Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mansztajn przepowiedział, że runą osiedlowe kioski i ja codziennie mijam ślad po takim właśnie kiosku. To są naprawdę dobre, przejmujące wiersze, subtelne i dosyć delikatne, ale z bardzo mocnymi, wymownymi akcentami. Jest w nich i lekkość, i ból, beztroska i przemijanie, są również świetne formalnie.

Mansztajn przepowiedział, że runą osiedlowe kioski i ja codziennie mijam ślad po takim właśnie kiosku. To są naprawdę dobre, przejmujące wiersze, subtelne i dosyć delikatne, ale z bardzo mocnymi, wymownymi akcentami. Jest w nich i lekkość, i ból, beztroska i przemijanie, są również świetne formalnie.

No spoko, ale to przypominanie treści pierwszej części strasznie wytrącało. Okrutnie nieimersyjne, szkolne i wkurzające. Harrego Pottera czyta się jak kryminał, jak najszybciej, by odkryć zagadkę.

No spoko, ale to przypominanie treści pierwszej części strasznie wytrącało. Okrutnie nieimersyjne, szkolne i wkurzające. Harrego Pottera czyta się jak kryminał, jak najszybciej, by odkryć zagadkę.

To jest dobra przygoda, nie spodziewałam się, że tyle śmiechu będzie, zwłaszcza na początku. Jest więc przyjemnie, czyta się szybko i łatwo zanurzyć się tę tajemnicę. Najlepsze jest właśnie połączenie świata rzeczywistego z magicznym, sam Hogwart bez tego kontrastu blednie.

To jest dobra przygoda, nie spodziewałam się, że tyle śmiechu będzie, zwłaszcza na początku. Jest więc przyjemnie, czyta się szybko i łatwo zanurzyć się tę tajemnicę. Najlepsze jest właśnie połączenie świata rzeczywistego z magicznym, sam Hogwart bez tego kontrastu blednie.