Rzekomy thriller, który według zapewnień powinien być niesamowicie wciągający, zanudził mnie prawie na śmierć.
Autor nie zbudował napięcia, nie przyciągając mej uwagi, po prostu nie chciało mi się wracać do książki.
Postacie są wprawdzie przekonująco skonstruowane, ale wydają się wyblakłe, anemiczne.
Podobnie dialogi - nie określają postaci, nie odróżniają ich, są całkiem zwyczajne, rzec można kiepskie.
Na wspomniane dylematy moralne, zawarte w formie pytań i testów, mógłbym dosyć łatwo odpowiedzieć.

Do mieszkania Emmy wtargnęli dwaj bandyci, okradając ją podczas nieobecności narzeczonego Simona. Przyszła lokatorka minimalistycznego mieszkania przy Folgate Street 1, nie potrafi pozbyć się traumy. Po jakimś czasie gdy zginie, do mieszkania wprowadzi się Jane. Ona także ma nadzieję na lepszy los. Czy Jane, matka martwego dziecka także zostanie zabita? Kto stoi za śmiercią Emmy?

Pomysł na powieść jest oryginalny, ale trochę nietrafiony. Historia wydaje się być oderwana od rzeczywistości.

Nie polecam, stawiam 5/10.

Rzekomy thriller, który według zapewnień powinien być niesamowicie wciągający, zanudził mnie prawie na śmierć.
Autor nie zbudował napięcia, nie przyciągając mej uwagi, po prostu nie chciało mi się wracać do książki.
Postacie są wprawdzie przekonująco skonstruowane, ale wydają się wyblakłe, anemiczne.
Podobnie dialogi - nie określają postaci, nie odróżniają ich, są całkiem...

Chyba nie ma bohatera, którego można by polubić w tej książce, głównie przez to, że każdy z nich jest bardzo karykaturalny. Trudno też uwierzyć w to, z jaką chęcią wszyscy dzielą się poufnymi informacjami z jedną z głównych bohaterek, co nie ma absolutnie żadnego sensu. Nie czułam tu ani odrobiny zagadki i tajemnicy a samo zakończenie nie miało dla mnie żadnego znaczenia.

Chyba nie ma bohatera, którego można by polubić w tej książce, głównie przez to, że każdy z nich jest bardzo karykaturalny. Trudno też uwierzyć w to, z jaką chęcią wszyscy dzielą się poufnymi informacjami z jedną z głównych bohaterek, co nie ma absolutnie żadnego sensu. Nie czułam tu ani odrobiny zagadki i tajemnicy a samo zakończenie nie miało dla mnie żadnego znaczenia.

Książka napisana z perspektywy dwóch kobiet, których łączy ultranowoczesne mieszkanie przy Folgate Street 1.
Właściciel nieruchomości spośród wielu kandydatów chcących podpisać umowę najmu wybiera tylko niektórych na podstawie.. No właśnie, czego? Własnego widzimisię? Płci? Cech charakteru? Wyglądu?

Restrykcyjne zasady domu, ich funkcjonowanie i ściany, które widziały zbyt wiele. Śmierć niosąca za sobą serie niewyjaśnionych zagadek. Kobiety zbyt odważne, mężczyźni zbyt zaborczy.. Czy może zbyt zakochani?

Polecam.

Książka napisana z perspektywy dwóch kobiet, których łączy ultranowoczesne mieszkanie przy Folgate Street 1.
Właściciel nieruchomości spośród wielu kandydatów chcących podpisać umowę najmu wybiera tylko niektórych na podstawie.. No właśnie, czego? Własnego widzimisię? Płci? Cech charakteru? Wyglądu?

Restrykcyjne zasady domu, ich funkcjonowanie i ściany, które widziały...

Ciekawy pomysł na fabułę, zwroty akcji i specyficzni bohaterowie. Dobra książka, ale chyba brakowało mi bardziej barwnych opisów dla wyobrażenia sobie samego domu, ale tez scen, zwłaszcza tych drastycznych. Podsumowując - dobra, ale nie wróciłabym do niej i pewnie za kilka miesięcy umknie mojej pamięci.

Ciekawy pomysł na fabułę, zwroty akcji i specyficzni bohaterowie. Dobra książka, ale chyba brakowało mi bardziej barwnych opisów dla wyobrażenia sobie samego domu, ale tez scen, zwłaszcza tych drastycznych. Podsumowując - dobra, ale nie wróciłabym do niej i pewnie za kilka miesięcy umknie mojej pamięci.

Książkę przeczytałam w trzy dni - bardzo mnie wciągnęła i lubię tą lekkość podziału na dwie perspektywy. Kiedy jedna historia stawała się nudnawa, druga kusiła swoją kontynuacją.
Bardzo doceniłam wstawki z terminami z "wiedzy ogólnej", jak i te z kultury japońskiej, czy architektury - duży plus. Z chęcią korzystałam z wyszukiwarki żeby je zgłębić.
Sama historia była ciekawa, choć lekka sztywność zakończenia, kwadratowość końcowych dialogów i przy tym niekonsekwentność w utrzymaniu jednej z postaci zniszczyły trochę moje końcowe wrażenia. Biorę też pod uwagę, że może być to wina przekładu na polski.
Niemniej jednak, troszkę rozczarowanie.

