Fajny kryminał lekko trącący już myszką i sosikiem belferskim, ale jak ktoś lubi takie klimaty to będzie zadowolony. Czytelne i ciekawe postacie, ciekawa intryga i troszkę wiedzy popularno - naukowej sprzed 50 lat.

Fajny kryminał lekko trącący już myszką i sosikiem belferskim, ale jak ktoś lubi takie klimaty to będzie zadowolony. Czytelne i ciekawe postacie, ciekawa intryga i troszkę wiedzy popularno - naukowej sprzed 50 lat.

Czasami lepiej jest wiedzieć mniej. Do książki wróciłem po blisko 15 latach, ponieważ akcja toczy się w moich rodzinnych stronach i chciałem przypomnieć sobie jak to Pan Zbigniew wszystko opisał. Nie wiem czy to znak czasów, czy też książka się źle zestarzała, ale po przeczytaniu kilku artykułów na temat autora, a potem książki ciężko jest przez nią przebrnąć bez uprzedzeń i poczucia, że rzeczywiście autor miał jakiś problem z kobietami.

Opinia bez oceny bo ciężko to nawet jakoś sensownie ocenić.

Czasami lepiej jest wiedzieć mniej. Do książki wróciłem po blisko 15 latach, ponieważ akcja toczy się w moich rodzinnych stronach i chciałem przypomnieć sobie jak to Pan Zbigniew wszystko opisał. Nie wiem czy to znak czasów, czy też książka się źle zestarzała, ale po przeczytaniu kilku artykułów na temat autora, a potem książki ciężko jest przez nią przebrnąć bez uprzedzeń...

Mój pierwszy Samochodzik. Obok Templariuszy i Rękawicy ulubiony. Bardzo barwna i chwilami brutalna opowieść. Autostopowiczka , płynięcie Wisłą na trwałe wryło się we mnie, w sumie nie wiem gdzie ale mniejsza z tym. I to jest pierwszy Samochodzik w serii a nie przyszywane na siłę niezłe Uroczysko i inne.

Mój pierwszy Samochodzik. Obok Templariuszy i Rękawicy ulubiony. Bardzo barwna i chwilami brutalna opowieść. Autostopowiczka , płynięcie Wisłą na trwałe wryło się we mnie, w sumie nie wiem gdzie ale mniejsza z tym. I to jest pierwszy Samochodzik w serii a nie przyszywane na siłę niezłe Uroczysko i inne.

Kolejny tom przygód Pana Samochodzika i znów lekkie rozczarowanie, zaburzony balans między intrygą a opisywaniem bohaterów (ale już za chwilę znów na szczycie z Pan Samochodzik i skarb templariuszy) . Odnoszę wrażenie że Pan Nienacki ma jakąś awersję do kobiet. O ile np. Sienkiewicz marginalizował postacie kobiece, lecz jeśli już jakąś przywołał np. w "Panu Wołodyjowskim" to dał jej jakiś charakter, zadziorność coś co sprawiało że odróżniała się od reszty postaci. W przypadku Nienackiego wyraźnie widać że nawet jeśli daje jakieś pozytywne cechy postaciom kobiecym to za chwilę w jakiś sposób zniechęca do nich czytelnika.

Kolejny tom przygód Pana Samochodzika i znów lekkie rozczarowanie, zaburzony balans między intrygą a opisywaniem bohaterów (ale już za chwilę znów na szczycie z Pan Samochodzik i skarb templariuszy) . Odnoszę wrażenie że Pan Nienacki ma jakąś awersję do kobiet. O ile np. Sienkiewicz marginalizował postacie kobiece, lecz jeśli już jakąś przywołał np. w "Panu Wołodyjowskim"...

Fajne bo kojarzy mi się z dzieciństwem. Fajny kryminał.

Fajne bo kojarzy mi się z dzieciństwem. Fajny kryminał.

