Książka Anny Ziobro "Za ścianą ciszy" jest pozycją ze wszech miar potrzebną, wprost niezbędną w czasach, kiedy jako społeczeństwo wykazujemy tak ogromny brak tolerancji, tak bardzo zamykamy się na ludzi niepełnosprawnych, na wszelkie przejawy "inności", na wszystko to, co odbiega od ogólnie przyjętego schematu czy normy. W czasie czytania tej interesującej, ale jakże smutnej i niekiedy bolesnej lektury, dotarło do mnie, że chyba najbardziej okrutni potrafią być młodzi ludzie, szkolni rówieśnicy, pseudo koledzy.

Ida jest młodą dziewczyną, która niemal od urodzenia cierpi na postępujący niedosłuch, który z biegiem lat może doprowadzi ją do pełnej głuchoty. Fakt ten powoduje, że dziewczyna z biegiem lat niemal całkowicie traci pewność siebie, że zaczyna uważać się za kogoś gorszego, kogo potrzeb nie trzeba respektować, z kogo można szydzić, komu można dokuczać czy wręcz poniżać, kogoś kto nie zasługuje na przyjaźń, a już na pewno nie na miłość i szczęście.
Bojąc się samotności i nie chcąc być zdaną wyłącznie na pomoc i wsparcie rodziny, Ida od pewnego czasu tkwi w toksycznym niemal związku, nie będąc przekonana co do swoich uczuć, udając zadowolenie i szczęście, starając się być posłuszną i spełniającą oczekiwania partnera, który w efekcie okazuje się zwykłym dupkiem.

W swoje trzydzieste urodziny Ida podczas zakupów napotyka mężczyznę, przypominającego jej kogoś z przeszłości, jednak trudno jej skojarzyć zdarzenia sprzed 14 lat. Udaje jej się ustalić, że jest to Adam Kubacki, jednak to nazwisko nic jej nie mówi, choć twarz wydaje się znajoma. Przypadek sprawia, że losy tych dwojga jeszcze się skrzyżują, a my - czytelnicy poznawać będziemy ich historię; historię pełną emocji, wzruszeń, traum, lęków, tajemnic, zatajanych prawd, samotności, poczucia porażki, ale także trudnych decyzji, determinacji, odwagi, które dają szansę i nadzieję na wymarzone szczęście.

Powieść, mimo prostego języka, jakim została napisana, a może właśnie dlatego, bardzo mocno trafia do czytelnika. Lektura wciąga od samego początku, wywołuje wiele emocji, wzruszeń, pozwala czytelnikowi wczuć się w sytuację głównej bohaterki, utożsamić się z nią, ale także poznać traumy i tajemnice Adama. Nie znajdziemy tu jakiś spektakularnych zdarzeń, porywającej akcji, bo to książka przede wszystkim o emocjach, tych przeżywanych przez jej bohaterów - Idę, Adama, Agatę czy małą Kaję, ale także tych budzących się w nas - czytelnikach. Piękna, wzruszająca, warta przeczytania i przemyślenia.

Książka Anny Ziobro "Za ścianą ciszy" jest pozycją ze wszech miar potrzebną, wprost niezbędną w czasach, kiedy jako społeczeństwo wykazujemy tak ogromny brak tolerancji, tak bardzo zamykamy się na ludzi niepełnosprawnych, na wszelkie przejawy "inności", na wszystko to, co odbiega od ogólnie przyjętego schematu czy normy. W czasie czytania tej interesującej, ale jakże...

Uważam, że książka była dobrą pozycją. Porusza bardzo ważny problem społeczny. Nie jest to temat, który jest często spotykany w książkach lub o którym po prostu się mówi. Niemniej jednak uważam że książka jest dobrą pozycją, mimo że nie porwała mnie swoją opowieścią wyjątkowo bardzo.

Uważam, że książka była dobrą pozycją. Porusza bardzo ważny problem społeczny. Nie jest to temat, który jest często spotykany w książkach lub o którym po prostu się mówi. Niemniej jednak uważam że książka jest dobrą pozycją, mimo że nie porwała mnie swoją opowieścią wyjątkowo bardzo.

