Nie wiem od czego zacząć, ciągle jestem w szoku. I ten impas, kiedy wciągnęła cię akcja, ale język odrzuca... Jednak pokonałam.
Do pewnego momentu było jeszcze znośnie, bo nie rzucała się w oczy głupota bohaterów i język był przyjemniejszy. Później było tylko gorzej. Ona dziecinna, infantylna, z ograniczonym umysłem i poglądami, momentami wkurzająca. On miał być super. Przystojny, bogaty, wykształcony (muzyk pracujący tylko jako nauczyciel- wtf?), wyzwolony, typowy obraz idealnego faceta. No dobra, prawie wyszło, ale momentami odchodziły takie akcje, gdzie zachowanie bohatera wykluczały się z zamysłem autorki. Nie przekonała mnie do nich, nie było miedzy nami chemii. Jeszcze ta przyjaciółka. Oboje mieli opory przed zażyłością z nią, ale i tak za każdym razem wpuszczali ją do swojego życia. Zero konsekwencji.
Pomijając powyższe, to język mnie przerażał. Jakoś dziwnie napisane, drętwo. Sposób używania słów przypominał mi trochę podstawówkę. Ten sam poziom.
No i zakończenie. Tu autorka odleciała. W pewnym momencie zastanawiałam się ile Ona ma lat, bo końcowa akcja z panem policjantem i zdradą w odwecie, rodem z gimbazy. Nie wierzę, że to wymyśliła dorosła, wykształcona kobieta. Ale przynajmniej się pośmiałam na koniec.
Jeśli ktoś inny by opisał tę historię, ubierając ją w inne słowa, nie tak sztuczne, dopracował bohaterów i pominął kilka akcji, to ta książka by się obroniła, bo sama fabuła mnie zainteresowała, ale wykonanie żenada.

Nie wiem od czego zacząć, ciągle jestem w szoku. I ten impas, kiedy wciągnęła cię akcja, ale język odrzuca... Jednak pokonałam.
Do pewnego momentu było jeszcze znośnie, bo nie rzucała się w oczy głupota bohaterów i język był przyjemniejszy. Później było tylko gorzej. Ona dziecinna, infantylna, z ograniczonym umysłem i poglądami, momentami wkurzająca. On miał być super....