Czytałem z wypiekami na twarzy. Teraz pewnie już nie jest tak wbijająca w fotel jak 50 lat temu, ale dalej uważam że fajna przygodowa książka dla młodzieży

Czytałem z wypiekami na twarzy. Teraz pewnie już nie jest tak wbijająca w fotel jak 50 lat temu, ale dalej uważam że fajna przygodowa książka dla młodzieży

Po trzech prequelach czas przejść do właściwej powieści o Panu Samochodziku. Spodziewałem się czegoś wielkiego w porównaniu do wcześniejszych części i nie jestem zawiedziony.
Książka jest dużo lepiej napisana pod względem fabuły. Ma początek, rozwinięcie i zakończenie tworzące jedną całość. Bardzo dobrze wymyślona intryga. Nie nuży i nie jest przegadana. Z każdą stroną rozwija kolejne wątki i tworzy nowe tajemnice. W treść autor wplótł wątki antropologiczne, które są bardzo interesujące. W końcu pojawia się tajemniczy samochód z którym utożsamiany jest nasz bohater.
Nasz Pan Tomek przestał już wkurzać i rozwinął swoje zdolności detektywistyczne. Dalej słabo wychodzą mu relacje z kobietami, ale nie wszystko można zmienić. Każda z postaci w książce ma swoją rolę do odegrania i nie mogłaby zostać pominięta.
Nie ma tu spektakularnych zwrotów akcji, ale każdy nowy trop i zdarzenie prowadzi do nowych wniosków i pytań na które odpowiedź dostaniemy w zakończeniu. A ono ładnie wszystko wyjaśnia i łączy w całość.
Reasumując nie ma fajerwerków. Jest to książka o zabarwieniu kryminalnym typu Agathy Christie lub Doyla. Po prostu czysty kryminał w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Pan Samochodzik wyrusza w podróż by odnaleźć zaginione przed laty kosztowności pewnego dziedzica. Te same plany mają wszyscy mieszkańcy wioski, wczasowicze i kilku złoczyńców.

Po trzech prequelach czas przejść do właściwej powieści o Panu Samochodziku. Spodziewałem się czegoś wielkiego w porównaniu do wcześniejszych części i nie jestem zawiedziony.
Książka jest dużo lepiej napisana pod względem fabuły. Ma początek, rozwinięcie i zakończenie tworzące jedną całość. Bardzo dobrze wymyślona intryga. Nie nuży i nie jest przegadana. Z każdą stroną...

Michał jest zachwycony. Pokochał przygody Pana Tomasza od pierwszej książki. Za nim już kilka tomów.
Tym razem pokazujemy Pana Samochodzika i wyspę złoczyńców. Wyobraźcie sobie radochę Michała jak chwilę po przeczytaniu tej książki przygotowywał prezentację o Janie Machulskim i okazało się, że to on grał Pana Tomasza w tej części.

Michał jest zachwycony. Pokochał przygody Pana Tomasza od pierwszej książki. Za nim już kilka tomów.
Tym razem pokazujemy Pana Samochodzika i wyspę złoczyńców. Wyobraźcie sobie radochę Michała jak chwilę po przeczytaniu tej książki przygotowywał prezentację o Janie Machulskim i okazało się, że to on grał Pana Tomasza w tej części.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Jak dotąd to chyba moja ulubiona książka z tej serii. Świetna fabuła, rozwijająca się przez cały czas akcja i zagadki, które faktycznie mogą częściowo nasuwać rozwiązanie, ale potem się okazuje, że to nie takie łatwe. Do tego dobry język utworu i przyjemnie się czyta coś umiejscowionego w polskich realiach (chociaż sprzed półwieku).
De facto to początek przygód Pana Samochodzika.

P.S.
Swego czasu z fragmentem tej książki wygrywałem konkursy recytatorskie, ale dopiero po ponad 25 latach przeczytałem ją :) Fajnie jest rozumieć to, o czym się mówiło kiedyś :)

Jak dotąd to chyba moja ulubiona książka z tej serii. Świetna fabuła, rozwijająca się przez cały czas akcja i zagadki, które faktycznie mogą częściowo nasuwać rozwiązanie, ale potem się okazuje, że to nie takie łatwe. Do tego dobry język utworu i przyjemnie się czyta coś umiejscowionego w polskich realiach (chociaż sprzed półwieku).
De facto to początek przygód Pana...