"Za ścianą ciszy" Anna Ziobro

Niepełnosprawność od urodzenia jest integralną częścią mnie i dziś jestem gotowa na to, aby otwarcie przyznać, że z jej powodu od dziecka spotykało mnie wiele przykrości i upokorzeń. Mając w pamięci te przykre i bolesne wspomnienia, już jako dorosła kobieta postanowiłam, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby podnosić świadomość społeczną w aspekcie chorowania i wszelkiego rodzaju niepełnosprawności. Po to, aby każdy, kto będzie miał styczność z osobami niepełnosprawnymi, nie tylko wiedział, jak wiele trudności na co dzień przysparza ona sama w sobie, ale przede wszystkim zdawał sobie sprawę z tego, jak bardzo duży wpływ na to, jak sobie z nią radzimy, ma środowisko, którego jesteśmy częścią. To właśnie osoby pełnosprawne poprzez sposób, w jaki nas postrzegają i w jaki nas traktują, mogą sprawić, że albo nasza odmienność nie będzie miała większego wpływu na nasze relacje społeczne, albo wręcz przeciwnie już na zawsze odciśnie piętno nie tylko na naszej teraźniejszości, ale i przyszłości. Zdecydowałam, że postaram się dotrzeć do ludzi z tak ważnym tematem poprzez książki, które czytam i o których wam opowiadam. Wierzę, że mają one wielką moc sprawczą i mogą przemówić do swoich czytelników, skłaniając ich do zmiany mentalności i postrzegania drugiego człowieka. A piszę wam o tym nie bez powodu, bowiem przychodzę do was z recenzją powieści Anna Ziobro - autorka „Za ścianą ciszy”, która bez wątpienia do książek tego typu należy i już teraz mogę was zapewnić, że nikogo, kto po nią sięgnie, nie pozostawi wobec siebie obojętnym.

Na jej kartach poznajemy piękną, zdolną trzydziestoletnią kobietę, która jednak nie dostrzega swoich zalet i atutów. Wszystkie one nikną w oczach Idy w obliczu niepełnosprawności, która towarzyszy jej od zawsze. Choć być może zabrzmi to strasznie, chciałabym napisać, że to właśnie postępująca dysfunkcja słuchu, z którą się zmaga, odebrała jej pewność siebie i poczucie własnej wartości. Niestety to bezpośrednio nie sama choroba stała się powodem takiego stanu emocji i postrzegania siebie przez naszą bohaterkę. Przyczyną tego stanu rzeczy stał się drugi człowiek, a ściślej rzecz ujmując, pewne traumatyczne wydarzenie z przeszłości, które po dziś dzień nie pozwala Idzie o sobie zapomnieć, a które w znaczący sposób ukształtowały ją i jej obecne życie.

Dziewczyna bardzo boleśnie przekonała się, jak złudne okazały się próby jej rodziców przygotowania córki, na to, co może się wydarzyć w momencie, kiedy będzie musiała wyjść spod bezpiecznego klosza ich wsparcia i zmierzyć się z okrucieństwem prawdziwego życia. Nie ma ono litości, dla tych, którzy w jakikolwiek sposób nie wpasowują się w wizerunek tego, co powszechnie akceptowalne i pozornie idealne. To właśnie wtedy rozpoczęła się jej trudna batalia o przetrwanie wśród osób, które postrzegają ją tylko poprzez pryzmat jej schorzenia. To wtedy ostatecznie zniszczono jej poczucie własnej wartości i wiarę w to, że ona również może zaznać szczęścia.

W momencie, kiedy my czytelnicy przystępujemy do lektury książki, a tym samym stajemy się obserwatorami codzienności Idy, bardzo szybko orientujemy się, że każdego dnia odgrywa ona rolę osoby pogodzonej ze swoim losem. Nie chce być dla nikogo ciężarem. Biernie przyjmuje wszystko, co otrzymuje, nie wierząc w to, że może spotkać ją jeszcze wiele dobrego. Wszystko, co czuje, skrywa za murem obojętności, na to, czego doświadcza. A trwa w toksycznym związku u boku egoistycznego partnera, który oczekuje od niej, by była śliczną laleczką, dopełniającą jego nieskazitelny wizerunek. Koniecznie przeczytajcie tę niezwykle poruszającą, emocjonalną i zapadającą w serce każdego, kto po nią sięgnie powieść. Przekonacie się, czy naszej bohaterce uda się pokonać traumatyczne wspomnienia i odzyskać dawno utraconą radość życia.

