Ursula K. Le Guin to jedna z moich ulubionych pisarek, która tworzy piękne historie poruszające moje serce. To co najbardziej w niej cenię, to że pisze z kobiecej perspektywy, nie wstydząc się tego. Jej bohaterki nie są girlbossami, nie kopią męskich tyłków, nie udają mężczyzn w kobiecym przebraniu. Są ograniczone kulturą, są matkami i żonami, ale jednocześnie są sprawcze, mądre i odważne w próbie ułożenia sobie życia w męskim świecie. I taka jest Lawinia. W tej historii o kobiecie nie ma za bardzo "akcji", jest za to dużo o dojrzewaniu. O kobiecych obowiązkach i kobiecym szczęściu, które mężczyznom wydają się nieinteresujące, tak jak Wergiliuszowi wydała się w Eneidzie Lawinia, niegodna wypowiedzenia choćby słowa. I myślę, że wielu męskim czytelnikom również ta Lawinia wyda sie nieciekawa, bo nie będą w stanie utożsamiać się z jej doświadczeniami. Jednak jako miłośniczka autorki, to jednak muszę przyznać, że w porównaniu do jej innych dzieł, to tej pozycji brakuje tego magicznego "czegoś", jest zbyt zwykłe i przyziemne by zawładnąć moją wyobraźnią.

Ursula K. Le Guin to jedna z moich ulubionych pisarek, która tworzy piękne historie poruszające moje serce. To co najbardziej w niej cenię, to że pisze z kobiecej perspektywy, nie wstydząc się tego. Jej bohaterki nie są girlbossami, nie kopią męskich tyłków, nie udają mężczyzn w kobiecym przebraniu. Są ograniczone kulturą, są matkami i żonami, ale jednocześnie są sprawcze,...