Ogromne rozczarowanie, jeśli oczekuje się informacji o Trupiej Farmie bardziej niż „są ciała, mają numery, o tu jakiś przykład, zrobiliśmy płot, bo komuś przeszkadzało”. Większość to historie związane z życiem zawodowym i prywatnym autora. O ciekawostkach z samej farmy jest zaledwie kilka stron z ponad 300. Gdybym wiedziała wcześniej, nie kupiłabym tej książki. Mimo to jest napisana całkiem dobrze i można wyciągnąć jakieś ciekawostki, więc dla kogoś, kto chce poczytać o historiach kryminalnych powinna być OK.

Ogromne rozczarowanie, jeśli oczekuje się informacji o Trupiej Farmie bardziej niż „są ciała, mają numery, o tu jakiś przykład, zrobiliśmy płot, bo komuś przeszkadzało”. Większość to historie związane z życiem zawodowym i prywatnym autora. O ciekawostkach z samej farmy jest zaledwie kilka stron z ponad 300. Gdybym wiedziała wcześniej, nie kupiłabym tej książki. Mimo to jest...

Ciekawe przygody wynikają z pomylenia gatunku, znów mi się to zdarzyło. Zabierałam się za ponury, krwisty kryminał, epatujący złem i rozkładem fizycznym i moralnym. Dostałam biografię antropologa sądowego, światowej sławy badacza ludzkich zwłok, który służy swoją wiedzą i doświadczeniem w momencie kiedy patolog staje bezradny nad ciałem w daleko posuniętym rozkładzie. Doktor znany jest przede wszystkim z utworzenia miejsca, gdzie można na bieżąco obserwować tempo rozkładu zwłok, poddanych różnym czynnikom środowiskowym. Otrzymana stąd wiedza to skarb w dziedzinie antropologii, kryminalistyki, identyfikacji ciał, określania czasu i sposobu zgonu. Mało tam trupiej farmy jako takiej, za to dużo doktora Bassa, który oprócz opisów najciekawszych przypadków ze swej długiej kariery zawodowej ( w tym pomylenia daty śmierci o ponad sto lat, każdemu się zdarza…),dzieli się z czytelnikiem swoim życiem. Różne obrzydliwe szczegóły podane są z umiarem i troską o unikanie taniej sensacji. Doktor podkreśla za to swój szacunek do życia i znaczenie swoich badań nie dla zmarłych – ale dla tych, co zostali. Żeby rodziny znalazły spokój i poznały prawdę o śmierci bliskiej osoby, żeby sprawiedliwości stało się zadość i winni czyjejś śmierci zostali ukarani, żeby zrozumieć procesy, które w sposób nieunikniony, prędzej czy później dotkną nas wszystkich.
Odniosłam wrażenie, że bardzo miły gość z tego Bassa! Świetny nauczyciel i naukowiec a przy tym ciepły, pogodny, mądry i dowcipny człowiek. Zanim umrę, mogłabym zjeść z Nim kolację. I taka refleksja o książkach sensacyjnych - nie każdy kryminał to głupia bajka! Bliska współpracownica Billa Bassa - Patricia Cornwell to podobno autorka całej serii kryminałów - twórczyni postaci lekarza sądowego o wspaniale dla Polaka brzmiącym nazwisku (Scarpetta!),która wplata w swe powieści wiele wątków z prawdziwych badań i świetnie popularyzuje prace swojego mentora.

Ciekawe przygody wynikają z pomylenia gatunku, znów mi się to zdarzyło. Zabierałam się za ponury, krwisty kryminał, epatujący złem i rozkładem fizycznym i moralnym. Dostałam biografię antropologa sądowego, światowej sławy badacza ludzkich zwłok, który służy swoją wiedzą i doświadczeniem w momencie kiedy patolog staje bezradny nad ciałem w daleko posuniętym rozkładzie....

Niestety rozczarowałam się. Ta książka to bardziej autobiografia niż opowieść o trupiej farmie. Powstanie farmy jest przy okazji życia doktora Bassa. Jest to ciekawe ale nie aż tak jak bym się spodziewała.

Niestety rozczarowałam się. Ta książka to bardziej autobiografia niż opowieść o trupiej farmie. Powstanie farmy jest przy okazji życia doktora Bassa. Jest to ciekawe ale nie aż tak jak bym się spodziewała.

