Powieść paraboliczna, w której poszczególni bohaterzy ucieleśniają określone idee, czy postawy życiowe. Tomasz Mann syntetycznie (a może wręcz przeciwnie, mając na uwadze obszerność powieści) przedstawia prądy umysłowe XIX i początku XX wieku: śledzimy konflikt postępu i reakcji, obserwujemy modę na psychoanalizę i „wirujące stoliki”, a nawet znalazło się miejsce dla cudu techniki, jaką była wówczas początkująca radiologia.

Przez swój charakter "Czarodziejska góra" nie jest bogata fabularnie, zdarzeniem na miarę katastrofy staje się pomiar temperatury u bohatera wskazujący na stan podgorączkowy. Jednak ta senna atmosfera sanatorium „Berghof” hipnotyzuje i wciąga, zwłaszcza, że w tle daje się czuć podskórny niepokój: nieokreślony wyrzut sumienia i pewne niejasne podejrzenie, że bohater został uwikłany w wieloletni pobyt w uzdrowisku. Zresztą sam główny bohater, Hans Castorp, jest interesującym przedmiotem analizy: wzbudza sympatię swoją empatią, ciekawością świata i gotowością słuchania, przy jednoczesnym zachowywaniu całkowitej bierności i braku woli wzięcia sprawy w swoje ręce.

Oczywiście, poza tym, „Czarodziejska góra” jest napisana pięknym, choć momentami trudnym, językiem, z lekką dozą ironii, co bardzo sobie u Tomasza Manna cenię.

Jedyne moje rozczarowanie związane z „Czarodziejską górą” to silne odczucie, że powieść ma obecnie przede wszystkim wartość historyczną, gdyż główny przedmiot rozważań dotyczy społeczeństwa europejskiego z poprzedniej epoki. Teoretycznie, wciąż doświadczamy podobnych zjawisk, niemniej pojęcia „postępu” i „reakcji” znacznie się zmieniły. To powoduje, że powieść – choć porusza wiele tematów, w tym problemów właściwych dla całego rodzaju ludzkiego, niezależnie od epoki – trochę straciła na uniwersalności.

Powieść paraboliczna, w której poszczególni bohaterzy ucieleśniają określone idee, czy postawy życiowe. Tomasz Mann syntetycznie (a może wręcz przeciwnie, mając na uwadze obszerność powieści) przedstawia prądy umysłowe XIX i początku XX wieku: śledzimy konflikt postępu i reakcji, obserwujemy modę na psychoanalizę i „wirujące stoliki”, a nawet znalazło się miejsce dla cudu...