Ewa Kassala

Żyje dwoje obcych ludzi. Osobno. Gdzieś daleko od siebie, w różnych światach. Każdego dnia oglądają to samo słońce, czasami wzdychają do tych samych gwiazd. Każde z nich ma swoich ulubionych poetów, filozofów i muzykę, swój ulubiony fotel lub drzewo, pod którym siada. Każde ma swoje wspomnienia z dzieciństwa i odrębne życiowe doświadczenia. I pewnego dnia spotykają się. Spojrzeniami. Jest taki moment, nieuchwytna chwila, błysk, po którym wszystko już wiadomo. Wyłaniają się dla siebie z tych swoich odrębnych światów. I stają się jednością.

Żyje dwoje obcych ludzi. Osobno. Gdzieś daleko od siebie, w różnych światach. Każdego dnia oglądają to samo słońce, czasami wzdychają do tyc...

Można próbować przebłagać najwyższych, prosić ich o odroczenie wyroku... Możemy o to zabiegać, ale musimy pamiętać, że jeśli pozwolili nam zaistnieć na tym tak pięknym świecie, możemy mieć pewność, że przyjdzie dzień, w którym zdecydują, że czas nam ten świat opuścić. Dotyczy to każdego z nas. Bez wyjątku. I żebraka, i kapłanki, i króla. Przychodzimy tu tylko na chwilę".

Można próbować przebłagać najwyższych, prosić ich o odroczenie wyroku... Możemy o to zabiegać, ale musimy pamiętać, że jeśli pozwolili nam z...

Mądrość nie jest mądrością, gdy staje się zbyt dumna by płakać, zbyt poważna, by się śmiać i zbyt pewna siebie, by prosić o pomoc".

Mądrość nie jest mądrością, gdy staje się zbyt dumna by płakać, zbyt poważna, by się śmiać i zbyt pewna siebie, by prosić o pomoc".