Jednak to jeszcze nie wszystko, co w tej książce przygotowała dla swoich czytelników autorka. Spotykamy tu jeszcze kogoś, kto podobnie, jak Ida wie, czym jest poczucie osamotnienia w walce z własnymi demonami, które pojawiły się w życiu Adama w momencie, kiedy przygniotło go ono zbyt mocno. Los nigdy go nie oszczędzał, a on szuka ukojenia, w czymś, co prowadzi do samozniszczenia. Dziś jednak nie może myśleć tylko o sobie, bowiem jest całym światem kogoś, kto pokłada w nim całą swoją ufność. Jak się możecie domyślać, życie postawi tę dwójkę na wspólnej drodze. Co wyniknie z tego spotkania osób, które nie potrafią uwierzyć, że za trawiącym ich bólem i cierpieniem czeka światło nadziei na lepszą przyszłość.

„Za ścianą ciszy” to książka, która już zawsze będzie miała swoje szczególne miejsce w moim sercu i chciałabym bardzo podziękować autorce za to, że zdecydowała się oddać ją w nasze ręce. Po pierwsze dlatego, że dzięki niej zwróciła naszą uwagę na rodzaj niepełnosprawności, o którym mówi się zdecydowanie zbyt mało, a tym samym przybliżyła nam jego istotę. Ponadto dała nadzieję i przywróciła wiarę każdemu niepełnosprawnemu na lepsze jutro, a także dodała sił w procesie odbudowania siebie na nowo, gdyż niezależnie od tego, jaka niepełnosprawność nas dotknęła na pewno, w pewien sposób utożsamimy się z uczuciami i emocjami Idy.

Ja przyznam szczerze, że podczas poznawania kolei jej losów wiele razy płakałam, gdyż w mojej pamięci powróciły moje osobiste trudne doświadczenia, przez które niejednokrotnie cierpiałam i czułam się gorsza. Trzeba przyznać, że autorka mocno doświadczyła swoją bohaterkę, ale pamiętajcie, że to nie jest modelowy przykład osoby niepełnosprawnej. To jak sobie radzimy z niepełnosprawnością, jest ściśle zależne od naszej osobowości i cech charakteru nas odzwierciedlających. Cóż więcej mogę powiedzieć. Tę książkę powinien przeczytać każdy, gdyż skłania ona do głębokich refleksji i przemyśleń, które pozwalają zobaczyć w niepełnosprawnych ludzi, którzy są tacy sami, jak wszyscy i mogą dać od siebie wiele dobrego dla drugiego człowieka.

https://kocieczytanie.blogspot.com/2024/02/za-sciana-ciszy-anna-ziobro.html

"Za ścianą ciszy" Anna Ziobro

Niepełnosprawność od urodzenia jest integralną częścią mnie i dziś jestem gotowa na to, aby otwarcie przyznać, że z jej powodu od dziecka spotykało mnie wiele przykrości i upokorzeń. Mając w pamięci te przykre i bolesne wspomnienia, już jako dorosła kobieta postanowiłam, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby podnosić świadomość społeczną w...

"Za ścianą ciszy " to niezwykle przejmująca powieść pełna emocji. Autorka poruszyła bardzo poważny problem społeczny. O ile dla samych niedosłyszacych jest coraz więcej możliwości by normalnie słyszeć, o tyle mentalność niektórych ludzi pozostawia wiele do życzenia.

"Za ścianą ciszy " to niezwykle przejmująca powieść pełna emocji. Autorka poruszyła bardzo poważny problem społeczny. O ile dla samych niedosłyszacych jest coraz więcej możliwości by normalnie słyszeć, o tyle mentalność niektórych ludzi pozostawia wiele do życzenia.

Ta powieść obyczajowa ukazuje codzienne życie głównej bohaterki, Idy, która od dziecka zmaga się z pogłębiającą się wadą niedosłuchu. Autorka prowadziła mnie przez jej zmagania z chorobą, wprowadzając do intymnych zakamarków jej duszy i stawiając pytania, które pozostały ze mną po zakończeniu lektury.

