[...] wziąłem udział w konferencji poświęconej sprawom klimatu na Uniwersytecie Islandzkim, na której jeden za drugim na scenę wchodzili eksperci. Biolog morski mówił o zakwaszeniu mórz i wymieraniu ptaków morskich. Glacjolog opowiadał o topnieniu lodowców, a ekolog o regresywnych glebach na świecie, obniżaniu się wód gruntowych i skutkach grożących nam niedoborów wody. Ludzie przerzucali się liczbami, mówili o milionach ludzi, milionach gatunków zwierząt, najszybszych zmianach od milionów lat. Nie było ekscytacji. Rozejrzałem się dookoła, widzowie nie okazywali przesadnych reakcji, odczyty równie dobrze mogłyby dotyczyć wpływu bazowych stóp procentowych na ustawę budżetową. Nie powinniśmy byli mieć łez w oczach?

[...] wziąłem udział w konferencji poświęconej sprawom klimatu na Uniwersytecie Islandzkim, na której jeden za drugim na scenę wchodzili eks...

Ale to przecież fakt, że każdy musi odejść. Nikt przed śmiercią nie ucieknie, taka jest prawda. Śmierć jest częścią życia, a więc to żaden problem. Ważne, żeby twoje życie miało sens, kiedy żyjesz, żebyś miał świadomość, że inni cię potrzebują. Wówczas nie czujesz żalu.

Ale to przecież fakt, że każdy musi odejść. Nikt przed śmiercią nie ucieknie, taka jest prawda. Śmierć jest częścią życia, a więc to żaden p...

Czy słowa opisujące Ziemię mają wynikać z nauki, uczuć, informatyki czy religii? Na ile wolno człowiekowi być sentymentalnym indywidualistą? Czy można uciekać się do górnolotnych wyznań miłosnych, języka zimnej ekonomii, opisów wojennych czy skomplikowanej filozofii? Prawo? Lewo? Piękne? Brzydkie? Wzrost gospodarczy? Czy ziemia to niewykorzystany surowiec, bezgraniczna świętość, a może trzeba zredukować dziewicze tereny do tabel i wykresów określających ekonomiczną i społeczną wartość przyrody w załączniku 4b do raportu oceny środowiskowej?

Czy słowa opisujące Ziemię mają wynikać z nauki, uczuć, informatyki czy religii? Na ile wolno człowiekowi być sentymentalnym indywidualistą?...