☠️Sięgnęłam po tę książkę niedługo po skończeniu pierwszego tomu i gdy tylko ją zaczęłam, to zarwałam dla niej część nocki.

☠️Mamy okazję bliżej poznać bohaterów, choć wciąż nasza wiedza na temat ich przeszłości jest dla nas niewielka (a to zapewne dlatego, że przed „Kruczym ostrzem” jest „Trylogia kruczy cień” – za którą niedługo się zabiorę, żeby nadrobić przeszłość Vaelina). Im głębiej w historię, tym więcej sympatii trafia do większości postaci, choć Jadeitowy Cesarz pod koniec wyłamał się z tego grona.

☠️Akcja w tym tomie jest zdecydowanie bardziej krwawa, dynamiczna i pełna starć, więc teoretycznie powinna być ciekawiej niż w „Zewie wilka” ale niestety jest tak tylko połowicznie – pod koniec opisy walk na kilka stron stają się dość nużące, szczególnie jeśli ofiarami ostrza Vaelina padają nic nieznaczące postacie. Jednak na pewno nie jest nudno.

☠️Świat jest czymś, co w tej dylogii uwielbiam, a motyw tytułowej czarnej pieśni skradł moje serce zupełnie – ten rodzaj magii, jeśli mogę to tak nazwać, jest przyjemnym połączeniem czegoś nowego i znanego już nam schematu. Brakuje mi odrobinę mapki w tych książkach – bo o ile zwykle podczas lektury nie zerkam na nie, tak tutaj chętnie bym to zrobiła bo często dopadała mnie dezorientacja, kiedy czytałam o geografii w tej książce.

☠️Zakończenie niestety było czymś, co mnie lekko zawiodło – w szczególności ostatnia strona, ale powoli. Napięcie po ostatecznej walce opadło, polityka znów wysunęła się na pierwszy plan i dostaliśmy zwieńczenie wątku miłosnego – tutaj bardziej odpowiadałoby mi, gdyby zakończył się on zupełnie przeciwnie, albo został „niedopowiedziany”, choć zawsze mogło być gorzej.

☠️Podsumowując – dylogia niezwykle mi się podobała, ciekawa, przyjemna i nieprzeciągnięta. Koniecznie sięgnę po trylogię „Kruczy cień” kiedy tylko nadarzy się okazja i mam nadzieję, że będzie to podobny poziom.

☠️Sięgnęłam po tę książkę niedługo po skończeniu pierwszego tomu i gdy tylko ją zaczęłam, to zarwałam dla niej część nocki.

☠️Mamy okazję bliżej poznać bohaterów, choć wciąż nasza wiedza na temat ich przeszłości jest dla nas niewielka (a to zapewne dlatego, że przed „Kruczym ostrzem” jest „Trylogia kruczy cień” – za którą niedługo się zabiorę, żeby nadrobić przeszłość...