Nie podchodź bliżej

Katarzyna Misiołek należy do moich ulubionych polskich autorek. Jej książki czyta się z prawdziwą przyjemnością i zapadają na długo w pamięć. Myślę, że przede wszystkim dlatego, że pisze o zwykłym, codziennym życiu, zagląda w zakamarki duszy kobiety. Jej powieści nie są przesłodzone i zawsze niosą jakieś przesłanie.
"Nie podchodź bliżej" to historia dwóch młodych kobiet, które w latach szkolnych były ze sobą bardzo blisko, jak siostry lub papużki - nierozłączki. Połączyło je to, że obie pochodziły z "trudnych" rodzin, nie miały przed sobą żadnych tajemnic, a wręcz przeciwnie, obie trzymały w tajemnicy mroczne historie o siebie samych.
W pewnym momencie życia, Natasza znika, wysyła tylko sporadycznie kartki pocztowe z różnych miejsc na świecie. Dorota w tym czasie próbuje ułożyć sobie życie z piętnastoletnią córką u boku fantastycznego mężczyzny, prawnika - Mikołaja. Po latach nieobecności pojawia się Natasza, którą Dorota wylewnie wita i zaprasza do domu na wystawny obiad.
Więcej nie zdradzę, tu dopiero zaczyna się historia, którą czytamy z zapartym tchem, przygryzając palce.
Jak toksyczna może być przyjaciółka z dzieciństwa, do czego może się posunąć, jaki wpływ ma na najbliższe osoby??? Na te i inne pytania odpowiecie sobie po przeczytaniu książki, którą serdecznie POLECAM!!!

Katarzyna Misiołek należy do moich ulubionych polskich autorek. Jej książki czyta się z prawdziwą przyjemnością i zapadają na długo w pamięć. Myślę, że przede wszystkim dlatego, że pisze o zwykłym, codziennym życiu, zagląda w zakamarki duszy kobiety. Jej powieści nie są przesłodzone i zawsze niosą jakieś przesłanie.
"Nie podchodź bliżej" to historia dwóch młodych kobiet,...

Niesamowicie wciągająca

Niesamowicie wciągająca

Dorota wiedzie dość uporządkowane życie u boku narzeczonego Mikołaja - wziętego prawnika, prowadzi także galerię artystyczną i wychowuje nastoletnią córkę Darię. Pewnego dnia, bez zapowiedzi pojawia się Natasza - dawna przyjaciółka Doroty. To, co łączyło Dorę i Taszę w przeszłości nie ma odzwierciedlenia obecnie. Dorota czuje się zagrożona, nie chce, aby bolesne tajemnice z czasów jej dzieciństwa wyszły na jaw. Natasza wie dużo i może to wykorzystać przeciwko niej. To kobieta bez skrupułów, manipulantka, zręcznie miesza w życiu Doroty. To toksyczna przyjaciółka, która wysysa energię i znika, zostawiając po sobie zgliszcza.
Dorota czuje się zagrożona, wpada w obsesję, a jej uporządkowane do tej pory życie zaczyna się walić.

Autorka dość obrazowo pokazuje jaki wpływ na życie innych mają pseudo przyjaciele. Szkoda tylko, że fabuła jest dość powierzchowna. Brak tu głębszej analizy, a autorka w dość banalny sposób przedstawia historię obu kobiet. Szybko się czyta, ale to jedna z tych powieści, które na długo nie pozostaną w pamięci.

Dorota wiedzie dość uporządkowane życie u boku narzeczonego Mikołaja - wziętego prawnika, prowadzi także galerię artystyczną i wychowuje nastoletnią córkę Darię. Pewnego dnia, bez zapowiedzi pojawia się Natasza - dawna przyjaciółka Doroty. To, co łączyło Dorę i Taszę w przeszłości nie ma odzwierciedlenia obecnie. Dorota czuje się zagrożona, nie chce, aby bolesne tajemnice z...

