Absalomie, Absalomie...

Strumień świadomości na pewno zgrabniejszy od wielu współczesnych, stawiających raczej na dekonstrukcję narracji, niż dynamikę i głębię, którą taki strumień ze sobą niesie. Wycinek pejzażu upadku Południa, choć to wysoka literatura, ale jednak emocyj nie wzbudziła - może dlatego, że Konfederacji mi nie szkoda i nie potrafiłem się szczególnie utożsamić ani zżyć z bohaterami.

Strumień świadomości na pewno zgrabniejszy od wielu współczesnych, stawiających raczej na dekonstrukcję narracji, niż dynamikę i głębię, którą taki strumień ze sobą niesie. Wycinek pejzażu upadku Południa, choć to wysoka literatura, ale jednak emocyj nie wzbudziła - może dlatego, że Konfederacji mi nie szkoda i nie potrafiłem się szczególnie utożsamić ani zżyć z bohaterami.

Faulkner pisze jak człowiek, który jest na skraju całkowitego wyczerpania psychicznego i fizycznego. Męczący, intensywny, jakby krzyczał na czytelnika, rozpaczliwie próbując przekazać ostatnim tchem śmiertelnie ważne słowa. Bez wątpienia pomaga to przenieść czytelnika w przedziwny, okrutny świat amerykańskiego południa - wrażenie, jakby oblepiał nas pot i kurz czerwonej ziemi. Z Faulknerem trzeba się zapoznać, zderzyć się z jego świadomością - ale nie jest to lekka ani łatwa lektura. Przyjemna, nie. Satysfakcjonująca i wciągająca - jeszcze jak!

Faulkner pisze jak człowiek, który jest na skraju całkowitego wyczerpania psychicznego i fizycznego. Męczący, intensywny, jakby krzyczał na czytelnika, rozpaczliwie próbując przekazać ostatnim tchem śmiertelnie ważne słowa. Bez wątpienia pomaga to przenieść czytelnika w przedziwny, okrutny świat amerykańskiego południa - wrażenie, jakby oblepiał nas pot i kurz czerwonej...

Gdy zaczynałam tę książkę, z początku sądziłam, że mnie ona nie zainteresuje i zmęczy. Jest jednak tak wspaniale napisana, że porwał mnie jej nurt, jej rytm i strumień świadomości. Podobało mi się też ujęcie perspektyw kilku osób na te same zdarzenia.
Co do fabuły, mamy tu zawiłą historię pewnej rodziny z amerykańskiego Południa w przededniu i w trakcie Wojny Secesyjnej.
Książka na pewno nie dla każdego, ale sądzę, że warto.

Gdy zaczynałam tę książkę, z początku sądziłam, że mnie ona nie zainteresuje i zmęczy. Jest jednak tak wspaniale napisana, że porwał mnie jej nurt, jej rytm i strumień świadomości. Podobało mi się też ujęcie perspektyw kilku osób na te same zdarzenia.
Co do fabuły, mamy tu zawiłą historię pewnej rodziny z amerykańskiego Południa w przededniu i w trakcie Wojny Secesyjnej....

Strumień świadomości, który wraz z kolejnymi stronami porywa czytelników wzbierającymi falami faktów, wzmianek i przypuszczeń na temat pewnej rodziny z amerykańskiego południa. Bywały momenty, że skakałem po fragmentach, ponieważ podana forma była zbyt mecząca (głos Rose, który prawe całkowicie pominąłem) lub mielenie podobnych zdań co pół strony pod koniec książki.
Nie można jednak odmówić jej kunsztu w kwestii charakterystyk postaci i budowania napięcia, wszak trzymała mnie za pysk do samego końca. Osobiście utwierdziła mnie w przekonaniu, ze nie lubię ani utworów o historii USA, ani tych skupiających się na obyczajówce i sagach rodzinnych.

Strumień świadomości, który wraz z kolejnymi stronami porywa czytelników wzbierającymi falami faktów, wzmianek i przypuszczeń na temat pewnej rodziny z amerykańskiego południa. Bywały momenty, że skakałem po fragmentach, ponieważ podana forma była zbyt mecząca (głos Rose, który prawe całkowicie pominąłem) lub mielenie podobnych zdań co pół strony pod koniec książki.
Nie...

