Skradziona kołysanka

O CZYM JEST TA POWIEŚĆ?
O człowieczeństwie, o nieprzewidywalności życia, raz wszystko mamy, by w najmniej oczekiwanym momencie stracić to co najcenniejsze i stać się nikim – zwłaszcza dla siebie. To też historia o poszukiwaniu sensu w momencie największego upadlania, bycia na dnie. Tak łatwo ocenić drugiego człowieka, obrzucić go wzgardliwymi spojrzeniami, obelgami i epitetami. Skreślić jako człowieka, choć wcale go nie znamy, ani tym bardziej życia oraz tego co stało się przyczyną obecnej sytuacji. Oceniamy go tylko po tym, co sobą prezentuje. W tym marnym obrazie jednak tli się iskra nadziei. Dla mnie piękno tej powieści tkwi w bardzo namacalnym realizmie. Trochę tak jakbym z ukrycia przyglądała się cudzemu życiu. Po raz kolejny dostałam dawkę prawdy: w emocjach, sytuacjach i ludziach. Ktoś kiedyś powiedział, że najlepsze scenariusze pisze życie – nie zawsze są one piękne, wręcz przeciwnie często usłane bólem i goryczą. Ale takie właśnie jest życie. Nieprzewidywalne, nigdy nie wiemy, co nam przyniesie. W powieściach Anny Sryjewskiej jest też miejsce na nadzieje, nie jest ona lukrowana, lecz taka zwyczajna, normalna, pochodząca z głębin pragnienia serca i to sprawia, że pokrzepia oraz otula ciepłem. Czytając tę historię na każdym jej etapie odczuwałam różne emocje, a emocjonalny rollercoaster to jest to, co w książkach kocham. Dzięki temu nie jest to pusta opowieść, która po przeczytaniu ucieka w zapomnienie. Wręcz przeciwnie pozostawia miejsce na refleksje. Dziękuje autorce za kolejna wspaniała, życiową powieść.

O CZYM JEST TA POWIEŚĆ?
O człowieczeństwie, o nieprzewidywalności życia, raz wszystko mamy, by w najmniej oczekiwanym momencie stracić to co najcenniejsze i stać się nikim – zwłaszcza dla siebie. To też historia o poszukiwaniu sensu w momencie największego upadlania, bycia na dnie. Tak łatwo ocenić drugiego człowieka, obrzucić go wzgardliwymi spojrzeniami, obelgami i...

Znam wcześniejsze historie opisane w książkach Anny Stryjewskiej i cieszę się, kiedy czytam po raz kolejny jej nieszablonową opowieść. Bez schematów, zaskakującą, z wyrazistymi sylwetkami bohaterów. Po raz kolejny otrzymujemy opowieść, z którą się płynie, której zdarzenia i poszczególne wątki odczuwa wręcz namacalnie, w której narracja toczy się dwutorową czasoprzestrzenią - przywoływanych wspomnień i współczesnych wydarzeń w życiu głównej bohaterki Barbary. A jesteśmy świadkami wielkiego upadku.

Świat sławy, blichtru, stabilnego finansowo życia przełamuje zdarzenie, które całkowicie załamuje Barbarę - utalentowaną wokalistkę słynnego polskiego zespołu. W tym dawnym życiu Barbara była wielką gwiazdą, żoną wspaniałego, znanego w wielkim światku muzycznym męża. Piękny dom, kochana córeczka. Ten idylliczny obrazek zaczyna nadszarpywać romans i wydarzenie, które doprowadzi Barbarę na skraj nerwowego załamania i bolesnego upadku.

W warstwie kilku lat później Barbara to kobieta pogubiona, próbująca znaleźć właściwą ścieżkę życia. To kobieta usilnie pragnie zapomnieć o przeszłości, ale pewna melodia, którą nuci jedna z dziewczynek uczących się w szkole, w której pracuje Barbara, powraca nadzieja na odzyskanie spokoju w głębi duszy, jednak czy na pewno?

Muszę przyznać, że ta opowieść budzi wiele refleksji. Autorka porusza też ważny temat, pokazuje do czego zdolna jest kobieta w obliczu otaczającej jej niesprawiedliwości. Barbara z czasem pogodziła się z sytuacją, ale nigdy nie straciła nadziei. Chociaż miewa chwile zwątpienia, stacza się na dno moralne, a w pewnym momencie dochodzi do ściany bezradności, ma wokół siebie osobę, która nigdy się od niej nie odwróciła, nie oceniała. Wręcz przeciwnie - dopingowała do zmian.

