Argonauci

Jeśli "Argonautom" przyświeca jakaś konkretna myśl przewodnia, to przyznaję się bez bicia, że ją przeoczyłem. Niewątpliwie Nelson lubuje się w powracających motywach (statek Argo) i potrafi używać zużytych kontrastów (patrz: narodziny i śmierć),ale większość książki to zbiór luźnych przemyśleń na temat płci, seksu, rodziny i norm społecznych. Przeważnie niezłych przemyśleń, ale zostawiających wrażenie niedosytu. Niemniej dla czytelnika, który ledwie liznął pojęcie płci kulturowej - lub nie słyszał o nim w ogóle - może to być lektura odkrywcza. Niebinarność płciowa jest wciąż rzadko omawiana w mainstreamie, więc popularność "Argonautów" tłumaczę sobie właśnie brakiem konkurencji.

Jeśli "Argonautom" przyświeca jakaś konkretna myśl przewodnia, to przyznaję się bez bicia, że ją przeoczyłem. Niewątpliwie Nelson lubuje się w powracających motywach (statek Argo) i potrafi używać zużytych kontrastów (patrz: narodziny i śmierć),ale większość książki to zbiór luźnych przemyśleń na temat płci, seksu, rodziny i norm społecznych. Przeważnie niezłych...

Z jednej strony mam ochotę napisać coś o intelektualistach pierwszego świata, którzy uwielbiają komplikować sobie życie, a inna część mnie docenia tak surową i otwartą opowieść o sobie, swoich lękach i niełatwym partnerstwie z osobą queer.
Maggie odkryła przed światem siebie i swój związek. Są tu bardziej ogólne, szerokie rozważania i polemiki z artystami czy założeniami nurtów artystycznych są przeplatane biograficznymi wstawkami. Jest i o fizjologii naturalnego porodu, i polemika z Michaelem Snedikerem, i przytaczanie Lee Edelman, i niełatwe tworzenie patchworkowej, queerowej rodziny.
Trudno mi powiedzieć, jaka była intencja Nelson. To książka czy bardziej zbiór luźnych refleksji? A może coś pomiędzy strumieniem świadomości a nieco narcystyczną, a pewno ekshibicjonistyczną chęcią pokazania siebie, swoich lęków i neuroz, podlanych sosem zabarwionym przeświadczeniem o wyjątkowości? Nie ma tu opisu rewolucji, bo XXI wiek (a przynajmniej społeczeństwo amerykańskie, a dodatek specyficzne środowisko Kalifornii) odziedziczył po wieku XX zalążki genderowej totalnej i wolnego wyboru ekspresji płciowej. W sumie - trochę teorii, a trochę życiowej praktyki.
Całość oceniam na 7/10 i pepsi light.

Z jednej strony mam ochotę napisać coś o intelektualistach pierwszego świata, którzy uwielbiają komplikować sobie życie, a inna część mnie docenia tak surową i otwartą opowieść o sobie, swoich lękach i niełatwym partnerstwie z osobą queer.
Maggie odkryła przed światem siebie i swój związek. Są tu bardziej ogólne, szerokie rozważania i polemiki z artystami czy założeniami...

Bardzo fragmentaryczna, czasem pozostawia z niedosytem nie do końca wytłumaczonej myśli, czasem z satysfakcją idealnie ujętego uczucia. Wręcz dziwnie się czyta po polsku tak bezpośrednio opisywane aspekty i problemy tożsamościowe okołoqueerowe (może za mało czytam takiej literatury, a może jest jej za mało?). Sporo rozważań o macierzyństwie i rodzinie, a te fragmenty zawsze w jakiś sposób podnoszące na duchu. Czasem zbyt chaotyczna (minusik również za przypisy na końcu),ale bardzo polecam!

Bardzo fragmentaryczna, czasem pozostawia z niedosytem nie do końca wytłumaczonej myśli, czasem z satysfakcją idealnie ujętego uczucia. Wręcz dziwnie się czyta po polsku tak bezpośrednio opisywane aspekty i problemy tożsamościowe okołoqueerowe (może za mało czytam takiej literatury, a może jest jej za mało?). Sporo rozważań o macierzyństwie i rodzinie, a te fragmenty zawsze...

Jak dla mnie był to chwilami nużący tekst - popis erudycji autorki przejawiający się zestawem cytatów - lecz fragmenty autobiograficzne i osobiste BARDZO otwierające oczy.

Jak dla mnie był to chwilami nużący tekst - popis erudycji autorki przejawiający się zestawem cytatów - lecz fragmenty autobiograficzne i osobiste BARDZO otwierające oczy.

Powiem krótko: doskonała.

