Piękna książka . Nauczyła mnie bardzo wiele . Sensu przyjaźni. Dążenia do spełnienia marzeń. Polecam

Piękna książka . Nauczyła mnie bardzo wiele . Sensu przyjaźni. Dążenia do spełnienia marzeń. Polecam

Witajcie😊Ewa Pruchnik "Samolot z papieru"wydawnictwo filia.
Jest to książka która opisuje życiowe wybory,rozterki podczas całego życia.Według mnie jest to powieść która pokazuje nam problemy dnia codziennego,każdy z Nas podejmuje decyzje które mają odzwierciedlenie w późniejszym życiu.
Bohaterka książki Emilia mimo dostania się na studia medyczne nie uczęszcza na nie podejmując ryzykowną i życiową decyzje co procentuje na jej dalszą przyszłość.
Czy ważniejsza okaże się przyjaźń czy miłość?Czy Emilii do końca uda się zachować miłość i przyjaźń?

Witajcie😊Ewa Pruchnik "Samolot z papieru"wydawnictwo filia.
Jest to książka która opisuje życiowe wybory,rozterki podczas całego życia.Według mnie jest to powieść która pokazuje nam problemy dnia codziennego,każdy z Nas podejmuje decyzje które mają odzwierciedlenie w późniejszym życiu.
Bohaterka książki Emilia mimo dostania się na studia medyczne nie uczęszcza na nie...

Powoli się rozwija,akcja raz w teraźniejszości raz w przeszłości, ale potem wątki wciągają i przyjemnie się czyta.

Powoli się rozwija,akcja raz w teraźniejszości raz w przeszłości, ale potem wątki wciągają i przyjemnie się czyta.

Po tak wysokich opiniach spodziewałam się znacznie więcej. Książka obyczajowa. Jeśli szukasz pozytywnych uczuć, romansu, to tu ich nie ma. Są za to rozterki, tęsknota, proza życia jak w Klanie. Ogólnie dominuje tu smutek i melancholia.

Po tak wysokich opiniach spodziewałam się znacznie więcej. Książka obyczajowa. Jeśli szukasz pozytywnych uczuć, romansu, to tu ich nie ma. Są za to rozterki, tęsknota, proza życia jak w Klanie. Ogólnie dominuje tu smutek i melancholia.

Są takie książki, po które sięgam, zaczynam czytać i płynę. Nie chcę odkładać książki. One mnie wciągają w swoją historię. Tak miałam z tą książką. Podczas czytania towarzyszyła mi cała gama emocji, wzruszenie, radość, nawet mąż zauważył, że ocieram łezkę, a za chwilę uśmiecham się serdecznie. Ta historia była spokojna. Nie wiem dlaczego wywołała we mnie takie uczucie? Ale tak właśnie było. Była spokojna i piękna, wzruszająca, chwytająca za serce. Chciałabym zobaczyć film na podstawie tej książki. Ja jestem zachwycona.

Są takie książki, po które sięgam, zaczynam czytać i płynę. Nie chcę odkładać książki. One mnie wciągają w swoją historię. Tak miałam z tą książką. Podczas czytania towarzyszyła mi cała gama emocji, wzruszenie, radość, nawet mąż zauważył, że ocieram łezkę, a za chwilę uśmiecham się serdecznie. Ta historia była spokojna. Nie wiem dlaczego wywołała we mnie takie uczucie?...

"Samolot z papieru" to niesamowita opowieść o prawdziwej miłości, tęsknocie, poświęceniu i nadziei.
Ta książka mnie urzekła i oczarowała. Jest to historia Emilii, która wspomina swoje młodzieńcze lata, niezwykłą przyjaźń i wielką miłość, którą dane było jej przeżyć. Na tle przemian ustrojowych lat 80-tych i 90-tych, możemy również śledzić opowieść o ludziach, którzy żyli w trudnych czasach PRL-u, niejednokrotnie musząc wybierać między obowiązkiem a sumieniem.
Ta książka jest też romansem, ale tak zgrabnie wplecionym w fabułę, że opowieść ta jest niezwykle prawdziwa i emocjonalna. Autorka jednak nie popada w zbytni sentymentalizm. Opisuje wybory bohaterów i ich rozterki realistycznie, dlatego tak ciężko jest oderwać się od tej powieści.
Nie spodziewałam się, że powieść Ewy Pruchnik tak zawładnie moimi myślami.
Polecam! Warto!

