było w stanie powstrzymać go, aby stać się mistrzem podwójnego Ironmana. Swoją słabość przemienił w siłę, która pozwoliła mu żyć na nowo, co z tego że tak późno ważne, że w ogóle to się stało, bo nigdy nie jest za późno, aby coś zmienić.
Jest przykładem, że można wyjść z każdego nałogu, ale także udowodnił, że trzeba na swojej drodze życia spotkać osoby, które wyciągną do ciebie pomocną dłoń i przetrwają z tobą najgorsze.

Podsumowując,
Po pierwsze zarówno książka jak i film zapada w pamięć i jest świadectwem tego, że niemożliwe nie istnieje, a to właśnie my sami blokujemy swoje możliwości i spełnienie marzeń w swoim życiu.
Po drugie lekko napisana w przezabawnym momentami humorze, sprawia, ze pochłaniamy ją jednym tchem. Nie ma zbyt niepotrzebnych stron, wszystko co tam zostało zawarte jest kwintesencją życia Pana Górskiego. Przerażającego i pięknego życia, a sama postać niezwykłego triatlonisty aktualnie jest słabo znana.
Po trzecie jedyna i niepowtarzalna bibliografia, która porusza moje serce i jest mi tak bliska, że z pewnością za jakiś czas znów po nią sięgnę.
Ciepło ją polecam!

To jedna z nielicznych bibliografii, które połykam. Książka jak i film "Najlepszy" jest inspiracją i dowodem na to, że wszystko znajduje się w naszych rękach, a właśnie w naszej głowie.

Jerzy Górski udowodnił, że nawet czternaście lat ćpania nie było w stanie powstrzymać go, aby stać się mistrzem podwójnego Ironmana. Swoją słabość przemienił w siłę, która pozwoliła mu...

Napisze krótko i na temat.
Druga część Trupiej Farmy to niesamowite historie zawarte w kościach bądź materiałach znalezionych na miejscu zbrodni. To opowieści o tym, że mimo upływu czasu odpowiedni ludzie którzy z pasją poświęcili się antropologii sądowej potrafią wyrwać najbardziej skrywane sekrety umarłym, a tylko nieliczne, kryminalne sprawy nie zostają ukarane przez wymiar sprawiedliwości.
Są to historie o tym, ile w sobie ukrytej magii ma kość. Nie trzeba poznawać człowieka, aby dowiedzieć się czym pasjonował się przez życie, co jadł jakie wypadki przeżył. Wystarczyła tylko kość oraz rozwój technologii, który na nowo pozwolił ożywić często tajemnicze szczątki.

A to wszystko napisane lekko i zrozumiale mimo niekończące się ilości opisów, ale czułam się jakbym momentami słuchała mrocznych opowieści przy ognisku i z zapartym tchem wertowała strony do końca rozdziału.
Jeśli pragniesz się dowiedzieć czegoś więcej o antropologii sądowej i ludzkich kościach to serdeczne zapraszam do tej mrocznej aczkolwiek niezwykle interesującej i nietypowej przygody jakim jest "Trupia Farma", gdzie głos umarłych ma znaczenie.

Napisze krótko i na temat.
Druga część Trupiej Farmy to niesamowite historie zawarte w kościach bądź materiałach znalezionych na miejscu zbrodni. To opowieści o tym, że mimo upływu czasu odpowiedni ludzie którzy z pasją poświęcili się antropologii sądowej potrafią wyrwać najbardziej skrywane sekrety umarłym, a tylko nieliczne, kryminalne sprawy nie zostają ukarane przez...

Z pewnością historia Bill'ego Milligan'a z "Człowieka o 24 twarzach" jest niezwykła, poruszająca mało znany i trudny obszar jakim jest nasza osobowość.

Billy Milligan na początku był normalnym, wesołym chłopcem, ale sytuacje które go spotkały sprawiły, że zaczął się hm... "odpływać", "zamykać się w sobie" i tworzyć "osobowości" które miały go chronić w różnych sytuacjach, ale także pojawiały się takie, które pakowały go w kłopoty, nazywanymi w tej w książce niepożądanymi, którzy psocą i pakują Billego do więzienia, a potem do szpitala psychiatrycznego.

Książka podzielona jest na trzy części, w pierwszej co aktualnie się zdarzyło, jak zachowywał się Bill po pełnieniu przestępstwa, w drugiej jak Billy dorastał oraz jak to się stało, że pojawiła się pierwsza osobowość i która "osoba" wpakowała Billego w to całe bagno, oraz trzecia część co działo się w szpitalach psychiatrycznych oraz to jak Bill próbował poradzić sobie z swoją chorobą.

Książka jest ciekawa, gdyż sama historia Billego jest niepowtarzalna oraz pokazuje jaki świat potrafi być okrutny dla ludzi "odmiennych". Również pokazuje, że jeśli na swojej drodze spotkamy odpowiednich ludzi można sobie stopniowo poradzić ze wszystkim, ale trzeba do tego dożywotniego wsparcia.