W tej opowieści dobro zwycięża. Ale długa była do niego droga i wyboista. Polecam, bardzo!

https://motylliteracki.blogspot.com/2022/07/skradziona-koysanka-anna-stryjewska.html

Znam wcześniejsze historie opisane w książkach Anny Stryjewskiej i cieszę się, kiedy czytam po raz kolejny jej nieszablonową opowieść. Bez schematów, zaskakującą, z wyrazistymi sylwetkami bohaterów. Po raz kolejny otrzymujemy opowieść, z którą się płynie, której zdarzenia i poszczególne wątki odczuwa wręcz namacalnie, w której narracja toczy się dwutorową czasoprzestrzenią...

Bez bicia przyznaję, że zazwyczaj stronię od obyczajówki, jednak w tym wypadku nie miałam wyjścia - zostałam skazana na tę książkę i postanowiłam podjąć to wyzwanie. Zazwyczaj nie piszę też recenzji książek (chyba że chodzi o początkujących pisarzy),ale tu również zrobiłam wyjątek.
Przede wszystkim, pani Stryjewska pisze w taki sposób, że czytając "Kołysankę" czułam się, jakbym zamiast książki czytała magazyn plotkarski. Nie ma w tym żadnej głębi, brak odkrywczości, świeżości. Niestety, jeśli chodzi o język, konstruowanie zdań - poziom bardzo niski. W kilku miejscach miałam wrażenie, że autorka kopiowała niektóre fragmenty i wklejała je do swojej książki (mam tu na myśli popularną encyklopedię internetową). Dialogi to coś, nad czym koniecznie trzeba popracować! Są nienaturalne, bawią zamiast wzruszać.
Historia Barbary jest do bólu przewidywalna. Po dwudziestu stronach lektury założyłam już pewien scenariusz zakończenia i sprawdził się on w 100%. Spodziewałam się tego, dlatego liczyłam, że książka zachwyci warstwą psychologiczną - kolejne rozczarowanie. W Polsce jest wiele autorek, które piszą powieści obyczajowe na znacznie wyższym poziomie. I moim zdaniem to one, a nie pani Stryjewska, zasługują na tak dobre recenzje.

Bez bicia przyznaję, że zazwyczaj stronię od obyczajówki, jednak w tym wypadku nie miałam wyjścia - zostałam skazana na tę książkę i postanowiłam podjąć to wyzwanie. Zazwyczaj nie piszę też recenzji książek (chyba że chodzi o początkujących pisarzy),ale tu również zrobiłam wyjątek.
Przede wszystkim, pani Stryjewska pisze w taki sposób, że czytając "Kołysankę" czułam się,...

Historia choć pełna dramatyzmu, to jednak dość przewidywalna, żeby nie powiedzieć szablonowa.
Jednak mnie najbardziej raził, łopatologiczny styl narracji.
Autorka mocno gra na sprawdzonych emocjach i ... i to się podoba; w myśl znanej maksymy - "najlepiej lubimy piosenki, które dobrze już znamy".

Historia choć pełna dramatyzmu, to jednak dość przewidywalna, żeby nie powiedzieć szablonowa.
Jednak mnie najbardziej raził, łopatologiczny styl narracji.
Autorka mocno gra na sprawdzonych emocjach i ... i to się podoba; w myśl znanej maksymy - "najlepiej lubimy piosenki, które dobrze już znamy".

Historia dramatyczna, pokazująca bolesną drogę, przez którą przechodzi kobieta-matka-żona-gwiazda, gdy traci ukochane dziecko. Jak bardzo można popaść w obłęd, jak nisko upaść, jak zatracić się w nałogu, ale i jak z niego podnieść się i wrócić - o tym między innymi jest ta książka. Bardzo dobrze poprowadzona historia, bez zbędnych ozdobników. Wciągająca, chwytająca i poruszająca...

Historia dramatyczna, pokazująca bolesną drogę, przez którą przechodzi kobieta-matka-żona-gwiazda, gdy traci ukochane dziecko. Jak bardzo można popaść w obłęd, jak nisko upaść, jak zatracić się w nałogu, ale i jak z niego podnieść się i wrócić - o tym między innymi jest ta książka. Bardzo dobrze poprowadzona historia, bez zbędnych ozdobników. Wciągająca, chwytająca i...

