Nie spodziewałam się, że tak spodoba mi się ta powieść. I choć niemal cała akcja dzieje się praktycznie w jednym miejscu, to jednak trudno oderwać się od lektury.

Nie spodziewałam się, że tak spodoba mi się ta powieść. I choć niemal cała akcja dzieje się praktycznie w jednym miejscu, to jednak trudno oderwać się od lektury.

Jesteście fanami? Macie swoich ulubionych autorów, piosenkarzy ogólnie twórców? Słyszeliście o psychofanach?
W tej powieści psychofan nabiera nowego znaczenia…… Zrozumiecie jak przeczytacie :D

Głównym bohaterem jest Paul Sheldon, który jest znanym pisarzem romansów. Stworzył cykl książek o Misery Chastain, jednak w ostatniej części postanowił ją uśmiercić, tym samym uwolnić się od pisania tego typu powieści. Postanowił mierzyć wyżej i zając się pisaniem bardziej ambitnych książek. Jednak nie wszystko poszło tak jak to sobie zaplanował. Życie postanowiło sobie z niego zadrwić. I tak oto podczas jazdy po pijanemu , w śnieżnej zamieci, ulega wypadkowi. I oczywiście jakimś cudem udaje mu się przeżyć, odzyskuje przytomność, ale o zgrozo nie w łóżku szpitalnym, tak jak to powinno wyglądać, lecz w normalnym i to nie w szpitalu. Okazuje się bowiem, że znajduje się w domu byłej pielęgniarki Annie Wilkes oraz (co ważniejsze) jego najzagorzalszej wielbicielki, która postanawia się nim zająć osobiście. I wszystko może skończyłoby się dobrze, gdyby nie to, że pewnego dnia Annie powraca z miasta z ostatnią powieścią o Misery w dłoniach. Wtedy pobyt Paula w jej domu przeradza się w koszmar.

Historia bardzo ciekawa, choć mało w niej było czystej akcji, ale z drugiej strony patrząc to jest to zrozumiale. Jednak napięcie było wręcz namacalne. W pewnym momencie zaczęłam współczuć głównemu bohaterowi jego skomplikowanej sytuacji, ponieważ naprawdę miał pecha (delikatnie rzecz ujmując). Podobało mi się to, że autor nie pominął historii Annie i została ona przedstawiona. Dzięki temu lektura była jeszcze bardziej interesująca. Przerażający jest fakt do czego była zdolna bohaterka.

Jesteście fanami? Macie swoich ulubionych autorów, piosenkarzy ogólnie twórców? Słyszeliście o psychofanach?
W tej powieści psychofan nabiera nowego znaczenia…… Zrozumiecie jak przeczytacie :D

Głównym bohaterem jest Paul Sheldon, który jest znanym pisarzem romansów. Stworzył cykl książek o Misery Chastain, jednak w ostatniej części postanowił ją uśmiercić, tym samym...

Genialna powieść, najlepsza w jego wykonaniu. Ekranizacja też super.

Genialna powieść, najlepsza w jego wykonaniu. Ekranizacja też super.

Za każdym razem, gdy sięgam po Kinga myślę, że wracam do starego, dobrego domu, że wiem, czego mam się spodziewać... i za każdym razem się mylę. Niebywałe, jak można być jednocześnie tak spójnym i tak elastycznym w swojej twórczości.

Co do samej "Misery" - uważam, że to jedna z lepszych pozycji tego autora, które miałam dotychczas przyjemność przeczytać. Ogromny plus za brak elementów fantastycznych - nasza ludzka przyziemność w zupełności wystarczyła, by stworzyć historię z dreszczykiem.

Za każdym razem, gdy sięgam po Kinga myślę, że wracam do starego, dobrego domu, że wiem, czego mam się spodziewać... i za każdym razem się mylę. Niebywałe, jak można być jednocześnie tak spójnym i tak elastycznym w swojej twórczości.

Co do samej "Misery" - uważam, że to jedna z lepszych pozycji tego autora, które miałam dotychczas przyjemność przeczytać. Ogromny plus za...

