Fabuła książki oparta o kilka ważnych w życiu spawach. Młodość, jej błędy i konsekwencje także długoterminowe, miłość, zdrada, dzieciństwo, przyjaźń i jej odmiany czy fałszywa przyjaźń. Rozwiązanie problemów głównych bohaterów i samo zakończenie nie bardzo odpowiadało. Ale to autorka je wymyśliła i nie musiało mi się podobać. Właściwie to dla mnie za mało akcji, za mało napięcia i emocji. A główna bohaterka irytowała mnie swoją naiwnością.

Fabuła książki oparta o kilka ważnych w życiu spawach. Młodość, jej błędy i konsekwencje także długoterminowe, miłość, zdrada, dzieciństwo, przyjaźń i jej odmiany czy fałszywa przyjaźń. Rozwiązanie problemów głównych bohaterów i samo zakończenie nie bardzo odpowiadało. Ale to autorka je wymyśliła i nie musiało mi się podobać. Właściwie to dla mnie za mało akcji, za mało...

“Intrygująca, niepokojąca, gęsta od kłamstw. Historia, której długo nie zapomnicie!” - oj kłamczuszki.

Opowieść o toksycznej przyjaźni, sekretach w małżeństwie, zazdrości, zdradzie. Powinno się dziać prawda? Powinno, ale się nie zadziało.
Dużo zabrakło do tego, by ta historia była wciągająca i porywająca, żeby przykuła naszą uwagę.
Sam temat toksycznej przyjaźni powinien wzbudzać emocje, ale niestety nie tym razem i nie w tej książce.

Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś lepszego. To co tu dostałam było mocno infantylne i obfitowało w sporą liczbę powtórzeń.
Czytając miałam wrażenie, że pisała to nastolatka, która wykreowała świat bohaterki idealnej, pięknej, lubianej przez wszystkich, zamożnej, z dobrego domu, z dobrymi rodzicami, a teraz z dobrym mężem i uroczą córeczką (w końcu o tym marzą dziewczynki).
Thrillera tutaj nie uświadczysz, bardziej obyczajówkę z jakąś tam mdłą historią i z sekretami, które żadnego większego woow nie robiły.
Bohaterki można było wykreować na postacie z większym pazurem (chociażby samą Eleonorę),ale obie wyszły mdło. Otoczka im towarzysząca też była nudnie byle jaka.
Pomysł na historię jakiś był, ale z realizacją poszło gorzej, do tego kiepski styl i słaby język nie zachęca mnie, by sięgnąć po inne pozycje tej autorki.
To było do bólu przeciętne.

“Intrygująca, niepokojąca, gęsta od kłamstw. Historia, której długo nie zapomnicie!” - oj kłamczuszki.

Opowieść o toksycznej przyjaźni, sekretach w małżeństwie, zazdrości, zdradzie. Powinno się dziać prawda? Powinno, ale się nie zadziało.
Dużo zabrakło do tego, by ta historia była wciągająca i porywająca, żeby przykuła naszą uwagę.
Sam temat toksycznej przyjaźni powinien...

Toksyczna przyjaźń od szkolnej ławy, aż po … Kłamstwa, zazdrość i manipulacja, czyli połączenie powieści obyczajowej z thrillerem i wątkiem psychologicznym. Dwa światy dwóch kobiet - Eleonory i Dominiki. Dwie zupełnie odmienne osoby i osobowości, które dzieli przepaść. Okazuje się, że znać wszystkie swoje tajemnice, to nie zawsze znaczy lepiej. Dobrze się czyta (szczególnie na plaży😉). Zakończenie może zaskakiwać.

Toksyczna przyjaźń od szkolnej ławy, aż po … Kłamstwa, zazdrość i manipulacja, czyli połączenie powieści obyczajowej z thrillerem i wątkiem psychologicznym. Dwa światy dwóch kobiet - Eleonory i Dominiki. Dwie zupełnie odmienne osoby i osobowości, które dzieli przepaść. Okazuje się, że znać wszystkie swoje tajemnice, to nie zawsze znaczy lepiej. Dobrze się czyta (szczególnie...

