Mam mieszane uczucia co do tej książki. Pierwsza połowa zrobiła na mnie dość dobre wrażenie: owszem, eseje są krótkie i proste, czasem nawet uproszczone. Owszem, można zarzucić autorowi, że jako orientalista powinien być wolny od pewnych uprzedzeń. Ale z drugiej strony w szczerości swojego wyznania, w przyznaniu się, że on sam pada czasem ofiarą własnych lęków czy podświadomych uprzedzeń, które uświadamia sobie z niejakim wstydem, zamyka się bardzo ważna treść: jeśli orientalista po wieloletnich studiach i pobytach zagranicą boryka się z tym, jak oswoić Innego, to co dopiero ma powiedzieć człowiek, dla którego Inny nadal jest Innym? Myślę, że to jest właśnie najważniejszy przekaz tej książki - strach, uprzedzenie i nietolerancja w mniejszym lub większym stopniu tkwią w każdym z nas i to od nas zależy, co z nimi zrobimy. Można udać, że ich nie ma, że to problem innych, że ksenofobia i rasizm są ok, a można pochylić się nad sobą i zastanowić się, skąd się biorą i co robić, żeby było inaczej.
Niestety, druga część książki była już trochę słabsza, zabrakło w niej głębi i ciężaru. Po obiecującym początku lekkie rozczarowanie.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Pierwsza połowa zrobiła na mnie dość dobre wrażenie: owszem, eseje są krótkie i proste, czasem nawet uproszczone. Owszem, można zarzucić autorowi, że jako orientalista powinien być wolny od pewnych uprzedzeń. Ale z drugiej strony w szczerości swojego wyznania, w przyznaniu się, że on sam pada czasem ofiarą własnych lęków czy...