„Klapnęłam na wysokim stołku, pod szybą, żeby Kasia nie mogła obserwować mojej twarzy. Miałam zamiar jeść słodkie ciastka i poukładać sobie wszystko w głowie. To mogło mi zająć godzinę, a może kolejny rok, dlatego koniecznie potrzebowałam dużej porcji cukru, żeby cały proces przebiegł pomyślnie”.

Nikt z nas nie lubi być okłamywany. Cenimy sobie prawdomówność i uważamy ją za jedną z najważniejszych ludzkich cech. To takich ludzi – prawdomównych i uczciwych – stawiamy za wzór dzieciom. Raczej nikt nie stawia na piedestale kłamcy.

Tymczasem badania dowodzą, że każdy człowiek kłamie nawet kilkanaście razy dziennie. Najczęściej są to małe, niewinne kłamstwa. Zdarza się jednak, że na kłamstwie próbuje ktoś budować całe swoje życie. Czy w ogóle jest to możliwe? Czy można cały czas udawać, zachowywać się niczym aktor w teatrze? Wreszcie, co stanie się, gdy prawda wyjdzie na jaw? Gdy okaże się, że całe dotychczasowe życie było jedną wielką mistyfikacją? Misternie prowadzoną grą aż do momentu, gdy aktorskie maski opadły.

Właśnie takich problemów dotyka Danuta Awolusi w swojej najnowszej powieści pod tytułem „Zgodnie z prawdą”. Jest to moje drugie czytelnicze spotkanie z autorką, jakże udane dodam od razu. Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki i bez wahania wystawiłem jej najwyższą z możliwych ocen. Dlaczego? To po prostu świetna lektura, wzbudzająca w czytelniku całe spektrum emocji. Nie wszystkie z nich są pozytywne i być może nie do wszystkich bohaterów pałamy jednakową sympatią. Nie zmienia to jednak faktu, że autorka potrafi wzruszać – nawet mężczyzn. Co więcej, Danuta Awolusi po raz kolejny udowadnia, że cechuje ją świetny język i styl. Niewymuszony, a przy tym literacko piękny, czyni lekturę prawdziwą przyjemnością.

„Zgodnie z prawdą” to doskonała powieść obyczajowa, w której być może odnajdziemy także siebie. Ale po kolei. Patrycja jest szczęśliwą mężatką. Jej życie z Miłoszem układa się bardzo dobrze. Małżonkowie są szczęśliwi. Pewnego dnia kobieta dowiaduje się, że jest w ciąży. Wszystko wydaje się idealne, jednak Patrycja się nie cieszy. Dlaczego? Kobieta wie, że to nie jej mąż jest ojcem dziecka. Staje przed wielkim dylematem: wyznać mu prawdę czy nie? Ostatecznie decyduje się na milczenie. Wyznaje, że jest w ciąży, jednak na tym poprzestaje. Nie ma odwagi przyznać się, że dziecko jest owocem zdrady. Boi się, że gdy Miłosz pozna prawdę, to odejdzie. Patrycja nie wie jednak, że jej mąż również skrywa sekret. Sekret, którego wyjawienia bardzo się obawia. Uważa, że Patrycja nie wyszłaby za niego, gdyby jej powiedział o swojej tajemnicy.

Rozpoczyna się swoista małżeńska gra. Gra pełna pozorów, udawania, teatralnych scen. Jednak życie nie stoi w miejscu. Życie biegnie swoim rytmem. Wkrótce stawia Patrycję i Miłosza przed wyzwaniem, na które oboje nie byli gotowi. W końcu – niczym w teatrze – kurtyna opada i prawda wychodzi na jaw. Jak zmieni ona życie Patrycji i Miłosza? Czy ich małżeństwo przetrwa próbę, której zostaną poddani? Małżonkowie muszą stawić czoła rzeczywistości, na którą sami solidnie zapracowali. Zapracowali kłamstwami, udawaniem, fałszem. Prawda burzy całe ich dotychczasowe życie.

„Zgodnie z prawdą” to powieść, którą przeczytałem jednego dnia. Fabuła pochłonęła mnie bez reszty. Całkowicie zatopiłem się w świat Patrycji, Miłosza i ich rodziny. Bardzo ciekaw byłem zakończenia.

Właśnie teraz jest miejsce w mojej recenzji na przysłowiową łyżkę dziegciu. Zakończenie niezbyt przypadło mi do gustu. Uważam, że jest to najsłabszy element całej książki, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że to subiektywna ocena.

Wszyscy fani pisarki bez wątpienia sięgną po jej najnowszą powieść. Książkę polecam jednak także tym, którzy do tej pory nie czytali żadnych powieści Danuty Awolusi. Myślę, że nie będą zawiedzeni. Uważam, że jest to jedna z najciekawszych polskich młodych autorek. „Zgodnie z prawdą” potwierdza moją tezę. Polecam.

Wojciech Sobański