Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zaskoczyła mnie tym, że historia w niej opisana jest bardzo prawdziwa i życiowa. Główna bohaterka jest zwyczajną kobietą, który zmaga się z problemami prawdziwego życia. Nie ma tu koloryzowania, ani szalenstw. W książce są pokazane bardzo ważne wartości takie jak miłość, przyjaźń, lojalność i wytrwałość, nie ma drogi na skróty, trzeba być sobą i walczyć o to co ważne dla nas
Historia opisana w książce dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Także doskonale jest pokazane jak główna bohaterka -Ula na przestrzeni lat się zmnienia i nie mam tu na myśli kwestii wizualnej 🙂 dodatkowo świetnie wplątane w historie są wątki z życia jej przyjaciół i ludzi z pracy.
Serdecznie Polecam 🙂

Książka zaskoczyła mnie tym, że historia w niej opisana jest bardzo prawdziwa i życiowa. Główna bohaterka jest zwyczajną kobietą, który zmaga się z problemami prawdziwego życia. Nie ma tu koloryzowania, ani szalenstw. W książce są pokazane bardzo ważne wartości takie jak miłość, przyjaźń, lojalność i wytrwałość, nie ma drogi na skróty, trzeba być sobą i walczyć o to co...

Zachęcam do przeczytania. Można w ten sposób uczcić pamięć i oddać hołd ofiarą tych straszliwych zbrodni. Wszyscy powinni o tych wydarzeniach wiedzieć i pamiętać!

Zachęcam do przeczytania. Można w ten sposób uczcić pamięć i oddać hołd ofiarą tych straszliwych zbrodni. Wszyscy powinni o tych wydarzeniach wiedzieć i pamiętać!

Pierwsza połowa książki bardzo mnie nudziła, że tak brzydko powiem "straszne flaki z olejem". Strasznie długo bohaterowie zabierają się do opowiadania swojej historii i wyznania tajemnic. Lena jest bardzo irytująca postacią, Artur stwarzał wrażenie wrażliwego dziecka, choć był dorosłym mężczyzną. Wydawał się taki mały i miękki. Wojtek do końca nie wiem co miał wnieść do tej książki.. najlepiej ocenianiam postać Nataszy, historia piękna, szkoda, że tylko połowa książki została jej poswiecona, choć ona jest głównym wątkiem. Nic tak mnie nie denerwowalo, jak musiałam wrócić z czasów wojny do teraźniejszości i znowu czytać o tym, że Artur nie jest gotowy, żeby opowiedzieć historie piersiówki,a Natasza boi się wyznać prawdę.

Pierwsza połowa książki bardzo mnie nudziła, że tak brzydko powiem "straszne flaki z olejem". Strasznie długo bohaterowie zabierają się do opowiadania swojej historii i wyznania tajemnic. Lena jest bardzo irytująca postacią, Artur stwarzał wrażenie wrażliwego dziecka, choć był dorosłym mężczyzną. Wydawał się taki mały i miękki. Wojtek do końca nie wiem co miał wnieść do tej...