Ida to postać, która pozostanie w moim sercu na długo. Jej walka z własnymi demonami, nieufność do otaczającego ją świata i nieustanne wykorzystywanie jej "dla zabawy" sprawiają, że czuję się z nią silnie związana. Autorka z wielkim wyczuciem opisuje jej emocje, dając czytelnikowi możliwość zrozumienia trudności, z jakimi musi się zmagać bohaterka.

Jestem pod ogromnym wrażeniem sposobu, w jaki autorka ukazuje Idę jako artystkę, która odnajduje ukojenie w tworzeniu magicznych ilustracji. Pasja, oddanie i duma z pracy inspirują. To ucieczka przed trudnościami życia, ale jednocześnie sposób na wyrażenie siebie i odnalezienie sensu.

Książka stawia również ważne pytania o miłość i kompromisy w związkach. Czy jest możliwe prawdziwe uczucie, bez poświęceń jednej strony? To tajemnica, którą zostawiam Wam do odkrycia. Jednak ta historia zmusza do refleksji nad własnym życiem. Czy i my, podobnie jak Ida, uciekamy przed codziennością, poświęcając się pracy czy pasji, a nasze relacje stają się jedynie kompromisem z naszej strony?

Emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury, pokazują, że literatura może być potężnym narzędziem w zadawaniu istotnych pytań i skłanianiu do głębokiej refleksji.

Polecam ją każdemu, kto szuka literackiego doświadczenia pełnego mądrości i piękna.

Ta powieść obyczajowa ukazuje codzienne życie głównej bohaterki, Idy, która od dziecka zmaga się z pogłębiającą się wadą niedosłuchu. Autorka prowadziła mnie przez jej zmagania z chorobą, wprowadzając do intymnych zakamarków jej duszy i stawiając pytania, które pozostały ze mną po zakończeniu lektury.

Ida to postać, która pozostanie w moim sercu na długo. Jej walka z...

Dobra powieść obyczajowa, ale sugerując się opiniami na jej temat, liczyłam na coś więcej. Nie jest to lektura, która wbija w fotel i wywołuje falę emocji.
Autorka porusza tu ważny temat, jakim jest problem niepełnosprawności i postrzeganie w społeczeństwie osób niepełnosprawnych.
Niestety, główni bohaterowie, Ida i Adam nieco mnie irytowali. Są bardzo skupieni na sobie i swoich problemach. Ida cały czas postrzega się jako osobę gorszej kategorii.
Moim zdaniem historia ta jest momentami zbyt "przegadana" i przygnebiajaca. Zbyt mało tu radości a sporo bólu i smutku.

Dobra powieść obyczajowa, ale sugerując się opiniami na jej temat, liczyłam na coś więcej. Nie jest to lektura, która wbija w fotel i wywołuje falę emocji.
Autorka porusza tu ważny temat, jakim jest problem niepełnosprawności i postrzeganie w społeczeństwie osób niepełnosprawnych.
Niestety, główni bohaterowie, Ida i Adam nieco mnie irytowali. Są bardzo skupieni na sobie i...

Książka niebywale przejmująca, ukazująca niełatwe funkcjonowanie osoby z niedosłuchem, skazanej na całkowitą utratę słuchu, skradła moje serce i wdarła się całą mocą do myśli. To historia, której nie da się przeczytać bez emocji, a później zapomnieć.

Ida jest piękną, zdolną i młodą dziewczyną, która postrzega siebie w kategoriach inwalidy. Takie zresztą określenie towarzyszyło jej w szkole, gdzie rówieśnicy ciągle uprzykrzali jej życie, skutecznie odsuwając ją na margines. Pierwsza miłość okazała się porażką, kolejny, niby poważny związek odsłonił cierpką prawdę o mężczyźnie, który nie potrafił zrozumieć ograniczeń Idy i zwyczajnie wstydził się jej kalectwa. Dobrze, że dziewczyna miała oparcie w rodzinie, zwłaszcza w siostrze, a potem znalazła je w jeszcze jednej pokaleczonej duszy.