Annę Stryjeńską charakteryzuje prosty język, wręcz potoczny. Nie zmienia to jednak faktu, że jej książki czyta się bardzo przyjemnie.
"Skradziona kołysanka" to niezwykle wciągająca historia obyczajowa, cierpiącej matki i żony...do tego alkohol...
Wszystko zmienia się dzięki jednej ważnej decyzji. Świat staje do góry nogami...jednak nic nie dzieje się bez przyczyny a nadzieja zawsze umiera ostatnia.

Polecam :)

Annę Stryjeńską charakteryzuje prosty język, wręcz potoczny. Nie zmienia to jednak faktu, że jej książki czyta się bardzo przyjemnie.
"Skradziona kołysanka" to niezwykle wciągająca historia obyczajowa, cierpiącej matki i żony...do tego alkohol...
Wszystko zmienia się dzięki jednej ważnej decyzji. Świat staje do góry nogami...jednak nic nie dzieje się bez przyczyny a...

to już kolejna książka tej autorki która totalnie mnie wciągnęła, bardzo mocno polecam

to już kolejna książka tej autorki która totalnie mnie wciągnęła, bardzo mocno polecam

Pierwsza książka Anny Stryjewskiej, jaką miałam okazję czytać. Jednak z pewnością nie ostatnia! To, co autorka zafundowała mi podczas lektury, na długo zapisało się w mojej głowie i w sercu. W powieści poruszyła niełatwy temat, robiąc to nie tylko z ogromnym wyczuciem, ale i szczerością.

Autorka umiejętnie nakreśliła portret Barbary Walczak – kobiety, która z jednej strony odniosła sukces, z drugiej zaś sięgnęła dna. Czytelnik zapoznaje się z tym obrazem, śledząc przedstawioną dwutorowo historię. Odkrywa karty przeszłości i obserwuje teraźniejsze wydarzenia. Pozwala mu to zagłębić się w przeżycia Barbary, poznać motywy decyzji przez nią podejmowanych, a także zrozumieć jej reakcje i czyny. Sytuacja, w jakiej znalazła się bohaterka, jest dowodem na to, że dobra passa rzadko kiedy trwa wiecznie. Los bywa przewrotny i jednego dnia można mieć wszystko, a drugiego – zupełnie nic. Jednak nie to jest najistotniejsze, lecz sposób, w jaki to przyjmiemy. Czy się poddamy, czy postanowimy zawalczyć o swoje życie? Basia wybrała ucieczkę od życia, od ludzi, od sławy, jaką cieszyła się wcześniej. Jednak odrzucając to wszystko, tylko mocniej zanurzała się w rozpaczy. Tę zaś próbowała uciszyć, racząc się wysokoprocentowym alkoholem. Wybrała pozornie łatwiejszą drogę, na której (całe szczęście) pojawiły się osoby gotowe podać kobiecie pomocną dłoń.

Anna Stryjewska poprzez historię Barbary uzmysławia czytelnikowi, że człowiek po stracie ukochanej osoby może również zgubić sens życia. Wówczas ogromną rolę odgrywają otaczający go ludzie: członkowie rodziny, przyjaciele, sąsiedzi, pracodawca, a nawet sprzedawczyni w sklepie za rogiem. Ich obecność, wsparcie, dobre słowo i brak osądzania są w stanie przywrócić wiarę w lepsze jutro. Autorka ukazuje również jeden z poważniejszych problemów naszego społeczeństwa. Jest nim pochopne ocenianie innych i szufladkowanie ich według własnego widzimisię. Zapominamy o tym, że pierwsze wrażenie bywa mylące. Niekiedy czyjś wygląd, zachowanie lub sytuacja, w jakiej dana osoba się znajduje, może być wynikiem ciężkich doświadczeń. Tymczasem pod płaszczykiem pozorów niejednokrotnie kryje się trudna i bolesna historia.