Ta historia ma w sobie coś takiego, że myśli się o niej jeszcze przez jakiś czas po lekturze. Już dawno żadna książka obyczajowa nie dała mi takiego "czytelniczego kaca". Wielowątkowa, wciągająca opowieść o dwóch dziewczynkach z różnych światów, które mimo wszystko zaczęły się przyjaźnić. To trochę taka "książniczka i żebraczka", ale bez szczęśliwej zamiany i jeszcze szczęśliwszego powrotu. Tu była tragedia. Czego zabrakło? Będzie szybciej, bo niewiele w tej powieści brakuje. Może kary za zbrodnię. Tak. Tego na pewno. I choć odrobiny refleksji ze strony jednej z głównych bohaterek, tej "księżniczki".

Ta historia ma w sobie coś takiego, że myśli się o niej jeszcze przez jakiś czas po lekturze. Już dawno żadna książka obyczajowa nie dała mi takiego "czytelniczego kaca". Wielowątkowa, wciągająca opowieść o dwóch dziewczynkach z różnych światów, które mimo wszystko zaczęły się przyjaźnić. To trochę taka "książniczka i żebraczka", ale bez szczęśliwej zamiany i jeszcze...

Nie po raz pierwszy trafiam na książkę napisaną przez Izabelę M. Krasińską, dlatego łatwiej mi ocenić styl pisarki. Zwykle opiniuję jej propozycje dość wysoko, a i tym razem nie może być inaczej. Każdy rozdział dodany do „Tej, która odeszła” jest wciągający, a ja sama bardzo interesowałam się losami bohaterów. Nieprzypadkowe są też cytaty, które zostały nam przedstawione na samym początku tekstu. Najbardziej zapadły mi w głowie słowa Andrzeja Majewskiego. Mówił on bowiem, że „Człowiek mówi dobrze mówi o innych, gdy im nie zazdrości, i stąd wziął się zapewne zwyczaj chwalenia nieboszczyków”. Zazdrość gra w tej powieści pierwsze skrzypce, a jej konsekwencje są nie do zatrzymania…

Autorka przedstawiła nam losy dwóch kobiet. Ich życie widzimy w sposób przeplatany- raz dowiadujemy się, jak żyły one jako małe dzieci, nastolatki, dorastające młode kobiety, by w innych częściach tekstu zastanawiać się nad ich dorosłymi, w pełni samodzielnymi decyzjami. Pierwsza z ważnych postaci ma na imię Dominika, ale nazywana jest przez wszystkich pieszczotliwie Misią. Gdy była młoda, niczego jej nie brakowało- nie musiała martwić się o swój byt, była lubiana w szkole, a na dodatek wiedziała, jak wygląda ciepły, serdeczny dom, gdyż mogła liczyć na swoich rodziców. To właśnie w szkole poznała Eleonorę. Jest to druga istotna bohaterka, lecz jej życie nie wygląda już tak różowo. Wszechobecna bieda, brak zrozumienia, odrzucenie społeczne i nienawiść do własnego imienia powoduje, że Eleonora przyczepia się do Dominiki niczym rzep. Udaje jej przyjaciółkę, ale tak naprawdę aż gotuje się w niej na wieść o kolejnych sukcesach Miśki. Gdy dziewczyny dorastają i zakładają własne rodziny, przepaść materialna między nimi nie zanika. Wręcz przeciwnie, staje się ona jeszcze bardziej widoczna, co dużo intensywniej frustruje Eleonorę. W jaki sposób obie bohaterki zadbały o swoje gniazdo rodzinne? Jakich mają partnerów? Jakie spotykają ich kłopoty? Warto się o tym przekonać i zastanowić się też gruntowanie nad własnym postępowaniem.

Fakt, że Dominika jest bogata, a Eleonora nie, to tylko jeden z wielu ważnych elementów tej powieści. Autorka doskonale pokazała, że nawet w bogate osoby mają swoje tajemnice i nie są chodzącymi ideałami. Dominika miała przecież wszystko jako młoda dziewczyna, teraz marzy o założeniu własnej szkoły językowej, ale dlaczego nie może dogadać się z Maćkiem, przystojnym mężem? Uważam, że pani Krasińska wykazała się ogromną odwagą, gdyż problem rozwinięty w lekturze jest bardzo delikatny, można go zaliczyć do słynnych tematów tabu. Co takiego dzieje się w małżeństwie Dominiki? Czy Eleonora pomoże swojej przyjaciółce i wesprze ją w bardzo wstydliwym temacie? Zapraszam do lektury.

