Calypso

Jesteście fanami stand up'u? Ja przyznam szczerze, że nie bardzo. Mimo to z zainteresowaniem podeszłam do książki amerykańskiego pisarza (o greckim pochodzeniu) Davida Sedarisa, który nie dość, że wraz ze swoją siostrą Amy napisał kilka sztuk teatralnych, to do tego jest wziętym stand-uperem.

Na pewno nie można Mu odmówić talentu komediowego. Poszczególne teksy Sedarisa mają charakter prozatorski, tj. łączą elementy eseju, opowiadania i pamiętnika. Z typowym dla siebie sarkastycznym tonem "wgryza się" w trudne (alkoholizm Mamy),nieraz bolesne (śmierć bliskich osób),a także skomplikowane (relacje z Tatą),nieraz wstydliwe i niewygodne dla niektórych tematy (relacje z partnerem Hugh). Łamie konwenanse, utarte schematy i wciąż dobrze mające się społeczne stereotypy. Jego historię nie są - jak to Jacek Dehnel w posłowiu pisze- "ani po prostu śmieszne, ani wzruszające, ani odpychające; są wszystkim tym po trochu, jak to w życiu"- zarówno tym rodzinnym, jak i zawodowym. A trzeba przyznać, że w życiu Autora sporo się dzieje. Nudy tam nie uświadczysz.

Nie raz i nie dwa złapałam się na tym, że czytając o jednej z wielu jakże życiowych scenek (z cyklu komizm sytuacyjny) najpierw pomyślałam, a potem wypowiedziałam na głos: jakie to prawdziwe! Sama bym tego lepiej nie skomentowała.

Oczywiście mam świadomość tego, że pewne treści mogły zostać przez Autora nieco podkoloryzowane, ubarwione czy też "podkręcone". W żaden sposób nie zmienia to jednak faktu, że Sedaris w dużym stopniu bazuje na swoich autentycznych przeżyciach i doświadczeniach. Jest więc z jednej strony Pisarzem, a z drugiej partnerem Hugh, Synem swoich Rodziców czy Bratem dla Paula, Amy, Gretchen, Lisy i Tiffany. Do tego Mieszkanie w Paryżu, dom w Normandii, dom w West Sussex czy letni dom przy plaży w Karolinie Północnej.

Uwielbiam być zaskakiwana. Autor wraz ze swoimi osobliwymi pytaniami i rozterkami uplasował się u mnie na podium. Póki co mogę tylko sobie wyobrazić (a tym samym przyjąć za fakt),że Jego spotkania autorskie z czytelnikami pozostawiają "niezapomniane" wrażenia. Szczerze mówiąc chętnie uczestniczyłabym w jednym z nich. Ba! Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że chętnie obejrzałabym Jego stand-upowy występ. Być może ta specyficzna forma poczucia humoru przypadłaby mi jednak do gustu? Cóż, wszystko przede mną:-)

Jesteście fanami stand up'u? Ja przyznam szczerze, że nie bardzo. Mimo to z zainteresowaniem podeszłam do książki amerykańskiego pisarza (o greckim pochodzeniu) Davida Sedarisa, który nie dość, że wraz ze swoją siostrą Amy napisał kilka sztuk teatralnych, to do tego jest wziętym stand-uperem.

Na pewno nie można Mu odmówić talentu komediowego. Poszczególne teksy Sedarisa...

Bardzo dziwna książka. W pewnym sensie nawet nie wiedziałam, czy to co autor napisał przydarzyło się jemu czy sobie to wymyślił, ponieważ niektóre historie były po prostu dziwaczne. Śmieszna ale także bardzo tragiczna historia rodziny, miejscami odrażająca. Miła do czytania ale także do miejscowego wkurzenia się na bohatera.

Bardzo dziwna książka. W pewnym sensie nawet nie wiedziałam, czy to co autor napisał przydarzyło się jemu czy sobie to wymyślił, ponieważ niektóre historie były po prostu dziwaczne. Śmieszna ale także bardzo tragiczna historia rodziny, miejscami odrażająca. Miła do czytania ale także do miejscowego wkurzenia się na bohatera.

Dziwna książka, coś jakby zbiór felietonów. Momentami zabawna, momentami gorzka, wszystko kręci się wokół rodziny autora - aż głupio czytać to wszystko z wiedzą, że ci ludzie istnieją (i być może wszystko co autor pisze to prawda). Codzienność ubrana w ramy literatury.

Dziwna książka, coś jakby zbiór felietonów. Momentami zabawna, momentami gorzka, wszystko kręci się wokół rodziny autora - aż głupio czytać to wszystko z wiedzą, że ci ludzie istnieją (i być może wszystko co autor pisze to prawda). Codzienność ubrana w ramy literatury.

