Po „Księgę cytatów” sięgnęłam z tęsknoty za omawianą w szkole klasyką literatury, którą gdy był czas, przyznaję, nie zawsze czytałam. Już pierwszy kontakt z „Księgą” był jednak zdecydowanie bardziej spotkaniem ze szkołą niż z literaturą.
Jak piszą autorzy książki, jest ona przeznaczona przede wszystkim dla uczniów piszących szkolne rozprawki, eseje i referaty oraz dla przyszłych maturzystów. Książka ta ma być więc bardzo praktyczną pomocą przy wykonywaniu bardzo konkretnych prac.
Zawarte w niej cytaty pochodzą z utworów powstałych w okresie od VIII wieku p.n.e. do początków XXI stulecia. Jest to przede wszystkim literatura piękna – proza, poezja i dramat, ale nie zabrakło także publicystyki, pamiętników i listów.
Cytaty, zgodnie z tytułem, stanowią najważniejszą część książki. W zależności od tego, czy mamy do czynienia z cytatami z dzieł znanych autorów, cytatami ze średniowiecznych utworów anonimowych, z Biblii, czy z utworów antycznej literatury łacińskiej, ich porządek wygląda nieco inaczej. Klucz został podporządkowany użyteczności. A wszystko bardzo jasno zostało objaśnione we wprowadzeniu.
Oprócz cytatów w książce znajdziemy także kalendarium urodzin i śmierci twórców, kalendarium historii literatury, indeks autorów i ich dzieł, indeks tytułów dzieł oraz indeks motywów literackich. Jak słusznie zauważają autorzy, zwłaszcza indeks motywów, ze względu na to jak często pojęcie „motyw” pojawia się w tematach szkolnych wypracowań, może być szczególnie użyteczny. Został więc zaprojektowany tak, by pozwolić uczniowi, w bardzo prosty sposób, dotrzeć do wątków, do których potrzebuje dotrzeć w danym momencie.
Po zapoznaniu się z książką widać, że jej autorzy postarali się, by korzystanie z „Księgi” było możliwie najłatwiejsze. Stworzyli oni bardzo praktyczne narzędzie, które dla wielu uczniów może okazać się nieocenioną szkolną pomocą.
„Księga cytatów” jest wręcz idealnie dopasowana pod szkolny system. Spotkanie z tą książką, a poprzez nią spotkanie ze szkołą, uświadomiło mi dlaczego nie przeczytałam kiedyś tych wszystkich lektur, które przeczytać powinnam. Dlatego, że szkolny system wymagał czytania specyficznego. Nie było odkrywania nowych lądów i poszerzania horyzontów. Było poznawanie tego, co zostało już ustalone. Odgadywanie, co autor miał na myśli (a była tylko jedna poprawna odpowiedź!), zapamiętywanie „prawd”, dogmatyzm, kodowanie słów-kluczy. Nie czytałam, bo nie chciałam zostać komputerem.
Wracając do samej „Księgi”, jej autorzy zapewniają, że wierzą, iż korzystanie z książki pozwoli uczniowi na samodzielne poszukiwania i dociekania. Zastanawia mnie jednak kto zarazi tego ucznia pasją dociekań. Z pewnością nie szkoła. I książki skonstruowane tak, by były w tej szkole jak najbardziej pożyteczne również nie. A szkoda…
Szkoda, że w książce tak mocno postawiono na jej użyteczność, podporządkowując właśnie temu praktycznemu wymiarowi całość. Myślę, że bez szkody dla uczniów byłoby zamieszczenie w książce elementów inspirujących, pokazujących wielość możliwych interpretacji, czy propozycji literatury spoza systemu. Generalnie, przydałoby się mniej systemowości. W krótkich biografiach autorów można by na przykład postawić na mniej oczywiste fakty z życia twórców. Uprzedzając argument o ograniczoności miejsca w książce, zaproponowałabym usunięcie z niej np. kalendarium urodzin i śmierci twórców oraz indeks autorów i ich dzieł. To są rzeczy, które nie jest przecież trudno znaleźć. A jeśli autorzy naprawdę mają nadzieję na samodzielne poszukiwania i dociekania uczniów, mogliby dać im na to trochę więcej przestrzeni.

Bardzo trudno jest mi ocenić tę książkę przyznając jej określoną liczbę gwiazdek. Z jednej strony, jako na pomoc szkolna, jest bardzo dobra. Z drugiej strony, jako wsparcie rozwoju intelektualnego młodego człowieka poza skostniałym systemem jest słaba. Ponieważ jednak została stworzona jako pomoc dla uczniów zdecydowałam się ocenić ją jako dobrą.

Więcej recenzji książek na blogu Projekt książki: https://projektksiazki.blogspot.com/

Po „Księgę cytatów” sięgnęłam z tęsknoty za omawianą w szkole klasyką literatury, którą gdy był czas, przyznaję, nie zawsze czytałam. Już pierwszy kontakt z „Księgą” był jednak zdecydowanie bardziej spotkaniem ze szkołą niż z literaturą.
Jak piszą autorzy książki, jest ona przeznaczona przede wszystkim dla uczniów piszących szkolne rozprawki, eseje i referaty oraz dla...