King w swoim prime time'ie był nie do zatrzymania, a Misery to jedna z jego wizytówek, która tylko ugruntowała pozycję mistrza. Opowieść o psychopatycznej wielbicielce "zajmującej" się swoim ulubionym autorem nawet po latach mrozi krew w żyłach, zwłaszcza że obie postacie są tu tak mocno "krwiste", iż mógłbym uwierzyć że jest to rzeczywista relacja z wydarzeń.

Paul Sheldon nie miał szczęścia, kiedy podczas jazdy autem ze względu na warunki atmosferyczne wypadł z drogi. Pech chciał, że trafił w ręce Annie Wilkes, jak się zdaje byłej pielęgniarki, która objęła mężczyznę "opieką". Chłop ma połamane nogi, ale to nie będzie jego największym zmartwieniem, bowiem kobieta nie zamierza oddać go do szpitala. Sama się nim zajmuje, faszerując "pacjenta" środkami medycznymi, które go uzależniają...

Nowa książka pisarza bowiem wywróciła życie kobiety do góry nogami. Tytułowa postać to bohaterka poczytnej, choć niskolotnej serii, która podbiła serce opiekunki, a teraz została uśmiercona przez autora. Daje ona pisarzowi pewną możliwość. Albo napisze nową powieść, która koryguje "ten błąd" albo stanie mu się krzywda...

Szybko wychodzi na jaw, że nowa towarzyszka nie jest zdrowa na umyśle. Mało tego. Stan kobiety z czasem zaczyna ulegać pogorszeniu, a Paul zaczyna dowiadywać się coraz to więcej rzeczy o swojej "wybawczyni". Zrozumie, że musi grać tak jak mu zagrają, bo inaczej zginie, a Annie jest zdolna do wszystkiego, aby mężczyzna pozostał tam gdzie jest...

Misery to książka, w której napięcie rośnie stopniowo, nawet jeżeli wydaje się, że pozornie nie ma już jak tego zrobić. King podaje nam dwa mistrzowsko rozpisane charaktery, w którym jeden jest myszką i musi mocno lawirować, aby kot nie urwał mu głowy. Niesamowite jak łatwo jest się bać o postać Sheldona i odczuwać razem z nim ten niepokój, kiedy na przykład pod nieobecność Annie robi to, co robi. A potem jest jeszcze gorzej, bo obok przemocy psychicznej, dochodzi ta fizyczna i jest bardzo, bardzo dosadna.

Ostatni raz czytałem Misery jeszcze w gimnazjum i pamiętam jakie wrażenie wtedy ta książka na mnie zrobiła. Zaraz obok TO, Lśnienia, Wielkiego Marszu czy Smętarza dla zwierzaków, które "uczyniły" moje wejście w dorosłość. To mnie ugruntowało jako czytelnika, więc bałem się, iż po latach lektura coś z siebie utraci. To były płonne obawy. Jest świetnie.

Jeżeli narzekacie na dzisiejsze "kingi", to wróćcie sobie do jego klasyki. Obawiam się, że sam autor już nie jest zainteresowany tworzeniem takich pozycji. Zresztą zrobił już chyba wszystko, co mógł dla tego gatunku, więc tylko wypada docenić taki nawał pracy. Postaram się to zrobić, poprzez lekturę całego jego dorobku. I będę się bawić świetnie.

King w swoim prime time'ie był nie do zatrzymania, a Misery to jedna z jego wizytówek, która tylko ugruntowała pozycję mistrza. Opowieść o psychopatycznej wielbicielce "zajmującej" się swoim ulubionym autorem nawet po latach mrozi krew w żyłach, zwłaszcza że obie postacie są tu tak mocno "krwiste", iż mógłbym uwierzyć że jest to rzeczywista relacja z wydarzeń.

Paul Sheldon...

Po kilku przeczytanych ksiazkach Stephena Kinga zrozumialem jak bardzo nieograniczona jest jego fantazja. Jestem pod wrazeniem chwytow jakie stosuje i tego jak bardzo moga roznic sie od siebie jego ksiazki.
"Misery" jest jedna z nich - mamy tutaj pisarza uwiezianego w rekach psychofanki, narastajace napiecie, przeskoki w czasie i nagle zwroty akcji. Z kazda strona coraz bardziej balem sie i nienawidzilem Annie, wspolczulem Paulowi i obserwowalem jak rozwija sie u niego syndrom sztokholmski.
Ciekaw pozycja, ktora polecam wszystkim fanom tego gatunku.