Nie tylko tytuł, ale i dramatyczne losy ojca i synów ( z południa USA w XIX w) odnoszą nas do biblijnej przypowieści ze Starego Testamentu.Tak sposób narracji (rozwlekły, powtarzalny, oparty na ustnych przekazach) jak i kreacja bohaterów (gdzie jednostka jest bezsilna wobec praw losu i przeznaczenia) tworzą specyficzny klimat powolnej , wychodzącej poza zdarzenia narracji, tworzącej swoiste tragiczne uniwersum przypominające świat antyczny. Wymowa książki jest głęboko pesymistyczna jeśli traktować ja realistycznie, ale tez bardzo głęboko refleksyjna, jeśli ma pokazywać zgubne mechanizmy pewnych wartości , złudzeń i zachowań.

Nie tylko tytuł, ale i dramatyczne losy ojca i synów ( z południa USA w XIX w) odnoszą nas do biblijnej przypowieści ze Starego Testamentu.Tak sposób narracji (rozwlekły, powtarzalny, oparty na ustnych przekazach) jak i kreacja bohaterów (gdzie jednostka jest bezsilna wobec praw losu i przeznaczenia) tworzą specyficzny klimat powolnej , wychodzącej poza zdarzenia ...

Jedna z najpiękniejszych, ale jednocześnie i najtrudniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

Od pierwszych zdań wiadomo, że będziesz mieć do czynienia z literaturą najwyższych lotów. Wiadomo też od samego początku, że łatwo nie będzie. Jednak choć przez 3/4 tej opowieści można czuć się zagubionym, to nawet w tych momentach "jasności" i świadomości akcji, książka potrafi mocno wstrząsnąć. Wiele słów zapisanych w tej powieści sprawia, że człowiek sam zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem.

Styl jest niezwykły i wyjątkowy. Co z fabułą? Jeśli akcja toczy się na południu Stanów Zjednoczonych w czasach przed i po zakończeniu wojny secesyjnej, to można być pewnym tego, że będzie ciekawie, wzruszająco, ale też przygnębiająco i smutnie.

Powieść trudna w odbiorze, ale warta czytania. To właśnie takie książki sprawiają, że w literaturze można się zakochać.

Jedna z najpiękniejszych, ale jednocześnie i najtrudniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

Od pierwszych zdań wiadomo, że będziesz mieć do czynienia z literaturą najwyższych lotów. Wiadomo też od samego początku, że łatwo nie będzie. Jednak choć przez 3/4 tej opowieści można czuć się zagubionym, to nawet w tych momentach "jasności" i świadomości akcji, książka...

Gdybym rozdawał Noble, Faulknerowi dałbym ich jedenaście.

Gdybym rozdawał Noble, Faulknerowi dałbym ich jedenaście.

Co ja mogę powiedzieć? Faulknera uwielbiam i jest moim mistrzem już od więcej niż ćwierć wieku. Świat, jaki przedstawia w swoich książkach jest tak plastyczny i tak przemawia do wyobraźni, że dla chcących poznać realia miejsca i czasu, o których pisze, nie ma lepszego sposobu na research.
Być może dla współczesnych język, jakim się autor posługuje może wydać się dziwny, trudny do zrozumienia, ale dla mnie jest to gigantyczny plus na tle ubożyzny lingwistycznej współczesnych produktów pisarskich. Zapewne większość pisarskich "kołczów" dostałaby zawału na widok ilości używanych przez autora przymiotników, które przecież są obecnie uważane za zło w czystej postaci, już o długości zdań i ich złożonej strukturze nie wspominając. Jak to dobrze, że w czasach kiedy tworzyli amerykańscy nobliści, tacy jak Faulkner, nie było literackich warsztatów i internetowych "mądrości", wbijanych teraz do głowy aspirującym autorom, bo nie mielibyśmy tak cudownej, pełnokrwistej literatury.

Co ja mogę powiedzieć? Faulknera uwielbiam i jest moim mistrzem już od więcej niż ćwierć wieku. Świat, jaki przedstawia w swoich książkach jest tak plastyczny i tak przemawia do wyobraźni, że dla chcących poznać realia miejsca i czasu, o których pisze, nie ma lepszego sposobu na research.
Być może dla współczesnych język, jakim się autor posługuje może wydać się dziwny,...