Powieść o szarości życia i ludzkim pragnieniu, by błyszczeć. Jest tu wiele wątków rodzinnych, odwołań do relacji między osobami bliskimi. Czy na pewno bliskimi?

Powieść o szarości życia i ludzkim pragnieniu, by błyszczeć. Jest tu wiele wątków rodzinnych, odwołań do relacji między osobami bliskimi. Czy na pewno bliskimi?

Dorota planuje ślub z nowym partnerem, do którego wprowadziła się wraz z nastoletnią córką. Wszystko zaczyna się jej doskonale układać do momentu, gdy pojawia się jej dawna przyjaciółka- Natasza. Dorota zaczyna przypominać sobie swoją młodość - niekochającą matkę, aborcję, nieudane związki. Bohaterka nie chce do tego wracać, jednak jej "przyjaciółka" ciągle jej to przypomina i ją dołuje. Dorota ma wrażenie, że Tasza chce zająć jej miejsce.

Bardzo dobry obraz dziwnej przyjaźni. Czyta się dobrze, aczkolwiek czytaniu towarzyszy niepokój.

Dorota planuje ślub z nowym partnerem, do którego wprowadziła się wraz z nastoletnią córką. Wszystko zaczyna się jej doskonale układać do momentu, gdy pojawia się jej dawna przyjaciółka- Natasza. Dorota zaczyna przypominać sobie swoją młodość - niekochającą matkę, aborcję, nieudane związki. Bohaterka nie chce do tego wracać, jednak jej "przyjaciółka" ciągle jej to...

Powieść o toksycznej przyjaźni między dwiema kobietami. Wszystko zaczyna się wiele lat temu, gdy dwie dziewczynki pochodzące z destrukcyjnych domów zaprzyjaźniają się. Lata mijają i jedna z nich, Natasza znika bez pożegnania. Pojawia się po latach w życiu Doroty i zaczyna mieszać. Niezbyt mi się podobała ta książka. Ewidentnie czegoś tu brakowało. Cały czas czujesz rosnące napięcie, masz wrażenie że coś się stanie a tu nagle wszystko zamiera i koniec książki.

Powieść o toksycznej przyjaźni między dwiema kobietami. Wszystko zaczyna się wiele lat temu, gdy dwie dziewczynki pochodzące z destrukcyjnych domów zaprzyjaźniają się. Lata mijają i jedna z nich, Natasza znika bez pożegnania. Pojawia się po latach w życiu Doroty i zaczyna mieszać. Niezbyt mi się podobała ta książka. Ewidentnie czegoś tu brakowało. Cały czas czujesz rosnące...

Szkoda, że już się skończyła...
To życiowa historia.
Historia toksycznej przyjaźni, która rozpoczęła się w dzieciństwie.
Dziewczyny pochodziły
z patologicznych rodzin, co wpłynęło na ich psychikę
i późniejsze zachowywanie się.
Książką jestem zachwycona, w żadnej z dotychczas przeczytanych, nie spotkałam się z takim tematem.
Szczerze polecam.

Szkoda, że już się skończyła...
To życiowa historia.
Historia toksycznej przyjaźni, która rozpoczęła się w dzieciństwie.
Dziewczyny pochodziły
z patologicznych rodzin, co wpłynęło na ich psychikę
i późniejsze zachowywanie się.
Książką jestem zachwycona, w żadnej z dotychczas przeczytanych, nie spotkałam się z takim tematem.
Szczerze polecam.

Ta autorka wyjątkowo mi podchodzi ,to już trzecia książka którą przeczytałam z ogromnym zaciekawieniem .W tej jest poruszony bardzo delikatny temat jak relacje matek z córkami ,dwa odmienne światy.Toksyczna przyjaciółka, któż takiej nie miał ,choć przez chwilę,uff ciary....Fajnie poprowadzone dialogi ,żadnych pitu, pitu.,bardzo realne. Szybko leci czas z ta książka. To była moja trzecia z trzech lekkich ostatnimi czasy .Teraz to już w ciemno można Panią Kasie czytać i polecać dalej.

