Uważam, że książka ta byłaby dobrą lekturą w późnej podstawówce lub w liceum. Vesaas pisze prostym językiem i wyjaśnia wszelkie ewentualne wątpliwości oraz motywacje postaci, nie pozostawiając czytelnikowi miejsca na domysły i wątpliwości (nie tylko tutaj zresztą). Jest to książka, która mogłaby młodszym czytelnikom objaśnić kwestię totalitaryzmu i postaw wobec niego. Nieco dojrzalsi odbiorcy mogą poczuć się znużeni pewnymi oczywistościami i prostym przekazem.

Uważam, że książka ta byłaby dobrą lekturą w późnej podstawówce lub w liceum. Vesaas pisze prostym językiem i wyjaśnia wszelkie ewentualne wątpliwości oraz motywacje postaci, nie pozostawiając czytelnikowi miejsca na domysły i wątpliwości (nie tylko tutaj zresztą). Jest to książka, która mogłaby młodszym czytelnikom objaśnić kwestię totalitaryzmu i postaw wobec niego. Nieco...

Czym dla człowieka jest wolność?
Czy czasem aby nie za bardzo przeceniamy jej wartość?
Czy warto poświęcać swoje życie w imię tej, jakże ulotnej idei?

Może jednak czasami są potrzebne pewne narzucone z góry nakazy, zakazy i ograniczenia, żeby panować nad ogółem, żeby zachować jakiś porządek?

Czemu nie wszyscy potrafimy być bohaterami, gdy sytuacja tego wymaga?

Te i wiele jeszcze innych pytań nasuwa się po przeczytaniu niesamowicie mrocznej, mocno przygnębiającej, ale jakże realistycznej powieści Tarjei Vesaasa. Idziemy ponurymi korytarzami przerażającego, nieustannie charczącego budynku razem z bohaterami, często nieświadomie obracając się za siebie w obawie, czy ktoś nas nie obserwuje (po co? w jakim celu?).

Autor rewelacyjnie oddał tajemniczą, metafizyczną atmosferę domu, strach ludzi, mnogość ich reakcji na problematyczne sytuacje czy wydarzenia, co po prostu czuje się niemal namacalnie, a całość można odbierać wielotorowo, interpretować na wiele różnych sposobów, gdyż jest to powieść całkowicie uniwersalna, pod względem treści i niemalże każdej istotnej wartości ważnej w życiu każdego człowieka.

Serdecznie polecam

Czym dla człowieka jest wolność?
Czy czasem aby nie za bardzo przeceniamy jej wartość?
Czy warto poświęcać swoje życie w imię tej, jakże ulotnej idei?

Może jednak czasami są potrzebne pewne narzucone z góry nakazy, zakazy i ograniczenia, żeby panować nad ogółem, żeby zachować jakiś porządek?

Czemu nie wszyscy potrafimy być bohaterami, gdy sytuacja tego wymaga?

Te i...

Przytłaczający obraz totalitaryzmu, niszczącego w ludziach nawet samą myśl o buncie. Wstrząsajace studium wewnętrznego zniewolenia oraz ceny, jaką się płaci za zew wolności. Według mnie dorównuje Orwellowi, a nawet jest jeszcze bardziej mroczny

Przytłaczający obraz totalitaryzmu, niszczącego w ludziach nawet samą myśl o buncie. Wstrząsajace studium wewnętrznego zniewolenia oraz ceny, jaką się płaci za zew wolności. Według mnie dorównuje Orwellowi, a nawet jest jeszcze bardziej mroczny

Dom w ciemności to już ostatnia wydana po polsku powieść Vesaasa, którą miałam przyjemność przeczytać. I niestety, chociaż moje serce krwawi, nie jestem usatysfakcjonowana lekturą. Uznawany za jedną z najważniejszych antyutopii i wiwisekcji totalitaryzmu, stawiany obok Roku 1984 czy Procesu - ale u nas przeoczony i niemal nieistniejący w literackiej świadomości. To książka metafora, książka alegoria, opowiadająca o czasie największego terroru i ucisku i o ludziach w nim żyjących. Nie ma tu prostych rozwiązań, nie ma czarno - białych bohaterów, nie ma romantyzmu spod znaku podziemnych piosenek powstańczych. Jest ciemność, wszechogarniająca ciemność, po ustąpieniu której ci, którzy z nią walczą, nie będą potrafili już żyć. To książka bardzo gorzka, rozprawiająca się z mitem „powrotu do normalności”, książka - zagadka, idealna do wielowarstwowej interpretacji i analizy. Ale coś, moim zdaniem, poszło w polskim przekładzie nie tak, coś, co jest dla mnie rażące na tyle, że odkładałam Dom ze zdenerwowaniem kilka razy i porównywałam do innych przekładów - szwedzkiego i angielskiego oraz fragmentu norweskiego oryginału. Cóż, oto na własnej skórze przekonałam się, jak wiele odbiór literatury zawdzięcza tłumaczeniu (to należy do Anny Marciniakówny).