Po opisie książki spodziewałam się czegoś innego.
Bill Bass miał zabrać nas w przyprawiającą o ciarki na plecach podróż po zakątkach Trupiej Farmy.
Czytając coś takiego myślałam, że szczegółowo będą opisane eksperymenty prowadzone w tym miejscu.
W wielu książka kryminalnych czytałam już o Trupiej Farmie i byłam ciekawa jak takie miejsce wygląda od środka.
Książka jednka bardzo mnie zaciekawiła. Przedstawia opis wydarzeń, które doprowadziły do powstania Trupiej Farmy, oraz narodzin antropologii sądowej, oraz jej wpływu na rozwój kryminalogi.
Właśnie sam sposób przedstawienia tych wydarzeń jest niesamowity. To nie są suche fakty. Poznajemy narodziny tego niezwykłego laboratorium poprzez najbardziej pasjonujące śledztwa, w których Bass uczestniczył.
Mamy też opis eksperymentów jakie były prowadzone w danym okresie, które miały pomóc rozwiązać dane zbrodnie.
Niesamowita i bardzo ciekawa książka, nie tylko dla fanów zagadek kryminalnych.

Po opisie książki spodziewałam się czegoś innego.
Bill Bass miał zabrać nas w przyprawiającą o ciarki na plecach podróż po zakątkach Trupiej Farmy.
Czytając coś takiego myślałam, że szczegółowo będą opisane eksperymenty prowadzone w tym miejscu.
W wielu książka kryminalnych czytałam już o Trupiej Farmie i byłam ciekawa jak takie miejsce wygląda od środka.
Książka jednka...

Niestety ta książka powinna raczej nazywać się biografią pewnego amerykańskiego antropologa sądowego niż historiami opowiadanymi przez zmarłe osoby. Zbyt mało kwestii merytorycznych z zakresu medycyny sądowej, a mnóstwo na siłę powciskanych dygresji dotyczących życia autora tytułowego przedsięwzięcia. Liczyłam, że pochłonę lekturę w bardzo szybkim tempie, a męczyłam się z nią prawie miesiąc.

Niestety ta książka powinna raczej nazywać się biografią pewnego amerykańskiego antropologa sądowego niż historiami opowiadanymi przez zmarłe osoby. Zbyt mało kwestii merytorycznych z zakresu medycyny sądowej, a mnóstwo na siłę powciskanych dygresji dotyczących życia autora tytułowego przedsięwzięcia. Liczyłam, że pochłonę lekturę w bardzo szybkim tempie, a męczyłam się z...

Jestem fanką wszelkiego rodzaju książek true crime i pokrewnych. Sięgając po tę książkę miałam naprawdę duże oczekiwania, że dzięki niej zdobędę wgląd w pracę antropologa sądowego, niestety bardzo się zawiodłam... Książka jest potwornie nudna i obfituje w zbyt wiele szczegółów z życia prywatnego Billa Basa. Autor nie omieszkał np. wspomnieć jakim autem kiedyś jeździł, mimo że chwilę wcześniej przedstawił nam opis sprawy dotyczącej morderstwa dziecka... Wydaje się to co najmniej niesmaczne. Nie polecam.

Jestem fanką wszelkiego rodzaju książek true crime i pokrewnych. Sięgając po tę książkę miałam naprawdę duże oczekiwania, że dzięki niej zdobędę wgląd w pracę antropologa sądowego, niestety bardzo się zawiodłam... Książka jest potwornie nudna i obfituje w zbyt wiele szczegółów z życia prywatnego Billa Basa. Autor nie omieszkał np. wspomnieć jakim autem kiedyś jeździł, mimo...

Interesująca pozycja , momentami żołądek podchodzi do gardła.polecam odkładać co jakiś czas bo można się odbić od bardzo szczegółowych opisów ciał i spraw kryminalnych.

Interesująca pozycja , momentami żołądek podchodzi do gardła.polecam odkładać co jakiś czas bo można się odbić od bardzo szczegółowych opisów ciał i spraw kryminalnych.

Jak można się było spodziewać, jest to autobiografia z wątkami prawdziwych zbrodni i tego, jak medycyna sądowa się rozwija dzięki zbrodniom i jak czasem żmudne są to badania. Autor niewątpliwie przyczynił się do rozwoju antropologi sądowej a przez to i medycyny sądowej. Założył Trupią Farmę, gdzie oataczał się świetnymi naukowcami i to w połączeniu z jego dobrym podejściem, że w każdym zespole najważniejsza jest współpraca, burza mózgów i wymiana doświadczeń zaowocowało niesamowitym rozwojem medycyny sądowej i kryminalistyki. Ciekawa jestem drugiej części , bardzo.