Książkę przeczytałam w trzy dni - bardzo mnie wciągnęła i lubię tą lekkość podziału na dwie perspektywy. Kiedy jedna historia stawała się nudnawa, druga kusiła swoją kontynuacją.
Bardzo doceniłam wstawki z terminami z "wiedzy ogólnej", jak i te z kultury japońskiej, czy architektury - duży plus. Z chęcią korzystałam z wyszukiwarki żeby je zgłębić.
Sama historia była...

Oczekiwałam gówna, a i tak skończyłam lekturę wkurwiona jak sto pięćdziesiąt, pardon my French. Tzn. byłam już wkurwiona wcześniej, gdzieś tak od trzysetnej strony, ale dosłownie ZGRZYTAM TERAZ ZĘBAMI.

Ustalmy, że to, że pisarz-mężczyzna wchodzi w tak uformowaną genderowo kategorię literacką jak domestic thriller, samo w sobie nie musi być złe. Bycie kobietą nie gwarantuje ani dobrze napisanego domestic thrillera (Krwawa Pomarańcza),ani nawet zrozumienia patriarchalnych dynamik składających się na otoczkę domestic thrillera (Manipulantka). Ale są większe szanse na powodzenie niż kiedy o gwałcie NA KOBIECIE z perspektywy KOBIETY pisze facet. I rozumiem, że wątek dzieci Jane został zaczerpnięty z życia autora, ale odtwarzanie w tak delikatnej sytuacji uczuć KOBIETY, zamiast zająć się własnymi, też mi jakoś średnio leży. Może leżałoby bardziej, gdyby realizacja pomysłu nie została po prostu ZARŻNIĘTA, a potem posypana mieszanką przypraw złożonych z mizoginii, mansplainingu i rasizmu (w tej książce są DWIE czarne postaci, jedna to włamywacz-recydywista, a druga seryjny gwałciciel). Oraz odrobiny orientalizmu, ponieważ nie sądzę, by to wyciąganie randomowych elementów japońskiej kultury jako czegoś egzotycznego miało nam udowodnić, że Edward tak naprawdę jest frajerem.

Przeplatające się narrację byłyby fajnym pomysłem, gdyby się nawzajem NIE SPOILEROWAŁY. Z takimi przeskokami pomiędzy korespondującymi ze sobą wydarzeniami trzeba postępować ostrożnie, żeby czytelnik nie odnosił wrażenia, że czyta drugi raz to samo. ZWŁASZCZA PRZY INNYCH NARRATORKACH, KTÓRE PONOĆ RÓŻNIĄ SIĘ CHARAKTEREM. Tymczasem Emmę i Jane w narracji różni tyle, że jedna lubi ~ostry seks~, a druga ma zrozumiałą traumę po narodzinach martwego dziecka. A to i tak nie jest największy problem z Delaneyem, ponieważ facet wyciąga sobie te plot twisty dosłownie Z DUPY. Mam wrażenie, że każdy pisarz podpinający się pod hype "Zaginionej dziewczyny" zrozumiał z książki tyle, że i Amy, i Nick zatajali coś przed czytelnikiem (przy czym tylko Nick robił to w narracji nienależącej do sfabrykowanego dziennika),ale nie zrozumieli, DLACZEGO było to efektowne. A czemu było? Ponieważ po powrocie do znajomej sceny, już posiadając dodatkowy kontekst, człowiek dostrzegał, że tu rzeczywiście coś przemyślano, tam dorzucono detal. U Delaneya to tak nie działa – siedzimy w głowach tych kobiet, więc widzimy, że nie unikają jakiegoś tematu, po prostu nigdy nie myślą o tej konkretnej rzeczy, dopóki nie wymaga tego plot twist. Dlatego żaden wielki reveal dotyczący Emmy, ani wielki plot twist na koniec dotyczący Jane nie są ani zasłużone, ani logiczne: bo N I C na to wcześniej nie wskazywało. Nie możesz pokazać czytelnikowi sceny, w której typ ewidentnie jest paskudny dla swojej dziewczyny z obiektywnego punktu widzenia, a potem zrobić salto do tyłu, że przecież ŚWIATA POZA NIĄ NIE WIDZIAŁ. W ogóle, implikacje wynikające z tych plot twistów są następujące: BDSM kręci tylko narcystyczne manipulantki i kłamczuchy, kobiety kłamią w sprawie gwałtów oraz wrabiają mężczyzn w dzieci. Ale hej, dorzucić tekst "mili faceci nigdy nie dostają dziewczyny!!" z ust antagonisty i feministyczny komentarz na dziś odwalony.

O zakończeniu nie ma nawet co pisać, bo to było do przewidzenia od pierwszej strony – jak ostatnio często się zdarza, nie dlatego, że coś na nie wskazywało, tylko musiał po prostu być ten ostatni wielki plot twist na koniec. Już bym wolała, żeby mordercą faktycznie była najbardziej oczywista opcja, ponieważ to byłoby bardziej zasłużone rozwiązanie.