Nie chcę zdradzać całej fabuły, niemniej jednak książkę tę spokojnie można przeczytać w jeden wieczór. Rozdziały cały czas są wciągające, a zakończenie jest bardzo niespodziewane, wręcz szokujące. Być może wielu czytelników zrozumie, że pieniądze i ogólnie dobra sytuacja społeczna nie jest kluczem do rodzinnej idylli. Mam też wrażenie, że pisarka z perfekcyjną dokładnością ukazała nam portret typowego Polaka- zazdrośnika, który chciałby zabrać komuś wypracowane szczęście. Wielu Polaków nie wzrusza czyjś marny los. Dzieje się wręcz przeciwnie- uspokaja go sytuacja, w której to ktoś czuje się gorzej i ma większe powody do zmartwień.

Ach, jeszcze jedno. Powieść ta w pewnej chwili zaczęła mi się kojarzyć z bajkowym Pinokiem. Gdyby bowiem bohaterowie mieli magiczne nosy, to z całą pewnością bardzo by się im wydłużyły…

Nie mam nic do zarzucenia tej książce. Podobał mi się dobrze dopasowany język- dialogi nie są przerysowane, infantylne, a każda z postaci miała coś do ukrycia. Warto zatem dowiedzieć się więcej o ich mrocznych sekretach, o których ja nie napiszę.

Polecam!

Nie po raz pierwszy trafiam na książkę napisaną przez Izabelę M. Krasińską, dlatego łatwiej mi ocenić styl pisarki. Zwykle opiniuję jej propozycje dość wysoko, a i tym razem nie może być inaczej. Każdy rozdział dodany do „Tej, która odeszła” jest wciągający, a ja sama bardzo interesowałam się losami bohaterów. Nieprzypadkowe są też cytaty, które zostały nam przedstawione na...

Spodziewałam się większych emocji, czekałam na jakoś nagły zwrot akcji, ale niestety.. na pewno to nie thriller trzymający w napięciu

Spodziewałam się większych emocji, czekałam na jakoś nagły zwrot akcji, ale niestety.. na pewno to nie thriller trzymający w napięciu

Świetnie mi się ją czytało.
Bardzo polecam

Świetnie mi się ją czytało.
Bardzo polecam

Zdecydowanie nie rozumiem tak wysokiej średniej ocen powyższej książki. Dawno nie czytałam aż tak słabej pozycji, że musiałam się przerzucić na audiobooka, żeby ją skończyć... I pożałowałam tego, ponieważ słuchanie nadal nie było dla mnie choćby minimalną rozrywką.

Nie czytałam innych książek autorki, więc nie mam porównania, ale tutaj język jest słabszy niż przeciętny, ważne problemy zostały opisane w nieciekawy, a nawet trochę prostacki sposób. Podczas czytania często czułam się zażenowana. Bohaterzy strasznie irytujący i przerysowani. Książka po prostu nudna, infantylna, akcja się prawie w ogóle nie rozkręca, bardzo przewidywalna (zwłaszcza zakończenie) - kompletnie mnie nie wciągnęła.

Absolutnie się zawiodłam, gdyż została mi ona polecona, jako "fajny thriller/kryminał". Osobiście uważam, że (poza ostatnim wydarzeniem) nie ma za dużo wspólnego z tym gatunkiem. Nie polecam.

Zdecydowanie nie rozumiem tak wysokiej średniej ocen powyższej książki. Dawno nie czytałam aż tak słabej pozycji, że musiałam się przerzucić na audiobooka, żeby ją skończyć... I pożałowałam tego, ponieważ słuchanie nadal nie było dla mnie choćby minimalną rozrywką.

Nie czytałam innych książek autorki, więc nie mam porównania, ale tutaj język jest słabszy niż przeciętny,...

Dobrze napisana powieść po którą warto sięgnąć!

Dobrze napisana powieść po którą warto sięgnąć!

Wciągająca powieść. Historia przedstawiona jest z dwóch perspektyw. Bohaterkami są dwie przyjaciółki, które wiele dzieli, osiągnęły zupełnie różny status życiowy i wzajemnie sobie zazdroszczą. Serdecznie polecam.

Wciągająca powieść. Historia przedstawiona jest z dwóch perspektyw. Bohaterkami są dwie przyjaciółki, które wiele dzieli, osiągnęły zupełnie różny status życiowy i wzajemnie sobie zazdroszczą. Serdecznie polecam.