Jak można się było spodziewać, jest to autobiografia z wątkami prawdziwych zbrodni i tego, jak medycyna sądowa się rozwija dzięki zbrodniom i jak czasem żmudne są to badania. Autor niewątpliwie przyczynił się do rozwoju antropologi sądowej a przez to i medycyny sądowej. Założył Trupią Farmę, gdzie oataczał się świetnymi naukowcami i to w połączeniu z jego dobrym podejściem,...

Połączenie biografii lub autobiografii Billa Bassa, pomysłodawcy i założyciela Trupiej Farmy, z popularno-naukową (proporcje 80:20) historią narodzin i rozwoju współczesnej antropologii sądowej.

Trupa Farma utworzona została w Tennessee (USA) w roku 1981 i od tego czasu, jako projekt uniwersytecki, nieustannie się rozwija. Przedmiotem badań są ludzkie zwłoki i wszystko to, co dzieje się z nimi po śmierci i w najróżniejszych warunkach. Specjaliści antropologii sądowej pomagają kryminologom, i w ogóle organom ścigania, w ustalaniu tożsamości ofiar, przyczyn śmierci, czasu, który minął od zgonu.

Autorzy starają się prezentować różne przypadki, którymi zajmował się Bass, w sposób możliwie mało obrzydliwy, ale za to intrygujący; czasem to coś w rodzaju przygody. Rozumiem, że celem jest popularyzacja tej gałęzi wiedzy, a nie epatowanie czytelnika opisami, które wywoływałyby odruchy wymiotne.

Ciekawostka dotycząca lektury, ale i osobistych reakcji. Billa Bassa nazwano największą hieną cmentarną Ameryki. Kilkanaście wakacyjnych sezonów spędził badając groby Indian z plemion Arikara, ale nie tylko. Przez jego ręce przeszły tysiące szkieletów i pozostałości ciał. Zaskoczyła mnie nazwa, bo w moim rozumieniu hiena cmentarna to określenie mocno pejoratywne. Bass jest przecież antropologiem, badaczem – myślałem, ale wystarczyło zmienić punkt widzenia i wszystko stało się jasne. W sąsiednim mieście (kilkadziesiąt kilometrów) na lokalnym cmentarzu leżą członkowie części mojej rodziny. I wyobraźmy sobie, że naukowiec z jakiegoś uniwersytetu postanowił rozkopać ich groby, wyjąć z nich szczątki i zabrać na swoją uczelnię w celu przeprowadzenia badań. A później publikować wyniki, z których, na przykład, wynika, że prababcia miała syfilis, a dziadek szpotawą stopę. Halo! Zaraz! Co jest! Przecież nikt bliższej lub dalszej rodziny nie dawał zgody na coś takiego! Ano właśnie… Indian nikt nie pytał o pozwolenie czy zgodę. Biali chrześcijanie bezcześcili sobie radośnie ich groby, bo uważali, że im wolno.
Z tego, co wiem, od tamtych czasów prawo w USA diametralnie się zmieniło.

Nie wszystkie opisywane sprawy miały charakter kryminalny. Nie wszystkie przypadki zbrodniczego działania kończyły się we właściwy sposób, to jest skazaniem mordercy. Jest też przynajmniej jeden przypadek bardzo poważnej pomyłki Bassa w datowaniu – badając zwłoki pomylił się o 113 lat.

Książka ciekawa, nienużąca, choć oczywiście specyficzna, bo taka tematyka nie każdego musi interesować. Po latach wydana została jej kontynuacja „Trupia Farma – nowe śledztwa”.

Połączenie biografii lub autobiografii Billa Bassa, pomysłodawcy i założyciela Trupiej Farmy, z popularno-naukową (proporcje 80:20) historią narodzin i rozwoju współczesnej antropologii sądowej.

Trupa Farma utworzona została w Tennessee (USA) w roku 1981 i od tego czasu, jako projekt uniwersytecki, nieustannie się rozwija. Przedmiotem badań są ludzkie zwłoki i wszystko...

Podobna do książki Sue black jednak myślę że lepsza. Masa ciekawych historii i naukowych faktów.

Podobna do książki Sue black jednak myślę że lepsza. Masa ciekawych historii i naukowych faktów.