Książka przedstawia zbiór relacji świadków dnia 3 listopada 1943 roku. Tego dnia na Majdanku w ramach akcji „Erntefest” (Dożynki) doszło do wymordowania 18 tysięcy Żydów. Rozstrzelano ich w specjalnie do tego przygotowanych rowach. Tego dnia nad obozem grała głośna muzyka, żeby zagłuszyć odgłos karabinów maszynowych. Egzekucja trwała cały dzień. Tego typu egzekucja była największą w historii niemieckich obozów koncentracyjnych. Ten dzień przeszedł do historii jako „krwawa środa”. Bardzo ważne relacje, które nie pozwolą zapomnieć o tych strasznych wydarzeniach.

Wymordowanie 18 tysięcy osób w ciągu kilkunastu godzin brzmi makabrycznie. Nie potrafię sobie wyobrazić tego co czuli Żydzi idący na śmierć i pozostali więźniowie będący świadkami tej przerażającej scenerii. Nie da się takich rzeczy wyobrazić, wczuć się w ich emocje. To trzeba przeżyć. Mam nadzieję, że my nigdy nie przeżyjemy takiego piekła. Przerażające jest to, że to „ludzie ludziom zgotowali ten los”.

Poniżej cytat o ocalonych kobietach z masakry 3 listopada.
„Los Żydówek wydawał się wszystkim przesądzony. One też zrozumiały. I wtedy stała się dziwna rzecz. Lekarz Niemiec, esesman Betman, który od czasu do czasu wizytował z urzędu blok żydowski, zaczął je zapewniać, że wie o tym, iż nie mają być wykończone, że do Oświęcimia jadą na ‘życie’, a gdy nie wierzyły, przyrzekł im, że pojedzie w jednym z nimi wagonie. Rano w dzień transportu odwołał swoją obietnicę. Było to ogłoszenie wyroku. Od koleżanek, które pojechały do Oświęcimia, dowiedziałyśmy się potem, że istotnie żadna z naszych Żydówek nie weszła na teren obozu w Oświęcimiu”.

Książka przedstawia zbiór relacji świadków dnia 3 listopada 1943 roku. Tego dnia na Majdanku w ramach akcji „Erntefest” (Dożynki) doszło do wymordowania 18 tysięcy Żydów. Rozstrzelano ich w specjalnie do tego przygotowanych rowach. Tego dnia nad obozem grała głośna muzyka, żeby zagłuszyć odgłos karabinów maszynowych. Egzekucja trwała cały dzień. Tego typu egzekucja była...