Ta książka to dla mnie strzał w dziesiątkę i jedna z ulubionych Wydawnictwa Filtry. Wszystko mi tu pasowało. Humor, temat, sposób w jaki autor przedstawia swoją rodzinę, życie - ujęło mnie to, że Sedaris nadaje imiona zwierzętom mieszkającym w jego ogrodzie (ujęło, bo sama tak robię). Książka wydaje się powierzchownie lekką opowieścią o nieidealnej rodzinie, ale im dalej w czytanie, tym więcej smutnych i przygnębiających spraw autor odkrywa przed osobami czytającymi jego tekst.
Moim zdaniem to świetnie wyważony tekst okraszony żartami, śmiesznymi sytuacjami, a i sam autor pisze w sposób zabawny i lekki - momentami nawet ten styl bardziej uderza niż gdyby poruszane tematy były pełne patosu i tak, według mnie śmiech przez łzy uderza bardziej niż same łzy.
Czuć szczerość płynącą z kart tej książki, czuć rodzinną miłość i więź. Czuć również i to, że każdy z rodziny stara się radzić z problemami najlepiej jak umie. Bardzo żywa i prawdziwa opowieść.

Ta książka to dla mnie strzał w dziesiątkę i jedna z ulubionych Wydawnictwa Filtry. Wszystko mi tu pasowało. Humor, temat, sposób w jaki autor przedstawia swoją rodzinę, życie - ujęło mnie to, że Sedaris nadaje imiona zwierzętom mieszkającym w jego ogrodzie (ujęło, bo sama tak robię). Książka wydaje się powierzchownie lekką opowieścią o nieidealnej rodzinie, ale im dalej w...

Szczerze mówiąc, sam jestem zaskoczony moją wysoką oceną. Książka na bakier ze wszystkim. Nieszablonowa, przewrotna, zabawna (wielokrotnie śmiałem się na głos a nie zdarza mi się to jakoś szczególnie często). Sedaris równie wartko pisze o sraniu, chorobie psychicznej, swojej popapranej rodzinie - tak, że nawet nie zauważa się, kiedy z jednego tematu wrzuca cię w kolejny. Taka książka o niczym i wszystkim, że tak banalnie powiem "życiowa" i jakoś rezonuje, mimo że mamy niby z autorem niewiele wspólnego.

Szczerze mówiąc, sam jestem zaskoczony moją wysoką oceną. Książka na bakier ze wszystkim. Nieszablonowa, przewrotna, zabawna (wielokrotnie śmiałem się na głos a nie zdarza mi się to jakoś szczególnie często). Sedaris równie wartko pisze o sraniu, chorobie psychicznej, swojej popapranej rodzinie - tak, że nawet nie zauważa się, kiedy z jednego tematu wrzuca cię w kolejny....

Zabawne historie z życia autora, całkiem przyjemnie się ją czytało

Zabawne historie z życia autora, całkiem przyjemnie się ją czytało

Świetnie się bawiłam, znakomita lektura na pochmurne smuteczki.

Świetnie się bawiłam, znakomita lektura na pochmurne smuteczki.

Recenzja dla tych którzy spodziewali się czegoś w stylu debiutu, albo opowiadań.. Słabo, nawet bardzo.
Być może jest to satyra na Amerykę z której już się nawet nie da żartować, choć Trumpa tu mało, a w zamian jest polityka wewnętrzna, polityka rozpadu.

Recenzja dla tych którzy spodziewali się czegoś w stylu debiutu, albo opowiadań.. Słabo, nawet bardzo.
Być może jest to satyra na Amerykę z której już się nawet nie da żartować, choć Trumpa tu mało, a w zamian jest polityka wewnętrzna, polityka rozpadu.

„Calypso” Davida Sedaris to powieść autobiograficzna.
Pierwsze zdanie, jakie nasuwa mi się po przeczytaniu to…jakież to było dobre.
Autor ma niewątpliwie dar wciągania czytelnika w historie, które opowiada. W swojej ironicznej narracji jest przekonywujący. Sprawia, że czytelnik wybucha niekontrolowanym śmiechem, by po chwili poczuć wzruszenie. Jego opowieść chwyta za serce. Porusza i sprawia, że uśmiechamy się jednocześnie czując, że wilgotnieją nam oczy. Dostarcza wielu emocji, od rozbawienia przez zażenowanie do współczucia. Czyta się wyśmienicie. Jeśli ktoś lubi powieść stand-upową to będzie zachwycony. GORĄCO POLECAM!

„Calypso” Davida Sedaris to powieść autobiograficzna.
Pierwsze zdanie, jakie nasuwa mi się po przeczytaniu to…jakież to było dobre.
Autor ma niewątpliwie dar wciągania czytelnika w historie, które opowiada. W swojej ironicznej narracji jest przekonywujący. Sprawia, że czytelnik wybucha niekontrolowanym śmiechem, by po chwili poczuć wzruszenie. Jego opowieść chwyta za serce....

"Sedarisa nie sposób nie lubić", a jednak sposób. Dlaczego mamy się zachwycać pamiętnikami "znanych" ludzi? Irytująca paplanina. Przemyślenia, których nie było potrzeby zamykać w druku. Zabawny autor, taki z dystansem, i jego wyjątkowa rodzina. Unikaty. Każden jeden powinien poznać i w zachwyt wpaść.

"Sedarisa nie sposób nie lubić", a jednak sposób. Dlaczego mamy się zachwycać pamiętnikami "znanych" ludzi? Irytująca paplanina. Przemyślenia, których nie było potrzeby zamykać w druku. Zabawny autor, taki z dystansem, i jego wyjątkowa rodzina. Unikaty. Każden jeden powinien poznać i w zachwyt wpaść.