Ta autorka wyjątkowo mi podchodzi ,to już trzecia książka którą przeczytałam z ogromnym zaciekawieniem .W tej jest poruszony bardzo delikatny temat jak relacje matek z córkami ,dwa odmienne światy.Toksyczna przyjaciółka, któż takiej nie miał ,choć przez chwilę,uff ciary....Fajnie poprowadzone dialogi ,żadnych pitu, pitu.,bardzo realne. Szybko leci czas z ta książka. To była...

To miała być szybka lektura dla relaksu. Okazało się, że była to bardzo dobra, wręcz rewelacyjna książka, która pomogła mi odpocząć od codzienności i problemów, ale też i wpłynęła pozytywnie na moje zwoje mózgowe i empatię. Nie dało się nie myśleć - opowieść porywa i nie pozwala przestać myśleć o losach bohaterów, ale i porównywać do własnych przeżyć i doświadczeń. Nie, nie mówię, że moje losy to życie Doroty, nie. Jednak w życiu każdego człowieka pewnie są epizody podobne, spotykamy ludzi podłych i dobrych, przyjaciół i tych, który tylko się za nich podają. Dokonujemy wyborów - czasem lepszych, czasem gorszych... Katarzyna Misiołek literackim językiem snuje opowieść o trudnym dzieciństwie, traumatycznych przeżyciach, toksycznych rodzicach, trudnych przyjaźniach, potrzebie szukania ciepła i akceptacji. Bohaterowie są ludzcy, świetnie wykreowani - mają wady, zalety, są silni, potrafią zawalczyć o miłość o to co najważniejsze.
Oceniam książkę bardzo wysoko, choć nie jest to literatura wysokich lotów, ale uważam , że to bardzo dobre czytadło pozostawiające po sobie nie tylko satysfakcję przeczytania ale i przemyślenia. Wiarę w człowieka, w możliwość zmiany, a zarazem nie pozwala zapomnieć, że zawsze trzeba myśleć, nie tylko ufać tym co zwykle nas krzywdzą i odchodzą bez słowa. Nie można pozwolić się krzywdzić, nawet jeśli ten kto to czyni jako jedyny mówi, ze jest naszym najlepszym przyjacielem :) ale nie można też zamykać się w sobie i nie dostrzegać innych.
A książka ta, to całkiem dobre studium zazdrości. Jak powstaje, c ją wywołuje, skąd się bierze, jak można i czy można nad nią zapanować - jeśli chcecie zgłębić to zagadnienie lub poznać receptę na rozwiązanie problemu przeczytajcie "Nie podchodź bliżej".

To miała być szybka lektura dla relaksu. Okazało się, że była to bardzo dobra, wręcz rewelacyjna książka, która pomogła mi odpocząć od codzienności i problemów, ale też i wpłynęła pozytywnie na moje zwoje mózgowe i empatię. Nie dało się nie myśleć - opowieść porywa i nie pozwala przestać myśleć o losach bohaterów, ale i porównywać do własnych przeżyć i doświadczeń. Nie, nie...

Historia toksycznej relacji między kobietami. Zazdrość, kłamstwa, rywalizacja- ciężko przebrnąć przez kolejne strony. Tak jak miałam ochotę potrząsnąć główną bohaterką, żeby zakończyła znajomość, tak samo chętnie skończyłam tę książkę, bo męczą mnie tacy ludzie- nawet wyimaginowani.

Historia toksycznej relacji między kobietami. Zazdrość, kłamstwa, rywalizacja- ciężko przebrnąć przez kolejne strony. Tak jak miałam ochotę potrząsnąć główną bohaterką, żeby zakończyła znajomość, tak samo chętnie skończyłam tę książkę, bo męczą mnie tacy ludzie- nawet wyimaginowani.