"Samolot z papieru" to niesamowita opowieść o prawdziwej miłości, tęsknocie, poświęceniu i nadziei.
Ta książka mnie urzekła i oczarowała. Jest to historia Emilii, która wspomina swoje młodzieńcze lata, niezwykłą przyjaźń i wielką miłość, którą dane było jej przeżyć. Na tle przemian ustrojowych lat 80-tych i 90-tych, możemy również śledzić opowieść o ludziach, którzy żyli w...

Ledwie skończyłam czytać i jestem urzeczona. Kiedy siadałam do czytania, nie spodziewałam się, że w moje ręce trafia tak głęboka i bliska rzeczywistości historia. Jednym słowem powiedziałabym, że to książka o nadziei. Czuje się ją na każdej stronie. Nadzieja czytelnika, nadzieja bohaterów, nadzieja współczesnego bohaterom społeczeństwa, nadzieja dziecka, nadzieja rodziców, nadzieja zakochanych i można by wymieniać jeszcze wiele. Dla mnie to ewidentna metafora życia, bo czymże ono jest jeśli nie codzienną nadzieją? Zazwyczaj głębokie przemyślenia autorów w książkach nieco mnie drażnią, jednak tutaj są one ujęte w tak subtelny i genialnie wpisujący się w przeżycia bohaterów sposób, że nie ma mowy o jakimś wciskaniu ich na siłę. Od początku poczułam się związana z bohaterami i przeżywałam razem z nimi wszystkie wydarzenia. Dawno już podczas czytania nie zdarzyło mi się, żebym zaśmiała się podczas wymiany zdań między bohaterami, a tutaj śmiałam się nie raz. Autorka tak dobrze wykreowała postaci głównych bohaterów, że kibicowałam wszystkim, choć wiedziałam, że niemożliwe jest uszczęśliwienie wszystkich. "Samolot z papieru" mieści w sobie tyle uśmiechu radości, miłości, nadziei, a jednocześnie tyle bólu, tęsknoty, żalu i rozczarowania. Czuje, że mogłabym pisać o tej książce w nieskończoność, ale świadczy to tylko o kunszcie i zdolnościach pani Pruchnik. Szczerze polecam każdemu.

Ledwie skończyłam czytać i jestem urzeczona. Kiedy siadałam do czytania, nie spodziewałam się, że w moje ręce trafia tak głęboka i bliska rzeczywistości historia. Jednym słowem powiedziałabym, że to książka o nadziei. Czuje się ją na każdej stronie. Nadzieja czytelnika, nadzieja bohaterów, nadzieja współczesnego bohaterom społeczeństwa, nadzieja dziecka, nadzieja rodziców,...

Niesłychanie rzadko mi się zdarza, że piszę o książce w randze arcydzieła.
Słowa te piszę zaledwie kila minut po ukończeniu książki, zalana łzami wzruszenia. Nie zrozumiem wielu ludzi, utrzymujących, że widząc na okładce książki polskie nazwisko, wolą ją sobie odpuścić.
Pani Ewa Pruchnik stworzyła niesamowicie pouczającą atmosferę PRLowskiej Polski, cofnęła czytelnika do tych często wspominanych przez naszych rodziców, czasów,
gdzie często trzeba było wybierać pomiędzy tym co wygodne, a tym, co nowe i nieznane.
Stworzyła niesamowity wątek miłosny, który jako czytelnik czułam całą sobą i wątek przyjaźni, której zazdrościłam bohaterce. Bohaterce zazdrościłam również rodziny i możliwości, ale podziwiałam ją też za wybranie nieprzetartych ścieżek i wybranie swojej drogi życiowej. Pokochałam też razem z nią małego Krzysia i razem z nią kibicowałam dużemu Jackowi.
Razem z nią, śmiałam się, płakałam i tęskniłam. Razem z nią przeżywałam niepowodzenia i radości, a także żałobę.
Książka skłoniła mnie również do refleksji nad tzw. kamieniami milowymi w naszym życiu i tym, jak inaczej mogłoby potoczyć się wiele żyć, gdyby nie wtrącił się ktoś trzeci, ktoś inny zdecydowałby się nie wyjechać, ktoś nie przebiłby opony, ktoś nie zamówił piosenki z dedykacją na dyskotece.
Ta książka niewątpliwie dla mnie była najniezwyklejszym przeżyciem od bardzo dawna i wywołała we mnie niemałe emocje. Przeczytałam ją niemal jednym tchem, czytając najbliższym co ciekawsze urywki, wspominając niektóre sławne piosenki czy książki wymienione w niej. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że przybliżyła mnie ona do najniezwyklejszej istoty jaką było mi dane poznać w moim życiu, a która zbliżona była wiekiem do głównej bohaterki, czytała te same książki, słuchała tej samej muzyki i nawet zainteresowania, przynajmniej z początku, miała te same. I która przedwcześnie odeszła z tego świata, pozostawiając pustkę, która tak świetnie ujęta była niejednokrotnie w tym dziele.