Wciągająca, ciekawa i po prostu dobra książka.
Serdecznie polecam.

Z pewnością historia Bill'ego Milligan'a z "Człowieka o 24 twarzach" jest niezwykła, poruszająca mało znany i trudny obszar jakim jest nasza osobowość.

Billy Milligan na początku był normalnym, wesołym chłopcem, ale sytuacje które go spotkały sprawiły, że zaczął się hm... "odpływać", "zamykać się w sobie" i tworzyć "osobowości" które miały go chronić w różnych sytuacjach,...

Zacznę może od tego, że bibliografie są dość specyficznym działem, gdyż opowiadają o prawdziwych, z pewnego punktu widzenia sprawach czy wydarzeniach. Dlatego fajnie jest wiedzieć co się tam wydarzyło, co dana osoba sobie o tym myślała itd., jednak dochodzę zawsze do jednego wniosku. Nie mogę chcieć, aby było inaczej, gdyż to historia osoby napisanej przez nieoczekiwany los i tak było i nic tego nie zmieni.

Rozpoczynając, książka składa się z czterech zasadniczych części, pierwsza o wydarzeniach na Evereście (to była najważniejsza dla mnie część, szkoda, że była taka krótka), druga to o przeszłości jak to Beck Weathers dorastał itd., trzecia to miły dodatek, jaką drogę przebył główny bohater, zanim podjął wyzwanie zdobycia korony Ziemi i Everestu. i jak stał się alpinistą, a ostatnia czwarta - jakie były konsekwencje wyprawy, ile stracił i zyskał nas bohater, który cudem nie zamarzł tam na śmierć.
Osobiste spojrzenie z różnych perspektyw najbliższych było miłym dodatkiem.

Książka była na pewno napisana lekko, ale trochę brakowało mi... hm? Tego dramatyzmu?... chyba tak. Trochę więcej ekspresji. Może? Jakiegoś poczucia humoru lub ripost? Może? Takie tylko suche fakty. Przez to przeczytałam, ujrzałam to co chciał bohater i tyle.
Oczekiwałam czegoś innego...

Moja osobista refleksja jest taka, że czasem warto odpuścić, gdyż nie wszyscy mają tyle szczęścia, ile miał nas bohater, aby naprawić to, co chrzanił.

Ogółem książka jest ok, ale na pewno do niej nie wrócę.
Jak pisałam wcześniej bibliografia jest dość specyficzna.
Prawdziwa tragedia i cud.
To tyle w tym temacie.

Zacznę może od tego, że bibliografie są dość specyficznym działem, gdyż opowiadają o prawdziwych, z pewnego punktu widzenia sprawach czy wydarzeniach. Dlatego fajnie jest wiedzieć co się tam wydarzyło, co dana osoba sobie o tym myślała itd., jednak dochodzę zawsze do jednego wniosku. Nie mogę chcieć, aby było inaczej, gdyż to historia osoby napisanej przez nieoczekiwany los...

Naprawdę zawsze daję szansę książką z kategorii, z którymi jest mi ciężej niż w tymi, co uwielbiam.
Z pewnością "Sully" był lepszy od poprzedniej bibliografii, ale nie powiem miałam pewien problem z tą książką. Męczyła mnie i trochę mi się dłużyła zanim dotarłam do interesującego mnie momentu.

Cud na rzece Hudson 15 stycznia 2009 roku z pewnością przeszedł do historii lotnictwa, jak i całego kraju USA. O tym, że niemożliwe stało się prawdziwe i samolot wodował na rzece zamiast się rozbić.
Sama zasadnicza część była naprawdę przerażająca i fascynująca, gdyż to wydarzyło się naprawdę i wszyscy ocaleli oraz to, że istnieją ludzie, którzy znajdują się w odpowiednim miejscu i czasie oraz pracują z właściwymi osobami. Tak, tego chciałam i to dostałam.

Jednak...
Pierwsza połowa książki bardzo, ale to bardzo mi się dłużyła. Rozumiem sens całej tej treści, gdyż wcześniejsze decyzje i wydarzenia sprawiły, że w finałowym momencie wszystko się udało. Ale no cóż... Nudziło mi się i z ulgą przewracałam kolejną kartkę.

Dochodzę do wniosku, że takie są bibliografie czy reportaże. Przedstawiają wszystko tak jak było. Ale trzeba przyznać, że kilka razy mnie rozbawiła w porównaniu do poprzedniej... mimo wszystko była ok.
Historia, która godna jest uwagi.

Naprawdę zawsze daję szansę książką z kategorii, z którymi jest mi ciężej niż w tymi, co uwielbiam.
Z pewnością "Sully" był lepszy od poprzedniej bibliografii, ale nie powiem miałam pewien problem z tą książką. Męczyła mnie i trochę mi się dłużyła zanim dotarłam do interesującego mnie momentu.

Cud na rzece Hudson 15 stycznia 2009 roku z pewnością przeszedł do historii...