Jesteśmy społecznością, która kocha książki

27 stycznia 1945 roku Armia Czerwona wyzwoliła obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau. Dzisiaj przypada również Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu.

Uważam, że trzeba było mieć dużą odwagę, by zamieszkać w Oświęcimiu będąc niemieckim księdzem. Zdecydował się zostać, bo chciał i dalej chce budować mosty pojednania. Ksiądz Deselaers przez te lata nawiązał wyjątkową więź z wieloma osobami w naszym kraju, przede wszystkim z ocalałymi z Holokaustu. Być może właśnie świadomość tego skąd pochodzi była dla nich kluczowa. Co ciekawe pisał doktorat na temat komendanta Auschwitz Rudolfa Hoessa, który został raczej dobrze przyjęty. Niepojęte jak kochający mąż i ojciec (co jest potwierdzone w relacjach byłych więźniów) był jednocześnie zarządzającym fabryką śmierci.

Ksiądz stara się spojrzeć na piekło Auschwitz z punktu widzenia wiary. Ciężko nie zadać sobie pytania gdzie był Bóg widząc gazowanie matek z dziećmi, starców, mężczyzn. To trudne pytanie, nie chcę się zagłębiać w konteksty religijne, nie jestem ekspertem. Bardzo podoba mi się postawa księdza, który dużo mówi o szacunku do drugiego człowieka niezależnie od tego jakie ma poglądy. Mówi o tym, że warto wzajemnie się słuchać i nie wskazywać na nasze różnice, ale szukać takich płaszczyzn, na których można dojść do porozumienia i coś dobrego wypracować. Wspomina jedną z ocalałych Halinę Birenbaum, która mówiła, że w Auschwitz żadnego miłosierdzia Boga nie spotkała. Ksiądz Deselaers mówi, że kim on w takim razie jest, by mówić, że Bóg tam był i on wie lepiej?

Jestem zdania, że dopóki nie staniemy przed konkretną sytuacją, nigdy nie mamy 100% pewności jak się zachowamy. Ostatnio tak sobie myślałem, że gdyby ktokolwiek z nas urodził, wychowywał się w Trzeciej Rzeszy, to istnieje całkiem spora szansa, że nie mielibyśmy nic przeciwko działaniom Hitlera. To jest przerażające, że każdy z nas może być dobrym i złym w zależności od sytuacji w jakiej się znajdujemy.

Duże wrażenie robi przytoczona w książce droga krzyżowa prowadzona na terenie obozu. Dla osób wierzących to musi być ogromne przeżycie. Niewierzących myślę też poruszy. Chociaż w niektórych przypadkach nie podobały mi się słowa modlitwy, to są tylko moje odczucia. Rozumiem, a przynajmniej staram się, że ksiądz Deselaers mówi z punktu widzenia wiary, kościoła.

Zbiór rozmów to uniwersalne świadectwo na temat pojednania, szanowania się nawzajem, szukania tego co nas łączy, a nie dzieli. Musimy pamiętać, że jeśli coś tak strasznego jak Holokaust już się wydarzyło, to może wydarzyć się jeszcze raz.

27 stycznia 1945 roku Armia Czerwona wyzwoliła obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau. Dzisiaj przypada również Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu.

Uważam, że trzeba było mieć dużą odwagę, by zamieszkać w Oświęcimiu będąc niemieckim księdzem. Zdecydował się zostać, bo chciał i dalej chce budować mosty pojednania. Ksiądz Deselaers przez te lata nawiązał...

Bardzo mocna książka. Niecałe 200 stron, ale mocno trafia do czytelnika.

