Uładzimier Arłou

Zbiór wierszy uhonorowany nagrodą Europejskiego Poety Wolności w 2010 roku. Zbiór, który wygrał w bardzo trudnej rywalizacji (przepraszam za sportową stylistykę) z kilkoma świetnymi i bardzo odeń różnymi książkami poetyckimi. I twierdzę, że wygrał zasłużenie, że Arłou udowadnia istnienie i potrzebę czytania poezji, która nie sili się na awangardowość, która umie być prawdziwa i nie ucieka przed oskarżeniami o banał (niesłusznymi),która przywołuje znane wszystkim przeżywanie, jak choćby wiersz Babcia uczyła. Albo "Tamto lato przetrwa dłużej niż my." Arłou często nie przydziela swoim wierszom tematów - swobodnie miesza w nich historię, codzienność, miłość, politykę, podróże czy odniesienia literackie. Niestety można mieć wrażenie, że autor, jak niedojrzały nastolatek, nie umie się ustrzec przechwałek swoimi podbojami miłosnymi, że na dłuższą metę psuje to odbiór erotycznych fragmentów jego wierszy. Jest tu na szczęście także miłość delikatnie i poruszająco szkicowana (Południk Greenwich). A "25 marca" to jeden z najsubtelniejszych wierszy politycznych, jakie zdarzyło mi się napotkać. Przełożył te teksty Adam Pomorski, znawca literatury, także białoruskiej, tłumacz, który wie, że tłumaczenie z języka tak bliskiego (szczególnie w leksyce) polszczyźnie wcale nie jest łatwe, który wie, jak unikać mielizn i zdradliwych ułatwień. Świetna książka.