Niesłychanie rzadko mi się zdarza, że piszę o książce w randze arcydzieła.
Słowa te piszę zaledwie kila minut po ukończeniu książki, zalana łzami wzruszenia. Nie zrozumiem wielu ludzi, utrzymujących, że widząc na okładce książki polskie nazwisko, wolą ją sobie odpuścić.
Pani Ewa Pruchnik stworzyła niesamowicie pouczającą atmosferę PRLowskiej Polski, cofnęła...

Powieść piękna i wzruszająca,pełna uczuć i emocji.
O trudnych wyborach ,o silnej i prawdziwej przyjaźni i o miłości do końca.
Historia Emili,którą poznajemy od młodzieńczych lat bardzo mi się spodobała,momentami wzruszała aż do łez,jednak wybór"miłosny"Emilii nie przypadł mi do gustu.Spodziewałam się innego zakończenia.

Powieść piękna i wzruszająca,pełna uczuć i emocji.
O trudnych wyborach ,o silnej i prawdziwej przyjaźni i o miłości do końca.
Historia Emili,którą poznajemy od młodzieńczych lat bardzo mi się spodobała,momentami wzruszała aż do łez,jednak wybór"miłosny"Emilii nie przypadł mi do gustu.Spodziewałam się innego zakończenia.

"Nagle serce zabiło jej tak, jakby wiedziało o czymś, o czym ona sama nie miała jeszcze pojęcia , a po ciele rozeszło się to coś...jakby po chłodnej, depresyjnej zimie przyszła do niej świeża, ciepła wiosna..."
"Samolot z papieru " Ewa Pruchnik

*************************************
W tej powieści czas teraźniejszy jest przeplatany z przeszłością dzięki wspomnieniom Emilii, głównej bohaterki. Autorka wplotła w nie wydarzenia, które w Polsce bardzo dużo zmieniły w ówczesnym czasie.
Możemy poznać Emilię jako młodą dziewczynę, która przypadkowo spotyka Jeremiego - swoją pierwszą, wielką miłość.
Poznajemy również Nikodema, jej prawdziwego przyjaciela - takiego na całe życie. Emilia traktowała go jak brata, choć on miał nadzieję być dla niej kimś więcej...
Rodzice Emilii marzą, że zostanie ona lekarką, tak jak jej tata, który jest wybitnym i szanowanym lekarzem.
Dziewczyna początkowo chce też iść tą drogą, ale zmienia zdanie i wybiera dla siebie lepsze rozwiazanie - chce zostać nauczycielką.
Los splata ją z małym Krzysiem, który bardzo się do niej przywiążę, ona go też pokocha i będzie chciała mu pomóc, w jego nieciekawej sytuacji.

*************************************
PIĘKNA - jedno słowo, charakteryzujące tę powieść.
Wiele razy wzruszyłam się, ale też uśmiechałam do siebie.
Napisana pięknym i prostym językiem. Czytało się ją bardzo przyjemnie, tak niespiesznie.
Choć nie była powieścią z gatunku tych, które się dobrze kończą, ale miała w sobie coś takiego, co pozostawi w moim sercu ślad. Ślad tych dobrych chwil, które przeżyli bohaterowie.
Chciałabym Was zachęcić do poznania ich losów. Abyście mogli im potowarzyszyć w ich wzlotach i upadkach i abyście ich pokochali równie mocno jak ja.

"Nagle serce zabiło jej tak, jakby wiedziało o czymś, o czym ona sama nie miała jeszcze pojęcia , a po ciele rozeszło się to coś...jakby po chłodnej, depresyjnej zimie przyszła do niej świeża, ciepła wiosna..."
"Samolot z papieru " Ewa Pruchnik

*************************************
W tej powieści czas teraźniejszy jest przeplatany z przeszłością dzięki wspomnieniom...