Podsumowując: jedyna zaleta to to, że szybko się czyta. Ale głównie z powodu dużego druku.

Oczekiwałam gówna, a i tak skończyłam lekturę wkurwiona jak sto pięćdziesiąt, pardon my French. Tzn. byłam już wkurwiona wcześniej, gdzieś tak od trzysetnej strony, ale dosłownie ZGRZYTAM TERAZ ZĘBAMI.

Ustalmy, że to, że pisarz-mężczyzna wchodzi w tak uformowaną genderowo kategorię literacką jak domestic thriller, samo w sobie nie musi być złe. Bycie kobietą nie gwarantuje...

Ciekawa, trzymająca w napięciu, ale w pewnym momencie można było już się domyślić o co chodzi :) Mimo wszystko bardzo polecam.

Ciekawa, trzymająca w napięciu, ale w pewnym momencie można było już się domyślić o co chodzi :) Mimo wszystko bardzo polecam.

Z jednej strony thriller czyta się szybko i przyjemnie. Krótkie rozdziały ułatwiają lekturę. Pióro autora cechuje się lekkością. Sam pomysł na fabułę był całkiem niezły. Niestety szybko wkradła się według mnie sztuczność. Zdarzenia przybierają mało realny obrót, a bohaterowie są niezbyt autentyczni. Początkowo niemal nic się nie dzieje i czułam spory niedosyt. Biorąc pod uwagę, że tytuł został okrzyknięty jako thriller psychologiczny to mam sporo zastrzeżeń odnośnie oddania realizmu i głębi emocji, które mogłyby targać człowiekiem w takiej sytuacji. Zachowanie bohaterów raczej podyktowane jest z góry obmyślanym planem przez autora, a nie tym co mogłoby się zdarzyć. Tak jak wspomniałam zamysł był dobry, ale autor trochę przekombinował i ja tej książki nie mogę polecić całkiem w ciemno. Daję sześć gwiazdek tylko ze względu na lekkość pióra i debiut pisarza, Od kolejnego tytułu będę wymagać więcej.

Z jednej strony thriller czyta się szybko i przyjemnie. Krótkie rozdziały ułatwiają lekturę. Pióro autora cechuje się lekkością. Sam pomysł na fabułę był całkiem niezły. Niestety szybko wkradła się według mnie sztuczność. Zdarzenia przybierają mało realny obrót, a bohaterowie są niezbyt autentyczni. Początkowo niemal nic się nie dzieje i czułam spory niedosyt. Biorąc pod...

Na początku ciekawa i intrygująca, im dalej tym bardziej się dłuży a rozwiązanie zagadki bez zaskoczenia, od połowy książki właściwie wiadomo co będzie.
Książka ma jednak swój klimat, a właściwie to klimat ma dom, w którym mieszkają bohaterki.
Podczas czytania cały czas czuje się w tle tajemniczość tego miejsca, jego prostotę i surowość, oraz sztywne reguły, które w nim rządzą.
I taki dom jest na pewno jednym ze znaczących bohaterów tej powieści, jak i architekt, który go zaprojektował.
I dom polubiłam a architekta macho - Edwarda nie.

Na początku ciekawa i intrygująca, im dalej tym bardziej się dłuży a rozwiązanie zagadki bez zaskoczenia, od połowy książki właściwie wiadomo co będzie.
Książka ma jednak swój klimat, a właściwie to klimat ma dom, w którym mieszkają bohaterki.
Podczas czytania cały czas czuje się w tle tajemniczość tego miejsca, jego prostotę i surowość, oraz sztywne reguły, które w nim...

Niestety thrillery i wszelkiego rodzaju powieści psychologiczne mają to do siebie, że jeśli są nieprzemyślane przez autora, to już na samym początku lektury odkrywa się sedno całej tajemnicy, a dalsze czytanie tylko utwierdza nas w naszym podejrzeniu. Obawiam się, że autor zbyt usilnie starał się nakierować uwagę czytelnika na jedną konkretną postać i robił to tak nachalnie, że zwyczajnie nie dało się, po prostu nie dało nie zwrócić uwagi na postać, która ostatecznie okazała się tą nieprzewidywalną w swojej przewidywalności. Poczułam się zawiedziona, bo sama koncepcja książki, ten hołd dla minimalizmu i wprowadzaniu pewnych ograniczeń i zasad do naszego życia, naprawdę mi się podobał. To chyba jedyny powód, dla którego oceniam tę książkę tak wysoko.

Niestety thrillery i wszelkiego rodzaju powieści psychologiczne mają to do siebie, że jeśli są nieprzemyślane przez autora, to już na samym początku lektury odkrywa się sedno całej tajemnicy, a dalsze czytanie tylko utwierdza nas w naszym podejrzeniu. Obawiam się, że autor zbyt usilnie starał się nakierować uwagę czytelnika na jedną konkretną postać i robił to tak...