Gdy jakiś czas temu miałam przyjemność zapoznać się z książką Agnieszki Litorowicz-Siegert „Olszany. Droga do domu” to nie spodziewałam się, że wywrze ona na mnie tak ogromne wrażenie. To historia o odkrywaniu rodzinnych tajemnic i poszukiwaniu samego siebie i od razu polubiłam wszystkich występujących bohaterów. Kibicowałam poznanej głównej bohaterce – Julii, by podjęła dobrą, życiową decyzję. Ogromnie byłam ciekawa, jakie niespodzianki przygotowała dla niej autorka w kontynuacji – „Olszany. Kamienna róża” i choć pewne schematy są powielone ze znanej mi już części – to była niesamowicie przyjemna podróż na Białoruś. A dlaczego akurat tam? W części pierwszej Julia znalazła swoje miejsce na ziemi i spotkała także bratnią duszę Wiktora. Odkryła tajemnicę nagłego wyjazdu dziadka z domu pod Szczecinkiem, ale są jeszcze pewne niewiadome związane z jego bratem Kazimierzem Borowiczem. Julka bardzo chciałaby dowiedzieć się, czy na Kresach jeszcze ma jakąś żyjącą rodzinę, za którą tak bardzo Kazek tęsknił. Pretekstem do szukania za Bugiem krewnych jest wyjazd Justyny z misją odnalezienia grobu prababki. Dziewczyna wierzy w przekazywaną przez pokolenia „klątwę”, że dopóki kamienna róża z grobu prababki nie wróci na swoje miejsce, żadna kobieta nie zazna szczęścia w miłości. Czy wyjazd na Białoruś przyniesie kobietom rozwiązanie ich problemów i odnajdą informacje na temat swoich korzeni? Czy jest sens grzebania w przeszłości i poszukiwaniu rozwiązania rodzinnych tajemnic? Oczywiście, że tak! To udowodnią nam bohaterki Julia oraz Justyna/Kalina, które, choć wiedzione wątpliwościami opuszczą Szczecinek i poznanych w pierwszej części bohaterów i wyruszą na Białoruś. Informacji mają niewiele, fotografie, kamienną różę, lecz głęboko wierzą, że w Oszmianie znajdą życzliwych ludzi, którzy będą w stanie im pomóc. Na miejscu okaże się, że tych tajemnic jest więcej, ale czy warto było wyruszyć w rodzinne strony, to już sprawdźcie sami. Ja mogę Wam tylko zdradzić, że nie pożałujecie, że będzie warto! Po raz drugi autorka zaczarowała mnie wykreowaną fabułą i zapewniła same piękne emocje. Agnieszka Litorowicz-Siegert tym razem zabrała mnie w podróż na Białoruś, piękną i malowniczą, malownicze opisy sprawiły, że wszystkie miejsca miałam jak żywe przed oczami. Oszmiana na Kresach Wschodnich to inny świat – pełen kontrastów, pięknych krajobrazów i jednocześnie zapomniany, biedny. Jednak żyją w nim ludzie z artystycznymi duszami, którzy z życzliwością i przyjaźnią pomogą naszym bohaterkom w odkrywaniu ich korzeni. Ludzie, którzy mają za przodków Polaków, pielęgnują naszą tradycję i mówią w języku polskim. Tęsknią za Polską i opisują, jak trudno o Kartę Polaka, gdy przepadną wszystkie ważne dokumenty. Bohaterowie Oszmiany i okolicznych wiosek bardzo szybko skradli serca bohaterek i moje, zapraszają na obiady, spotkania, i tak jak w części pierwszej – marzy się, by takich bohaterów poznać naprawdę. „Olszany. Kamienna róża” jest doskonałą kontynuacją i mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec, bo nie jestem gotowa na rozstanie z tymi bohaterami. Polubiłam ich bardzo, a chęć poznania swoich korzeni, wyprawa na Białoruś dała mi motywacje, by też zająć się tym tematem. Może to dlatego, że rodzina mojej mamy także nosi nazwisko Rodziewicz, a dziadek do Polski przybył z małej wsi na Kresach? Może już czas, by zebrać wszystkie informacje i także wyruszyć śladami przodków? Choć nie znajdziemy tutaj na liczne zwroty akcji, to autorka potrafi zaintrygować czytelnika odkrywaniem tajemnic. Czy dziewczyną uda się dotrzeć do informacji i kamienna róża w końcu trafi na swoje miejsce? Gorąco Wam polecam tę historię!