,,Absalomie, Absalomie " to książka nietuzinkowa i trudna że względu na zawiłą narrację , dygresje, wtręty, pomieszaną chronologię. Trudno mi było wpaść w rytm tej opowieści, ale warto było się pomęczyć. Faulkner stworzył niezwykle dzieło, sagę rodzinną z wojną secesyjną w tle .Jest to opowieść o tajemniczym Thomasie Sutpenie, przybyłym na południe ameryki nie wiadomo skąd . Mężczyzna osiedlił się na tych ziemiach, założył rodzinę, ale czyny , których dopuścił się w przeszłości doprowadziły do tragedii i rozpadu rodziny. Książka skupia się również na antagonizmach rasowych amerykańskiego południa i problemie niewolnictwa. Nie jest to łatwa lektura, ma kompozycję szkatułkową, sposób narracji też nie ułatwia czytania , ale nie wiem czy książka nie zyskuje dzięki takiej a nie innej formie. Wspaniała opowieść, no i wreszcie zrozumiałam dlaczego książka nosi taki tytuł. 👍

,,Absalomie, Absalomie " to książka nietuzinkowa i trudna że względu na zawiłą narrację , dygresje, wtręty, pomieszaną chronologię. Trudno mi było wpaść w rytm tej opowieści, ale warto było się pomęczyć. Faulkner stworzył niezwykle dzieło, sagę rodzinną z wojną secesyjną w tle .Jest to opowieść o tajemniczym Thomasie Sutpenie, przybyłym na południe ameryki nie wiadomo skąd...

Grzechy i cnoty amerykańskiego południa ujęte w jeden wielki mit o postaciach, które te grzechy uosabiają lub są ich ofiarami (lub jedno i drugie),reprezentując w pewien sposób całą historię południa w kontekście upadku niewolnictwa i klęski w wojnie secesyjnej.
Coś o absurdalności rasizmu, amoralnym honorze, przewrotności praktycznej ambicji, a nade wszystko coś o gorzkim, tragicznym fatum tworzonym przez te wszystkie poprzednie. Postacie Faulknera to kobiety skrzywdzone przez mężczyzn, dzieci porzucone przez ojców, mężczyźni dążący za wszelką cenę do prestiżu, a pomimo tego, z jakiegoś powodu, ta powieść zdaje się najmniej szokująco cyniczna, z tych które dotychczas czytałem, a za to najbardziej realistycznie dosadna.
Historia, korowa fabuła, podobnie jak mit, jest tutaj tylko serią interpretacji i reinterpretacji złączonych w potężny konglomerat, w którym musimy odnaleźć fakty pośród zalewu informacji lub, wręcz przeciwnie, w którym jesteśmy zaproszeni do własnych interpretacji, bo im dłużej o tym myślę to "Absalomie, Absalomie" coraz bardziej wydaje mi się być swego rodzaju meta-powieścią: powieścią o opowiadaniu, tworzeniu historii i interpretacji, powieścią o zagęszczonej, cyrkularnej narracji o tym jak ciężko odnaleźć konkret pośród różnych narracji codziennych, którymi chcemy sobie pomóc zrozumieć życie , a zwłaszcza przeszłość.
Jest to na pewno książka trudna, w trakcie czytania i po zakończeniu czułem się jakby miała co najmniej dwa razy więcej stron niż ma faktycznie, lecz z całą odpowiedzialnością ją polecam, ponieważ daje pełne i bogate doświadczenie czytelnicze; przenika rytmem, bogactwem metafor oraz daje nam możliwość zrozumienia ludzkiej psychiki.

Ciekawostka: podobno znajduje się tutaj najdłuższe zdanie w historii literatury- 1288 słów ;)

Grzechy i cnoty amerykańskiego południa ujęte w jeden wielki mit o postaciach, które te grzechy uosabiają lub są ich ofiarami (lub jedno i drugie),reprezentując w pewien sposób całą historię południa w kontekście upadku niewolnictwa i klęski w wojnie secesyjnej.
Coś o absurdalności rasizmu, amoralnym honorze, przewrotności praktycznej ambicji, a nade wszystko coś o...