Z tej książki wychodzi jeden główny morał - nie otwieraj drzwi, bo możesz przenieść się do rzeczywistości, w której nie chcesz się znaleźć.

Pete Riley otwiera…
I w ten sposób dowiaduje się, że jego syn Theo nie jest tak naprawdę jego synem.
Miles Lambert informuje go, że dwa lata temu w szpitalu doszło do zamiany dzieci i zarówno Pete, jak i jego partnerka Maddie są rodzicami niepełnosprawnego Davida.

Ile rodzice są w stanie zrobić dla swojego dziecka?
Którego dziecka?
Badania potwierdzają zamianę dzieci, a wszystko to rusza machinę nie do powstrzymania.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Podobała mi się, temu nie zaprzeczam. Byłam wprost ciekawa, jak się rozwinie. Oba małżeństwa chciały się dogadać po przyjacielsku. Ale co dalej?
Myślałam nad tym, czy uda im się zachować dystans do spraw dotyczących dzieci.
Czy będą mogli spać spokojnie wiedząc, że ich dziecko jest w obcym domu?
Czy będą umieli powstrzymać się od porad rodzicielskich?
W końcu to ICH dziecko.

Na plus są tu na pewno rozdziały przeplatane sprawozdaniami sądowymi. To podrzuca kolejne pytanie - co się wydarzyło, że są potrzebne?

Nie udało się jednak polubić żadnego bohatera. Zachowania irracjonalne, wkurzające, wprost niepotrzebne. Niektóre wydarzenia wyglądają jak wrzucone dodatkowo, żeby podkręcić akcję.

Z tej książki wychodzi jeden główny morał - nie otwieraj drzwi, bo możesz przenieść się do rzeczywistości, w której nie chcesz się znaleźć.

Pete Riley otwiera…
I w ten sposób dowiaduje się, że jego syn Theo nie jest tak naprawdę jego synem.
Miles Lambert informuje go, że dwa lata temu w szpitalu doszło do zamiany dzieci i zarówno Pete, jak i jego partnerka Maddie są...