Często mówi się, że coś jest "lovecraftowskie" w odniesieniu do tworu tak przerażającego, że aż zapiera dech w piersiach i odbiera mowę. Koszmary idealnie pokazują, skąd się to wzięło. Pięć opowiadań, z których każde ma nietypowy sposób na opowiedzenie fabuły, zdecydowanie potrafi wprowadzić w klimat okropnej niepewności i lęku. Lovecraft często posługuje się formą dziennika, w którym zawarte relacje opowiadają o przedziwnych i niemożliwych wydarzeniach. Znaleźć tu można motywy okultyzmu, tajemniczego i makabrycznego mistycyzmu oraz czystego ludzkiego szaleństwa i zła. Dziwność i lekkie niedopowiedzenia sprawiają, że poczucie napięcia jest tu wszechobecne, co tylko zachęca do kontynuowania czytania. Na pochwałę zasługują opisy, które w moim odczuciu wyszły szczególnie dobrze. Cały zbiór to solidna porcja gry na emocjach i psychice czytelnika, który razem z bohaterami doświadcza wpływu pradawnych, nieludzkich bestii i makabrycznych historii. Nie jest to książka idealna; w wielu miejscach byłem w stanie domyślić się dalszego ciągu i czasami tekstu było zwyczajnie za dużo. Ostatecznie jednak to całkiem solidna porcja grozy skonstruowana w kompaktowy, pięcioczęściowy sposób.

Często mówi się, że coś jest "lovecraftowskie" w odniesieniu do tworu tak przerażającego, że aż zapiera dech w piersiach i odbiera mowę. Koszmary idealnie pokazują, skąd się to wzięło. Pięć opowiadań, z których każde ma nietypowy sposób na opowiedzenie fabuły, zdecydowanie potrafi wprowadzić w klimat okropnej niepewności i lęku. Lovecraft często posługuje się formą...