Po kilku przeczytanych ksiazkach Stephena Kinga zrozumialem jak bardzo nieograniczona jest jego fantazja. Jestem pod wrazeniem chwytow jakie stosuje i tego jak bardzo moga roznic sie od siebie jego ksiazki.
"Misery" jest jedna z nich - mamy tutaj pisarza uwiezianego w rekach psychofanki, narastajace napiecie, przeskoki w czasie i nagle zwroty akcji. Z kazda strona coraz...

Kolejna książka, co do której mam mieszane uczucia. Chciałam ją przeczytać już od dawna, ponieważ niezwykle interesuje mnie film stworzony na jej podstawie, jak również lubię twórczość Kinga. Autor niejednokrotnie zaskakuje mnie swoją wybujałą (i czasem wręcz absurdalną) wyobraźnią. Niestety, muszę szczerze przyznać, że „Misery” jest dla mnie rozczarowaniem. Niektórych akcji, jakie się wydarzyły w książce, nie sposób zapomnieć, zważywszy na to jakie wrażenie na mnie wywarły.

A więc po kolei. Przede wszystkim, King zawsze podnosi wysoko poprzeczkę, niemalże do granic przyzwoitości. Tym razem jednak niektóre pomysły pisarza były niebywale obrzydliwe. Sama koncepcja na fabułę książki zdawała się bardzo prosta, ot nic odkrywczego, zwłaszcza, że poniekąd w początek opowieści bardzo prosto jest uwierzyć. Powieść zaczyna się realistycznie, jednak dalsza jej część, praktycznie całość książki, jest zwyczajnie absurdalna i obrzydliwa. King bardzo mocno przeciągnął fabułę na nic nieznaczące fragmenty, które tylko nużyły i przedłużały całość – niektóre momenty ciągną się jak flaki z olejem, nie zmierzając praktycznie donikąd. Autor wyszedł ze świetnego założenia, bo postać Annie Wilkes, zagorzałej fanki powieści obyczajowych o Misery, zdobyła już status kultowej bohaterki. Nic dziwnego, ponieważ to bardzo dobrze zbudowana postać, ponieważ poznając ją czytelnik wyczuwa od samego początku, że coś w niej jest niepokojącego, a dalsze akcje i jej odchyły bardzo do niej pasują tworząc krwistą bohaterkę, psychopatkę, której czytelnik faktycznie się boi. Jej przemyślenia niejednokrotnie powodowały u mnie gęsią skórkę i wewnętrzny niepokój. Autor stworzył naprawdę świetny portret psychologiczny tej postaci.

Moim największym zarzutem do tej powieści jest kreacja głównego bohatera. Paul Sheldon to postać miałka, bardzo nudna, która nie ma praktycznie żadnej pozytywnej cechy w sobie. Jego przemyślenia są obrzydliwe, do tego stopnia, że czasem musiałam przerywać lekturę. Ciekawiła mnie dalsza część, ale nie mogłam przedłużać lektury, bo nie udawało mi się znieść wynurzeń Paula, które często nie miały żadnego sensu, były po prostu o niczym. Ciężko mi było mu kibicować, choć nie zasłużył na los, jaki King mu sprawił w tej książce. Nie podobał mi się jego stosunek do kobiet, jego roszczeniowa postawa i ogólnie sposób myślenia.

Przechodząc do akcji, to ponownie muszę powiedzieć, że była w pewien sposób fascynująca, wciągająca, choć niektóre rozwiązania fabularne niebywale absurdalne. Logika dawno opuściła tę książkę i do tej pory nie wiem o co chodziło w niektórych scenach tej powieści. Niemniej, podziwiam Kinga za pewne momenty z tej książki, które spowodowały u mnie szybsze bicie serca, zaskoczyły mnie i sparaliżowały. Jest to jedna z niewielu powieści króla grozy, która naprawdę mnie przestraszyła. Klimacik był naprawdę świetny, napięta atmosfera nie raz i nie dwa zatrzymywała mnie w akcji powieści i sprawiała, że słuchałam dalej próbując przekonać się do całości.

