Perfect on Paper oferuje wszystko czego się spodziewałam, a nawet więcej. Zacznijmy od stylu pisania. Styl Gonzales jest bardzo czysty, to znaczy: nie jest to purpurowa proza, nie jest toporna, nie ma się wrażenia, że jest niedoszlifowana. Jest czysty. Jest też świeży i naprawdę pozwala uwierzyć, że bohaterowie są nastolatkami, ale też przede wszystkim zabawne zabawne. Fakt, że dobrego stylu pisania, przekłada się również bardzo dobrą kreację bohaterów, co jest prawdopodobnie moją ulubioną częścią książki. Bo nie chodzi mi tylko o to, że tak, bardzo łatwo jest poczuć się, jakbyś znał tych wszystkich ludzi, o których czytasz i jakby byli prawdziwymi ludźmi. Chodzi mi o to, że są ludźmi, robią rzeczy, których później żałują, mają sekrety, o których wiedzą, że nie powinni, ranią innych. Żaden z nich nie jest idealny, a już na pewno nie Darcy. I to jest piękne, szczerze mówiąc, bo w prawdziwym życiu nikt też nie jest idealny. Darcy jest niesamowitą główną bohaterką. Jest trochę niepoukładana, zakochana w swoim najlepszym przyjacielu i uważa, że jest mądrzejsza od wszystkich (przynajmniej trochę). Ona nie kończy tej historii w ten sposób, choć. Kiedy mówię, że wszystkie te postacie rosną i uczą się, jestem śmiertelnie poważna. Darcy zna odpowiedzi na wszystkie pytania. Wie, jak rozwiązać miłosne problemy wszystkich innych. Czyta jeden list i już jest ekspertem w każdej sytuacji. I jak ze wszystkim, jest wiele stron, z których można na to spojrzeć. Tak, rady, których anonimowo udziela ludziom, są zazwyczaj trafione w punkt. Nie, nie może poznać pełnej historii danej osoby na podstawie kilku faktów, które zdecydowała się zawrzeć w notatce - ale narracja wzywa ją do tego. Tak, to jest jasne, że łatwiej jest dowiedzieć się, co zrobić, gdy nie jesteś emocjonalnie zaangażowany i to jest jeden z powodów, dlaczego Darcy jest tak udany. Nie, ona nie może naprawdę wziąć jej własne rady. Jeśli chodzi o jej własne życie miłosne, Darcy za bardzo wczytuje się w rzeczy lub po prostu ich nie zauważa, wszystko zależy od wyniku, na który liczy. Nie ma w tym nic z mądrej oceny sytuacji, którą prezentuje, gdy mówi innym, co mają robić. Bardzo mało logiki, dużo myślenia życzeniowego. Co, szczerze mówiąc, ma sens. Darcy jest również biseksualna, i szczerze mówiąc, to jest to, gdzie książka naprawdę dostaje się do połysku. Można wyraźnie powiedzieć, że jest to opowieść własna, z całą starannością podjętą w celu przedstawienia biseksualizmu. Nie tylko w bardzo jasny sposób, jak rozwija się fabuła: Darcy jest zakochany w dziewczynie, a później zakochuje się w chłopaku (to nie jest spoiler, prawda? wszyscy musieliście się tego spodziewać). Są też dyskusje, wewnętrzne monologi na temat tego, czym właściwie jest biseksualizm i jak bifobia wchodzi w grę. I tak, Chłopiec. Brougham jest po prostu... taki słodki. W zasadzie zawsze chętny do pomocy, spędzenia z kimś czasu, sprawienia, by poczuł się lepiej. Ale co ważniejsze, Brougham przykłada dużą wagę do uczuć innych ludzi, ich opinii, granic. Jednym słowem, szanuje ludzi. Jeśli Darcy powie mu, że coś jej się nie podoba, przestanie. Rewolucyjna koncepcja, tak, wiem. To tylko po to, by pokazać Wam, jak ważną rolę w Perfect on Paper odgrywają związki. Oczywiście te romantyczne, biorąc pod uwagę całe założenie książki. Nawet w przypadku tych, Gonzales wykonała kilka zwrotów, których możecie się nie spodziewać; kilka szczęśliwych zakończeń, które nie wyglądają na nie od samego początku. Ale różne rodzaje relacji nie są bagatelizowane w ogóle. Darcy i jej siostra są głównym punktem opowieści. Rodzice są tu właściwie widoczni, i choć nie zawsze są idealni, narracja faktycznie o tym mówi. Perfect on Paper to idealnie zdrowa historia o niedoskonałych ludziach. Sprawi, że będziesz się śmiać, będziesz płakać, będziesz tęsknić. Może nawet sprawi, że się czegoś nauczysz. A przede wszystkim sprawi, że poczujesz się kochany.