Po odbyciu kursu o teorii gender mam bardzo dobre porównanie: ta książka mogłaby być jego bardzo dobrą pigułką. Rozważania na tematy tożsamościowe, równościowe, codzienne, trudne. O wątpliwościach, o czasem trudnym do zniesienia wzroku innych wokół. O braku sił, a jednocześnie o niesamowitej mocy. Piękne studium macierzyństwa (bez wymuskanych balonów, wyprasowanej koszuli poporodowej i nieskazitelnie czystego noworodka). Wszystkie kwestie, które mogłyby sprawić czytelnikowi trudność - zwłaszcza te tożsamościowe, identyfikacyjne - ujęte przy pomocy cytatów najdoskonalszych teoretyków i badaczy, ale nie znaczy to, że nudzą. Oczywiście z pewnością podczas lektury natrafić można na niejeden mur i tylko od nas zależy, na ile gruby i na ile zdołamy go przebić (jeśli w ogóle). Ale zdecydowanie warto.

Polecam.

Powiem krótko: doskonała.

Po odbyciu kursu o teorii gender mam bardzo dobre porównanie: ta książka mogłaby być jego bardzo dobrą pigułką. Rozważania na tematy tożsamościowe, równościowe, codzienne, trudne. O wątpliwościach, o czasem trudnym do zniesienia wzroku innych wokół. O braku sił, a jednocześnie o niesamowitej mocy. Piękne studium macierzyństwa (bez wymuskanych...

rozmyślania nad queerem, gender, macierzyństwem i kruchością ludzkiego życia opowiedziane w nielinearny, emocjonalny sposób. momentami nawet wzruszające

rozmyślania nad queerem, gender, macierzyństwem i kruchością ludzkiego życia opowiedziane w nielinearny, emocjonalny sposób. momentami nawet wzruszające

Wymęczyła mnie ta książka. Miała być opowieść o życiu z osobą queer a jest głównie o macierzyństwie i o tym co Nelson przeczytała. Przez cały czas miałam wrażenie, że te wszystkie wypisy z innych autorów służą autorce do, nie wiem, potwierdzenia swojego związku z Harrym, wytłumaczenia go? Może jestem głupia, ale wg mnie jak się kogoś kocha to się po prostu kocha i nie trzeba tej miłości podpierać manifestami, esejami czy traktatami czy to socjologicznymi, feministycznymi czy queer. Wielka szkoda, bo te nieliczne osobiste fragmenty są bardzo dobrze napisane.

Wymęczyła mnie ta książka. Miała być opowieść o życiu z osobą queer a jest głównie o macierzyństwie i o tym co Nelson przeczytała. Przez cały czas miałam wrażenie, że te wszystkie wypisy z innych autorów służą autorce do, nie wiem, potwierdzenia swojego związku z Harrym, wytłumaczenia go? Może jestem głupia, ale wg mnie jak się kogoś kocha to się po prostu kocha i nie...

Wielowątkowa. Momentami trochę skomplikowana. Wymagająca od czytelnika uwagi, pogłębionej refleksji nad przeczytanym fragmentem oraz wyjścia z utartych schematów myślowych. Ważna.

Wielowątkowa. Momentami trochę skomplikowana. Wymagająca od czytelnika uwagi, pogłębionej refleksji nad przeczytanym fragmentem oraz wyjścia z utartych schematów myślowych. Ważna.

Niesamowite jest to, jak Maggie Nelson poruszyła milion spraw w jednej, tak przyjemnej w odbiorze, książce. Nie zafiksowała się na jednym aspekcie, tylko ze swobodą płynęła przez wiele różnych kwestii związanych z macierzyństwem, wpojonym w ludziach strachem i wykreowanymi przez społeczeństwo binarnymi podziałami. Czytając, zajrzałam do jej głowy i jestem za to przeogromnie wdzięczna, bo miałam do czynienia z niemożliwie świadomą i wrażliwą kobietą, która jest w stanie obserwować świat nie tylko ze swojej perspektywy.

Niesamowite jest to, jak Maggie Nelson poruszyła milion spraw w jednej, tak przyjemnej w odbiorze, książce. Nie zafiksowała się na jednym aspekcie, tylko ze swobodą płynęła przez wiele różnych kwestii związanych z macierzyństwem, wpojonym w ludziach strachem i wykreowanymi przez społeczeństwo binarnymi podziałami. Czytając, zajrzałam do jej głowy i jestem za to przeogromnie...

Nie był to stracony czas. Mimo, że zabrakło mi erudycji, żeby czerpać z tego przyjemność. Nie miałam też dość cierpliwości, żeby drążyć niewiadome. Mimo, że nie odpowiadała mi chaotyczna konstrukcja książki, a autorka podzieliła się doświadczeniami, o których niekoniecznie chciałam wiedzieć. Mimo tego wszystkiego - kolejna zapadka w światopoglądzie się przesunęła.

Nie był to stracony czas. Mimo, że zabrakło mi erudycji, żeby czerpać z tego przyjemność. Nie miałam też dość cierpliwości, żeby drążyć niewiadome. Mimo, że nie odpowiadała mi chaotyczna konstrukcja książki, a autorka podzieliła się doświadczeniami, o których niekoniecznie chciałam wiedzieć. Mimo tego wszystkiego - kolejna zapadka w światopoglądzie się przesunęła.