Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się dzieje w latach 70tych. Trzyosobowa rodzina nie może znaleźć swojego miejsca na świecie, gdy głowa rodziny cierpi na zespół stresu pourazowego po wojnie w Wietnamie. Postanawiają osiedlić się na dzikiej Alasce, gdzie zaczynają nowe życie podyktowane prawami natury. Rzeczywistość w tym niegościnnym miejscu to ciągła walka o przetrwanie. Śmierć czeka na każdego, kto zbagatelizuje siłę matki natury, jednak okazuje się, że to nie przyroda potrafi wyrządzić największą krzywdę.

Główna bohaterka Leni – trzynastoletnia dziewczynka, która dorasta w tym dziewiczym, odludnym miejscu zaczyna zdawać sobie sprawę, że prawdziwym zagrożeniem nie musi być mroźna alaskańska zima, lecz toksyczna relacja jej rodziców.

„Wielka samotność” to książka opisująca przede wszystkim piękno surowej Alaski – autorka przelewa na papier całą miłość do tego dzikiego zakątka. To też historia o trudnej toksycznej relacji, która potrafi zniszczyć wszystko wokół.

Jeśli zachwyciła was „Gdzie śpiewają raki”, to „Wielka samotność” z pewnością również przypadnie wam do gustu. Serdecznie polecam, bo to wspaniała lektura.

Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się dzieje w latach 70tych. Trzyosobowa rodzina nie może znaleźć swojego miejsca na...