Księgę Czarownic czytałam dość dawno. Zaczęłam od serialu o tym samym tytule, który wciągnął mnie bez reszty. Recenzję piszę po czasie, a historia Diany i Matthew wciąż ma swoje miejsce w moim sercu.

„Zaczyna się od nieobecności i pragnienia.
Zaczyna się od krwi i strachu.
Zaczyna się od księgi czarownic.”

Diana, główna bohaterka jest czarownicą, która odstaje od swojej społeczności. Przez lata nieświadoma swojej mocy, musi się zmierzyć z nagłymi napływami magii, które burzą jej spokój. Cieniem na jej życiu kładzie się los rodziców, utalentowanych czarodziei, którzy zginęli gdy była jeszcze dzieckiem. Wychowywana przez ciotkę i jej partnerkę , obiera własną ścieżkę. Brak talentu magicznego rekompensuje jej umysł. Jako historyczka, bada rękopisy, głównie z dziedziny alchemii. Skupia się na faktach odrzucając swoje magiczne dziedzictwo. Plastrem na nerwy są dla niej kajakarstwo, joga i zanurzenie się po czubek głowy w badanych księgach. W czasie lektury bardzo się zżyłam z Dianą, narracja pierwszoosobowa pozwoliła mi wczuć się historię i złapać więź zarówno z nią jak i Matthew, wampirem, który staje na drodze czarownicy.
Wątek romantyczny pomiędzy tym dwojgiem rozwija się bardzo powoli, potęguje to fakt ze związki pomiędzy gatunkami są surowo zabronione. Tradycje przepadają się z walką o władzę w Kongregacji, która trzyma magiczne istoty w ryzach i chroni przed światem. Ukryci w cieni toczą własne życie wśród zwykłych ludzi. Nie można tu zapomnieć o Demonach, które lekceważone przez pozostałe istoty stoją na skraju, wyróżnia ich natomiast inteligencja. Często niezrozumiane w swoich zachowaniach i sposobie bycia, zrzuceni na margines próbują przebić się przez szklany sufit i zachować należne im miejsce wśród członków Kongregacji.
Wracając do Diany i Matthew, uczucie rodzące się między czarownicą a wampirem nierozerwalnie zostaje wplecione w główną oś fabuły, jednak jej nie przysłania, płynie powoli niczym leniwy nurt rzeki, a wszystko zaczyna się od Rękopisu, który Diana odnajduje w bibliotece Bodlejańskiej. Kobieta wyczuwa jego moce, a samym manuskryptem zaczynają interesować się inne magiczne istoty, przez co główna bohaterka staje przed ogromnym niebezpieczeństwem, kroczącym jej po piętach. Czym jest rękopis Ashmole’a 782? Dlaczego tylko Diana może go dostać w swoje ręce i jaką tajemnicę w sobie kryje? Te odpowiedzi znajdziecie w Księdze Czarownic, pełnej klimatycznej architektury, bibliotek nasączonych zapachem książek historii, w której znalazło się miejsce na pięknie opisany świat, w którym Autorka serwuje nam cudowne lokalizacje. D. Harkness prowadzi nas za rękę przez urokliwe uliczki Oksfordu, pokazuje cuda architektury i literatury, serwuje nam zarówno wędrówkę pełną tajemnic, rodzinnych więzi i zależności, momentami cierpienia. Walki z własnymi słabościami i odkrywania siebie oraz własnych potrzeb.
Polecam dla osób, które cenią dobrze zbudowany świat i wątki romantyczne nie przytłaczające fabuły, a także magię opartą na żywiołach (i nie tylko, ale nie zdradzę), slow burn, piękne opisy, intrygi i akcję, która powoli nabiera tempa. Pomimo objętości - 755 stron tekst nie przytłacza, Autorka pięknie rozwija całą historię, fundując nam wiele smakowitych wątków i szczegółów. Na uwagę również zasługuje wydanie, którym uraczyło nas Wydawnictwo Mag, twarda oprawa, przyjemna czcionka i kremowy papier umilają czytanie.
8/10

Księgę Czarownic czytałam dość dawno. Zaczęłam od serialu o tym samym tytule, który wciągnął mnie bez reszty. Recenzję piszę po czasie, a historia Diany i Matthew wciąż ma swoje miejsce w moim sercu.

„Zaczyna się od nieobecności i pragnienia.
Zaczyna się od krwi i strachu.
Zaczyna się od księgi czarownic.”

Diana, główna bohaterka jest czarownicą, która odstaje od swojej...