Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko ocenić książkę w kategoriach - zła /dobra, warta przeczytania czy nie - Nie jest to analiza życia żołnierzy nazistowskich. Jest to zbiór spostrzeżeń polskich dziewcząt i kobiet na temat wycinków z życia pracodawców. Praca ma czysto subiektywny charakter. Jeśli ktoś zgłębia temat starannie może ją dodać do biblioteki. Jeśli ma to być jednak jedyne źródło wiedzy, to na pewno jest niewystarczające.

Ciężko ocenić książkę w kategoriach - zła /dobra, warta przeczytania czy nie - Nie jest to analiza życia żołnierzy nazistowskich. Jest to zbiór spostrzeżeń polskich dziewcząt i kobiet na temat wycinków z życia pracodawców. Praca ma czysto subiektywny charakter. Jeśli ktoś zgłębia temat starannie może ją dodać do biblioteki. Jeśli ma to być jednak jedyne źródło wiedzy, to na...

Piękna, poetycka opowieść spisana w ciekawej, wciągającej narracji. Sama fabuła przytacza prosty schemat psychologiczny, ale emocjonalność wewnętrznego życia bohaterki ubogaciła całość historii w treści, które poruszają duszę i zmuszają do refleksji.

Piękna, poetycka opowieść spisana w ciekawej, wciągającej narracji. Sama fabuła przytacza prosty schemat psychologiczny, ale emocjonalność wewnętrznego życia bohaterki ubogaciła całość historii w treści, które poruszają duszę i zmuszają do refleksji.

Świetna książka. Szalenie realistyczna pod względem fabuły, ale także głęboko przemyślana jeśli chodzi o sprawy związane z psychologią postaci. Dobra powieść w starym, klasycznym stylu.

Świetna książka. Szalenie realistyczna pod względem fabuły, ale także głęboko przemyślana jeśli chodzi o sprawy związane z psychologią postaci. Dobra powieść w starym, klasycznym stylu.

Zaczytałam się z sentymentem. Wychowałam się m.in.na skazkach opowiadających o magii prarusi. Nic więc dziwnego, że zauroczyła mnie ta książka. Czyta się ją bardzo szybko i przykuwa uwagę. Momentami piękna, momentami zapierająca dech w piersiach chłodnym powietrzem. Nie cukierkowa, nie naiwna, nie przekoloryzowana. Czasami, jak dla mnie za mało filozoficznej motywacji postaci, wyjaśnienia przyczyn działania i powodów, dla których są jacy są. Ale generalnie spotkanie z tą książką jest pięknym, uroczym doświadczeniem, pozwalającym przenieść się w inny świat, pozwalającym odpocząć i rozjaśnić szarą, realną rzeczywistość. Polecam.

Zaczytałam się z sentymentem. Wychowałam się m.in.na skazkach opowiadających o magii prarusi. Nic więc dziwnego, że zauroczyła mnie ta książka. Czyta się ją bardzo szybko i przykuwa uwagę. Momentami piękna, momentami zapierająca dech w piersiach chłodnym powietrzem. Nie cukierkowa, nie naiwna, nie przekoloryzowana. Czasami, jak dla mnie za mało filozoficznej motywacji...

Byłaby to nietuzinkowa opowieść gdyby nie kilka istotnych kwestii. Pierwsze 200 stron intryguje - przywiązuje do lektury, ale w moim przypadku nie wciąga. Ważnym detalem jest emocja, która pozwala przemieszczać się dalej w głąb książki. To niepokój, który towarzyszy chwytaniu refleksów i wypatrywaniu zamaskowanych śladów. Momentami powieść przypomina solidny obyczaj, który snuje się nieśpiesznie jak rzeka. Momentami między wersami zdoła się dopatrzeć wręcz kryminalnego zacięcia. Bohaterowie często rozpracowani są z psychologicznej perspektywy. W pointy autorka wpłata filozoficzne konkluzje. Jednak z każdą kolejną stroną istota przekazu rozmywa się jak nurt rzeki, której również dotyczy. Rzeka jest bowiem zarówno postacią, jak i ideą, a także obserwatorem wydarzeń. Czegoś tej powieści brak. Coś przytłacza nadmiarem. Nie jest to baśniowa baśń, która kołysze i przenosi w nierzeczywiste obrazy. Mimo wszystko to wyrównana historia o racjonalności.

Byłaby to nietuzinkowa opowieść gdyby nie kilka istotnych kwestii. Pierwsze 200 stron intryguje - przywiązuje do lektury, ale w moim przypadku nie wciąga. Ważnym detalem jest emocja, która pozwala przemieszczać się dalej w głąb książki. To niepokój, który towarzyszy chwytaniu refleksów i wypatrywaniu zamaskowanych śladów. Momentami powieść przypomina solidny obyczaj, który...

Każdy bohater ma swoją dłuższą historię. Rzadko o emocjach głośno mówiąc do refleksji jednak Czytelnika skłania. Nadolskiego lubi się, ceni i rozumie od pierwszego spotkania mimo, iż nie złożeczy, nie biadoli, nikomu nie urąga, zrywom ducha się nie poddaje w pamięć zapada i uwagę na sobie skupia. Nie o przygodę wartką w tej powieści idzie, bo ludzie w niej z krwi i kości, często wręcz racjonalni nazbyt się zdają względem ciężkich losów, jakie ich doświadczają.

Każdy bohater ma swoją dłuższą historię. Rzadko o emocjach głośno mówiąc do refleksji jednak Czytelnika skłania. Nadolskiego lubi się, ceni i rozumie od pierwszego spotkania mimo, iż nie złożeczy, nie biadoli, nikomu nie urąga, zrywom ducha się nie poddaje w pamięć zapada i uwagę na sobie skupia. Nie o przygodę wartką w tej powieści idzie, bo ludzie w niej z krwi i kości,...