Głównym bohaterem powieści jest ksiądz psychopata, który uważa się za wysłannika Boga, nazywany Mesjaszem, który ma do spełnienia misję. Morduje grzeszników, wyzwala ich dusze. Do pewnego momentu w tym księdzu jest coś intrygującego. Tak, że człowiek niekoniecznie pała do niego niechęcią. Owszem, z jednej strony psychopata kierujący się szalonym „powołaniem” od Najwyższego. Z drugiej widać oznaki dobroci, chociażby po jego relacji z dziećmi. Jednak od pewnego momentu to się zmienia. Zastanawiam się co by było, gdyby Autorka do końca utrzymała postać księdza psychopaty, do którego można czuć jakąś sympatię. Moim zdaniem jednak nie o to w tej książce chodziło.

Autorka w teraźniejszość wplotła trochę przeszłości. Powieść według mnie nie miała za zadanie skupić się na samych morderstwach, raczej na stanie psychicznym księdza i ogólnie na psychice konkretnej jednostki. Cała reszta jest tylko otoczką, która fantastycznie się połączyła.

Bardzo ciekawy pomysł, żeby zastosować cytaty z Pisma Świętego. Dopasowane do konkretnych sytuacji tylko wzmacniają sceny. Świetna książka.

Bardzo mocna książka. Niecałe 200 stron, ale mocno trafia do czytelnika.

Głównym bohaterem powieści jest ksiądz psychopata, który uważa się za wysłannika Boga, nazywany Mesjaszem, który ma do spełnienia misję. Morduje grzeszników, wyzwala ich dusze. Do pewnego momentu w tym księdzu jest coś intrygującego. Tak, że człowiek niekoniecznie pała do niego niechęcią. Owszem, z...

Książka przedstawia zbiór relacji świadków dnia 3 listopada 1943 roku. Tego dnia na Majdanku w ramach akcji „Erntefest” (Dożynki) doszło do wymordowania 18 tysięcy Żydów. Rozstrzelano ich w specjalnie do tego przygotowanych rowach. Tego dnia nad obozem grała głośna muzyka, żeby zagłuszyć odgłos karabinów maszynowych. Egzekucja trwała cały dzień. Tego typu egzekucja była największą w historii niemieckich obozów koncentracyjnych. Ten dzień przeszedł do historii jako „krwawa środa”. Bardzo ważne relacje, które nie pozwolą zapomnieć o tych strasznych wydarzeniach.

Wymordowanie 18 tysięcy osób w ciągu kilkunastu godzin brzmi makabrycznie. Nie potrafię sobie wyobrazić tego co czuli Żydzi idący na śmierć i pozostali więźniowie będący świadkami tej przerażającej scenerii. Nie da się takich rzeczy wyobrazić, wczuć się w ich emocje. To trzeba przeżyć. Mam nadzieję, że my nigdy nie przeżyjemy takiego piekła. Przerażające jest to, że to „ludzie ludziom zgotowali ten los”.

Poniżej cytat o ocalonych kobietach z masakry 3 listopada.
„Los Żydówek wydawał się wszystkim przesądzony. One też zrozumiały. I wtedy stała się dziwna rzecz. Lekarz Niemiec, esesman Betman, który od czasu do czasu wizytował z urzędu blok żydowski, zaczął je zapewniać, że wie o tym, iż nie mają być wykończone, że do Oświęcimia jadą na ‘życie’, a gdy nie wierzyły, przyrzekł im, że pojedzie w jednym z nimi wagonie. Rano w dzień transportu odwołał swoją obietnicę. Było to ogłoszenie wyroku. Od koleżanek, które pojechały do Oświęcimia, dowiedziałyśmy się potem, że istotnie żadna z naszych Żydówek nie weszła na teren obozu w Oświęcimiu”.

Książka przedstawia zbiór relacji świadków dnia 3 listopada 1943 roku. Tego dnia na Majdanku w ramach akcji „Erntefest” (Dożynki) doszło do wymordowania 18 tysięcy Żydów. Rozstrzelano ich w specjalnie do tego przygotowanych rowach. Tego dnia nad obozem grała głośna muzyka, żeby zagłuszyć odgłos karabinów maszynowych. Egzekucja trwała cały dzień. Tego typu egzekucja była...