Zazwyczaj w antologii każdy znajdzie coś dla siebie. W tym wypadku, pomimo dużej liczby znanych autorów (Dick, Sheckley, Hamilton, Egan, Willis), nie było to takie oczywiste.
Największe wrażenie zrobiło na mnie opowiadanie autora mniej znanego nad Wisłą - Marka Cliftona. "Co ja zrobiłem" to utwór któremu daje 10/10. Główny bohater ma dar rozpoznawania obcych, którzy rozpoczęli inwazję na Ziemię. Kosmici postawili mu ultimatum: albo tak ich upodobni do Ziemian (w sferze zachowania), że wszystko przebiegnie powoli, spokojnie i niezauważalnie, albo koniec ludzkości będzie szybki i pewnie bolesny. Jak nieuchronną porażkę przekuć w zwycięstwo, cóż wystarczy przeczytać opowiadanie, które mimo optymistycznego zakończenia niesie gorzkie wnioski z obserwacji nas samych. Całkiem poważne i mądre spostrzeżenia podane w konwencji literatury pulpowej.
Z subiektywnego punktu widzenia warte przeczytania jest też opowiadanie "Bilet na Tranai" - znowu duża dawka niezbyt pochlebnego obrazu ludzi, podana, jak to zwykle u Sheckleya, w ironicznej formie.
I wreszcie staroć z 1906 roku - "Finis" Pollocka. Biorąc pod uwagę rok powstania, to zaskakująco dobra wizja zagłady ludzkości. Sceny kolejnych klęsk dotykających Ziemię, jak w superprodukcjach made in Hollywood.
Co z resztą opowiadań? Ponieważ lubię SF to przeczytałem bez większego bólu, ale i bez większych emocji. Ot, takie sobie.

Zazwyczaj w antologii każdy znajdzie coś dla siebie. W tym wypadku, pomimo dużej liczby znanych autorów (Dick, Sheckley, Hamilton, Egan, Willis), nie było to takie oczywiste.
Największe wrażenie zrobiło na mnie opowiadanie autora mniej znanego nad Wisłą - Marka Cliftona. "Co ja zrobiłem" to utwór któremu daje 10/10. Główny bohater ma dar rozpoznawania obcych, którzy ...