Jest bowiem rzeczą nader potrzebną, by w czasie prowadzenia wojny zachowywano chwalebną wstrzemięźliwość. To bowiem wojsko, ten naród, który nie panuje nad żądzą rozkoszy zmysłowych, dostaje się pod panowanie i jarzmo wrogów, i za słusznym wyrokiem Bożym zostaje przywiedziony do upadku ten, kto przedtem pozwolił, by go błędy doprowadziły do upadku.
Ograniczone zaufanie do autora ? Może i tak, ale napisane jest to wspaniale i czyta się to świetnie, na pewno też dzięki przekładowi, gdyż oryginał jest tylko po łacinie.
Tutaj tekst tylko polski.
Jako stronnik Zbigniewa Oleśnickiego, Długosz nie oszczędza króla Jagiełły. Częste są dziwne sugestie dotyczące postawy króla. Jego sporów z Oleśnickim i karcenia króla przez tegoż. W każdym razie Oleśnicki nie podzielił losu świętego Stanisława.
Czasem wydaje się to uzasadnione. Jagiełło miał np. spotkać się husyckim astrologiem.
Córka króla i Anny Cylejskiej, Jadwiga zmarła otruta przez macochę, Zofię Holszańską, matkę Władysława Warneńczyka ?
Ciekawa jest jednak charakterystyka Jagiełły, wystawiona przez autora po śmierci króla.
Mamy tu też straszną historię Jana Strasza. Wysłanników króla Cypru, pośród których znajduje się polski rycerz !
Złupienie klasztoru w Pelplinie przez Polaków, kometę z 1439, sprawki husyckie i litewskie.
No i oczywiście Warnę 1444. Poprzedzoną przez wielkie trzęsienie ziemi z 1443, odczuwalne w Polsce, Czechach i na Węgrzech. Długosz poświadcza pasmo zwycięstw króla w tymże 1443 roku i katastrofę Warny. Przed wojną ostrzegał króla też Wlad Drakula. A przed samą bitwą silny wiatr połamał wszystkie polskie sztandary, poza jednym. Atmosfera jak z Hittin. Król sam stwierdzał, że w kampanii 1444 został pozbawiony opieki Bożej.
Rzeczywiście jest tu passus o winach Warneńczyka, szkoda że brak szczegółów. No co to mogło być ?!
A zaginięcie ciała władcy, jest rzeczywiście bardzo dziwne.

P.S. Nie jestem monarchistą, ale czy nie można by wprowadzić do konstytucji zapisu, że Rzeczpospolita Polska jest wygasłym Królestwem, a każdorazowy prezydent jest zarazem regentem ? Przecież przez większość swojego istnienia Polska była monarchią. Jasne, że zapis dla picu, ale wydaje mi się słuszny.

Jest bowiem rzeczą nader potrzebną, by w czasie prowadzenia wojny zachowywano chwalebną wstrzemięźliwość. To bowiem wojsko, ten naród, który nie panuje nad żądzą rozkoszy zmysłowych, dostaje się pod panowanie i jarzmo wrogów, i za słusznym wyrokiem Bożym zostaje przywiedziony do upadku ten, kto przedtem pozwolił, by go błędy doprowadziły do upadku.
Ograniczone zaufanie do...