Niejednokrotnie zaciskałam ze złości pięści i miałam ochotę na siarczyste przekleństwa, czytając o upokorzeniach, jakich doznawała Ida.
Czułam łzy pod powiekami, próbując wyobrazić sobie świat z ograniczonymi dźwiękami i ogromny smutek, że za jakiś czas nawet te zniekształcone dźwięki przestaną być słyszalne.
Samotność Idy oraz jej rezygnacja wciągała do tunelu smutku i żalu. Dobrze, że światełkami w nim okazali się ludzie, dla których brak słuchu nie definiuje człowieka i nie wciska go w konkretne ramy.

Dziękuję Autorce za taką gamę uczuć, za refleksje, za Idę, dzięki której można spojrzeć na świat z punktu widzenia osoby niedosłyszącej, za Adama, który przywraca wiarę w miłość pomimo wszystko.
Dziękuję za tę historię❤️

Książka niebywale przejmująca, ukazująca niełatwe funkcjonowanie osoby z niedosłuchem, skazanej na całkowitą utratę słuchu, skradła moje serce i wdarła się całą mocą do myśli. To historia, której nie da się przeczytać bez emocji, a później zapomnieć.

Ida jest piękną, zdolną i młodą dziewczyną, która postrzega siebie w kategoriach inwalidy. Takie zresztą określenie...

"Za ścianą ciszy" wywołała we mnie szereg emocji! Autorka porusza lubiane przeze mnie tematy, czyli odnajdywanie szczęścia i miłości. Nie boi się również poruszyć tematów, które wydają się niewygodne, przed którymi się zamykamy, których nie dopuszczamy do siebie. I chyba właśnie przez to książka jest wyjątkowa i niepowtarzalna!

Autorka przedstawiała historię Idy, która od dziecka przez swoją niepełnosprawność była odrzucana przez rówieśników. Miało to ogromny wpływ na jej poczucie własnej wartości, co sprawiło, że w dorosłym życiu żyła w toksycznym związku. W dniu swoich trzydziestych urodzin spotyka w sklepie Adama - mężczyznę, którego twarz wydaje jej się znajoma... Ich znajomość mogłaby nabrać tempa, jednak oboje są poturbowani przez los i żadne z nich nie czuje się na siłach, aby otworzyć się na miłość...

Ania zaserwowała mi porządną dawkę emocji. Totalny rollercoster! Od współczucia, przez ból i cierpienie, aż do radości i zrozumienia.. Nie jest to łatwa lektura, jednak lekkość pióra autorki sprawiała, że czytało mi się ją błyskawicznie. Jest to książka z tych "jeszcze jeden rozdział" po czym kończy się na dziesięciu ;)

"Za ścianą ciszy" wywołała we mnie szereg emocji! Autorka porusza lubiane przeze mnie tematy, czyli odnajdywanie szczęścia i miłości. Nie boi się również poruszyć tematów, które wydają się niewygodne, przed którymi się zamykamy, których nie dopuszczamy do siebie. I chyba właśnie przez to książka jest wyjątkowa i niepowtarzalna!

Autorka przedstawiała historię Idy, która od...

To moje kolejne spotkanie z autorką i stwierdzam, że w swoich książkach potrafi poruszać trudne tematy, wrzucić swoich bohaterów na wzburzone fale oceanu, by w konsekwencji pozwolić im dopłynąć na koniec do cichej przystani.
Polecam

To moje kolejne spotkanie z autorką i stwierdzam, że w swoich książkach potrafi poruszać trudne tematy, wrzucić swoich bohaterów na wzburzone fale oceanu, by w konsekwencji pozwolić im dopłynąć na koniec do cichej przystani.
Polecam

Bardzo piękna historia obcych ludzi których połączył los. On przez całe życie czuł się winny i za to uczucie nieustannie się karał. Ona od dziecka miała problemy ze słuchem a każdy rok w dorosłość przyczyniał się do coraz większej utraty słuchu. Najbardziej co mi się spodobało w tej historii to sposób patrzenia osoby niedosłyszącej na własne życie oraz świata zewnętrznego na tę osobą. To trudny temat.

Bardzo piękna historia obcych ludzi których połączył los. On przez całe życie czuł się winny i za to uczucie nieustannie się karał. Ona od dziecka miała problemy ze słuchem a każdy rok w dorosłość przyczyniał się do coraz większej utraty słuchu. Najbardziej co mi się spodobało w tej historii to sposób patrzenia osoby niedosłyszącej na własne życie oraz świata zewnętrznego...