„Dzikie karty” to zbiór opowiadań science-fiction pod redakcją i wyborem samego Georga R.R. Martina ( autora „Pieśni Lodu i Ognia” w tym niesamowitej „Gry o tron”- dla niezorientowanych, choć nie wiem czy są tacy). O czym traktują te opowiadania? Otóż wszystkie należą do jednego uniwersum i mówią o świecie opanowanym przez wirusa dzikiej karty, na skutek którego część ludzi staje się asami- super-bohaterami obdarzonymi nadzwyczajnymi możliwościami, a część dżokerami- zniekształconymi bądź kalekimi osobami. Istnieją jeszcze naturale- to zwykli ludzie, którzy są odporni na tego wirusa. Opowiadania prezentują dość wyrównany poziom, choć jak w każdym tego typie zbiorze występują oczywiście twory słabsze i gorsze. Mi szczególnie zapadło w pamięć opowiadanie Rogera Żelaznego o śpiochu- o mężczyźnie, który po każdej drzemce zmienia swój wygląd i staje się zupełnie kimś innym, mniej lub bardziej podobnym do człowieka. Mam wrażenie że DK to zbiór bardzo przemyślany. Poszczególne opowieści przenikają się nawzajem a gdzieniegdzie spotykamy te same organizacje i tych samych bohaterów, co stanowi wspólny (oprócz oczywiście wirusa dzikiej karty) mianownik dla tego zbioru. Jest to więc zbiór bardzo spójny i ciekawy. Tematyka wirusa jest też teraz bardzo aktualna i jeżeli umiecie na nią spojrzeć z przymrużeniem oka a pewien poziom absurdu was nie zniechęca to sięgnijcie po „Dzikie karty”. Polecam. Siedem gwiazdek (bardzo dobra).

„Dzikie karty” to zbiór opowiadań science-fiction pod redakcją i wyborem samego Georga R.R. Martina ( autora „Pieśni Lodu i Ognia” w tym niesamowitej „Gry o tron”- dla niezorientowanych, choć nie wiem czy są tacy). O czym traktują te opowiadania? Otóż wszystkie należą do jednego uniwersum i mówią o świecie opanowanym przez wirusa dzikiej karty, na skutek którego część ludzi...