Książka ma wiele atutów – przemyślaną fabułę, ciekawą tematykę, wspaniałą kreację bohaterów. Jednak według mnie jej najsłabszym punktem jest zakończenie. Na tle całości finał wypada mało wiarygodnie i można odnieść wrażenie, że został potraktowany trochę po macoszemu. Nie chcę wchodzić w szczegóły, powiem tylko, że nie do końca przekonał mnie bieg końcowych wydarzeń. Uważam, że wszystko potoczyło się zbyt szybko i zbyt gładko. Chociaż możliwe, że ta odrobina lukru była tutaj potrzebna. Tak czy siak, historia Barbary jako całość wszystko czytelnikowi rekompensuje. A także fakt, że autorka opisuje problem alkoholizmu, przyglądając mu się z różnych perspektyw.

"Skradziona kołysanka" to poruszająca opowieść, która ukazuje życie jako zbiór wzlotów i upadków. To również historia, która udowadnia, że wytrwałość jest miarą sukcesu. Ktoś, kto pomimo porażek dalej dąży do celu, prędzej czy później do niego dociera. Pełna emocji książka, w której przeważają smutek, gorycz i bezsilność, choć nie brakuje też pozytywnych akcentów i chwil wywołujących uśmiech. Gorąco polecam tę powieść osobom, którym niestraszne są łzy towarzyszące lekturze. I wszystkim, którzy szukają książki, która na długo zapada w pamięć.

[oficjalna recenzja dla portalu Duzeka.pl]

Pierwsza książka Anny Stryjewskiej, jaką miałam okazję czytać. Jednak z pewnością nie ostatnia! To, co autorka zafundowała mi podczas lektury, na długo zapisało się w mojej głowie i w sercu. W powieści poruszyła niełatwy temat, robiąc to nie tylko z ogromnym wyczuciem, ale i szczerością.

Autorka umiejętnie nakreśliła portret Barbary Walczak – kobiety, która z jednej strony...

"Skradziona kołysanka" to nieprawdopodobna wręcz historia, która przede wszystkim opowiada o bezgranicznej miłości kobiety do dziecka. Akcja osadzona jest w Bieszczadach, które ja osobiście bardzo lubię, więc tym bardziej dodatkowy atut. Książkę czyta się bardzo dobrze, szybko, jest dużo momentów wzruszających. Polecam.

"Skradziona kołysanka" to nieprawdopodobna wręcz historia, która przede wszystkim opowiada o bezgranicznej miłości kobiety do dziecka. Akcja osadzona jest w Bieszczadach, które ja osobiście bardzo lubię, więc tym bardziej dodatkowy atut. Książkę czyta się bardzo dobrze, szybko, jest dużo momentów wzruszających. Polecam.

„Skradziona kołysanka” Anny Stryjewskiej to historia kobiety, która z dnia na dzień na skutek jednego, tragicznego wydarzenia zaczyna tracić wszystko. Pogrąża się powoli w rozpaczy i skupiona na pielęgnowaniu własnego bólu przestaje zwracać uwagę na innych. Historia ta pokazuje, jak cierpienie destrukcyjnie wpływa i na cierpiącego i na jego otoczenie. Jak łatwo można skupić się na tym, co złe i zacząć zabijać to, co w nas najlepsze.
„Co cię nie zabije, to cię wzmocni”. Powtarzamy to zdanie dość często, ale czy jest ono odzwierciedleniem rzeczywistości? Czy naprawdę wzmocnionym czuje się człowiek niesprawiedliwie poszarpany przez los? Czy w przypadku Barbary to się sprawdziło? Cóż… Można przekonać się poznając treść tej powieści.
Toczy się ona równym rytmem jednocześnie pokazując (na zmianę) dwa etapy z życia bohaterki.
Książka ta (jak to zwykle z książkami bywa) pojawiła się w takim momencie mojego życia, że pozwoliła mi spojrzeć intensywniej na życie, a życie z kolei pozwoliło mi spojrzeć intensywniej na tę książkę.
Z całą pewnością nie pozostawia obojętnym.

„Skradziona kołysanka” Anny Stryjewskiej to historia kobiety, która z dnia na dzień na skutek jednego, tragicznego wydarzenia zaczyna tracić wszystko. Pogrąża się powoli w rozpaczy i skupiona na pielęgnowaniu własnego bólu przestaje zwracać uwagę na innych. Historia ta pokazuje, jak cierpienie destrukcyjnie wpływa i na cierpiącego i na jego otoczenie. Jak łatwo można skupić...