Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałem czegoś równie prowokującego do myślenia, pozostaje tylko zgodzić się z cytatem Billa Gatesa umieszczonym na okładce, głoszącym że nawet kiedy nie zgadzasz się z Hararim, nadal chcesz czytać i zastanawiać się nad tym co pisze.

Dawno nie czytałem czegoś równie prowokującego do myślenia, pozostaje tylko zgodzić się z cytatem Billa Gatesa umieszczonym na okładce, głoszącym że nawet kiedy nie zgadzasz się z Hararim, nadal chcesz czytać i zastanawiać się nad tym co pisze.

Pomysł ciekawy, ale... no właśnie, jest sporo ale. Od samego początku przeskakiwanie między całą gromadą bohaterów trochę męczy. Język momentami też nie przypadał mi do gustu, był infantylny, nie wiem czy to wina tłumaczki i jak jest w oryginale, ale drażniło mnie np. czytanie co chwilę o tym, że ktoś coś "bąknął". Niektóre wątki są mało realne i nie mówię tu o "latających" dzieciach, bo przy takiej tematyce są akceptowalne, ale w trakcie czytania pojawia się wiele pytań, np. po co Eugene zamordował sekretarza stanu? Wersja o tym, że chciał przyspieszyć cały proces "unowocześniania" jest mało przekonująca, pracował nad wypełnieniem świata sobie podobnymi tylko po to, żeby zaprzepaścić to, zwracając na siebie uwagę władz? Idźmy dalej - potem porwał prezydent, jak można było wywnioskować z ich wcześniejszych rozmów - po to, żeby ustalić z nią szczegóły wprowadzania "nowoczesności", mógł negocjować, a jednak ostatecznie po prostu ją wypuścił... Inna sprawa - czy naprawdę amerykańska policja jest tak nieudolna, że gdy zostaje porwana najważniejsza osoba w kraju, jednostki są w stanie pojawić się w miejscu w którym wylądowała z porywaczami dopiero po dobrych kilkunastu minutach i dają się nabrać na stary numer ze zmienianiem samochodów? Wreszcie końcówka książki - dwójka dzieciaków, która od początku manipulowała wszystkimi jak chciała i zdawała się mieć zawsze obmyślony plan działania, daje się ot tak złapać na lotnisku (bo kto by pomyślał, że w takim miejscu są kamery...) i nie uwalnia wirusa, mając na to mnóstwo czasu (zwłaszcza Jill), zamiast tego dając się zabić. Ja rozumiem, że to jeszcze dzieci, ale nie byle jakie dzieci, tylko geniusze wyprzedzający w badaniach naukowców z całego świata i będący zawsze 5 kroków do przodu. Ich postępowanie jest jednak często aż nazbyt głupie i niewytłumaczalne. Najbardziej realistyczny z tego wszystkiego jest chyba fakt, że amerykańskie władze ostatecznie nie widzą w czymś zagrożenia, jeśli tylko same sprawują nad tym kontrolę. Ogólnie książka jest przeciętna, czas przeznaczony na przeczytanie tych ponad 600 stron można poświęcić jakiejś ciekawszej lekturze.

Pomysł ciekawy, ale... no właśnie, jest sporo ale. Od samego początku przeskakiwanie między całą gromadą bohaterów trochę męczy. Język momentami też nie przypadał mi do gustu, był infantylny, nie wiem czy to wina tłumaczki i jak jest w oryginale, ale drażniło mnie np. czytanie co chwilę o tym, że ktoś coś "bąknął". Niektóre wątki są mało realne i nie mówię tu o...

Niestety, momentami cytaty przepisywane bezrefleksyjnie, bez sprawdzenia u źródła, w związku z czym np. wnioski o Miłoszu są dla niego krzywdzące. Niezorientowanych odsyłam do artykuły pt. "Waldemar Łysiak uświnia Czesława Miłosza albo więcej kłamców w Rzeczypospolitej" na blogu "kompromitacje".

Niestety, momentami cytaty przepisywane bezrefleksyjnie, bez sprawdzenia u źródła, w związku z czym np. wnioski o Miłoszu są dla niego krzywdzące. Niezorientowanych odsyłam do artykuły pt. "Waldemar Łysiak uświnia Czesława Miłosza albo więcej kłamców w Rzeczypospolitej" na blogu "kompromitacje".