Pomijając strach, główną emocją, która towarzyszyła mi podczas lektury (a właściwie słuchania tej książki, w papierze możliwe, że bym się poddała) było obrzydzenie. Wiele akcji, tematów, wątków podjęte w tej powieści było zwyczajnie odstraszających i obrzydliwych. Ponadto King opisywał to zbyt dokładnie, co tylko podwajało ohydność przedstawianych wydarzeń.

Na pewno obejrzę film z Kathy Bates, zwłaszcza, że uwielbiam tę aktorkę, a produkcja zdobyła status kultowej, jednak do książki nigdy nie powrócę. King jest autorem specyficznym, ale niedługo będę musiała zabrać się za nadrabianie niektórych pozycji z jego twórczości, niestety „Misery” nie mogę polecić nikomu, no chyba, że nie obrzydzają was tak prosto i szczegółowo opisywane dziwne koncepcje.

Kolejna książka, co do której mam mieszane uczucia. Chciałam ją przeczytać już od dawna, ponieważ niezwykle interesuje mnie film stworzony na jej podstawie, jak również lubię twórczość Kinga. Autor niejednokrotnie zaskakuje mnie swoją wybujałą (i czasem wręcz absurdalną) wyobraźnią. Niestety, muszę szczerze przyznać, że „Misery” jest dla mnie rozczarowaniem. Niektórych...

Pana Kinga nie muszę nikomu przedstawiać – absolutny mistrz pióra, twórca literatury grozy i faworyt wśród milionów czytelników. „Misery” to historia pisarza Paula Sheldona, który wskutek wypadku zostaje unieruchomiony i porwany przez „największą fankę”, która utrzymuje go przy życiu dzięki podawaniu absurdalnej ilości środków odurzających. Kiedy dowiaduje się, że autor uśmiercił główną bohaterkę w finałowej części jej ulubionej serii książek, zmusza go do napisania alternatywnej wersji powieści, w której Misery Chastain udaje się przeżyć. Nie zdaje sobie jednak sprawy, ile wysiłku kosztowałoby to Paula, który z całego serca nienawidzi całej serii, ani też jak ciężko pisze się bez kompletu dziesięciu palców z niesprawną maszyną do pisania.

„Misery” to lektura, którą czyta się jednym tchem dzięki niezwykle szybkiemu tempu wydarzeń. Mimo że cała akcja powieści jest ograniczona do jednego miejsca (przez większość czasu jest to pomieszczenie, w którym był przetrzymywany główny bohater),to ciężko było mi się od niej oderwać, dlatego idealnie nadaje się na zastój czytelniczy. Nagromadzenie drastycznych scen i naturalistycznych opisów pozytywnie wpływa na ogólny odbiór książki, przez co z jeszcze większym podziwem patrzę na pióro Kinga. Nic tylko czytać!

ig @ bavureads

Pana Kinga nie muszę nikomu przedstawiać – absolutny mistrz pióra, twórca literatury grozy i faworyt wśród milionów czytelników. „Misery” to historia pisarza Paula Sheldona, który wskutek wypadku zostaje unieruchomiony i porwany przez „największą fankę”, która utrzymuje go przy życiu dzięki podawaniu absurdalnej ilości środków odurzających. Kiedy dowiaduje się, że autor...

Bardzo dobra książka. Długo się do niej zabierałem, ale się nie zawiodłem. Film również daje radę.

Bardzo dobra książka. Długo się do niej zabierałem, ale się nie zawiodłem. Film również daje radę.

Film nawet mi się podobał. Książka... nie. I nie wiem, co było w niej nie tak. Może forma? Może wstawki powieści pisanej przez protagonistę? Może całość? Chyba nie jestem fanem Kinga. Albo osoby, która tę książkę pisała za niego. Bo tutaj ciężko powiedzieć, gdzie się zaczyna autor, a gdzie jego ghostwriterzy.

Film nawet mi się podobał. Książka... nie. I nie wiem, co było w niej nie tak. Może forma? Może wstawki powieści pisanej przez protagonistę? Może całość? Chyba nie jestem fanem Kinga. Albo osoby, która tę książkę pisała za niego. Bo tutaj ciężko powiedzieć, gdzie się zaczyna autor, a gdzie jego ghostwriterzy.