Dom w ciemności to już ostatnia wydana po polsku powieść Vesaasa, którą miałam przyjemność przeczytać. I niestety, chociaż moje serce krwawi, nie jestem usatysfakcjonowana lekturą. Uznawany za jedną z najważniejszych antyutopii i wiwisekcji totalitaryzmu, stawiany obok Roku 1984 czy Procesu - ale u nas przeoczony i niemal nieistniejący w literackiej świadomości. To książka...

"
- My którzy pracujemy jedynie na rzecz dobra, nie możemy tolerować, by zło się pleniło.
...
Obwieszony Złotem oznajmia z urzędową miną:
- Od tej chwili zło i niszczycielskie działania nie będą tolerowane. Będą bezwzględnie zwalczane.
...
- Jesli nie zareagujemy surowo i sprawiedliwie, to wkrótce ludzie tutaj ulegną rozkładowi. Ale zrozumieliśmy to w porę.
...
-Napotykamy jedynie opór i zło, choć chcemy tylko dobra. Pragniemy wolności dla wszystkich żyjących. Prawdziwej wolności w obrębie jednej wspólnej sprawy. Bo właśnie ta sprawa wymaga wolności i pokoju.
...
- Mamy rozkaz służyć jedynie dobru.
"
Jakieś skojarzenia?
Ciarki po plecach chodzą, gdy czyta się tę powieść! Takiej dusznej i klaustrofobicznej atmosfery nie spotyka się często. Nie jest to łatwa lektura, więc być może nie każdy kto po nią sięgnie będzie w stanie ją zrozumieć. Ale panującą w niej grozę poczuje każdy. Jej miejsce jest między dziełami Kafki i Orwella. Tak sobie myślę, że to najlepszy thriller psychologiczno - polityczny jaki czytałam!

"
- My którzy pracujemy jedynie na rzecz dobra, nie możemy tolerować, by zło się pleniło.
...
Obwieszony Złotem oznajmia z urzędową miną:
- Od tej chwili zło i niszczycielskie działania nie będą tolerowane. Będą bezwzględnie zwalczane.
...
- Jesli nie zareagujemy surowo i sprawiedliwie, to wkrótce ludzie tutaj ulegną rozkładowi. Ale zrozumieliśmy to w porę.
...
-Napotykamy...

Do tej pory Telemark kojarzył mi się wyłącznie ze sposobem lądowania skoczków narciarskich po swoim locie. Perspektywa ta została nieco zmodyfikowana podczas przygotowań do lektury książki „Dom w ciemności”. Jej autor, Tarjei Vesaas zamieszkiwał bowiem Telemark – jeden z okręgów w Norwegii, o którego istnieniu nie miałem pojęcia. W tym kontekście polecam w szczególności zapoznać się ze zdjęciami jego domu rodzinnego, położonego w otoczeniu wzgórz i lasów raju dla pisarza, domu o którym pewnie większość z nas marzy. Nie ulega wątpliwości, że Vesaas był jednym z ważniejszym pisarzy XX wieku w ogóle, a kluczowym pisarzem norweskim w szczególe (obok Ibsena i Hamsuna). Był wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w Dziedzinie Literatury, bez zadowalającego dla niego rozstrzygnięcia. Jak podają źródła internetowe, pisarz w młodości zaczytywał się w powieściach Kiplinga, Hamsuna i Lagerlof, czego bogate ślady można odnaleźć w jego dziełach.
„Dom w ciemności” to moja pierwsza przygoda z prozą Norwega. Akcja powieści została osadzona w spowitym ciemnościami, upstrzonym labiryntem korytarzy domu. To w tym domu swoją walkę prowadzą dwa ugrupowania – Centrum, miejsce bogactwa i władzy, oraz opozycja składająca się z ludzi, którym zależy na zmianie panującego porządku. W tle czytanych zdań słychać trzaski i krzyki, wagoniki z pojmanymi ludźmi, wiercenie i dojmującą ciszę jakichkolwiek interakcji międzyludzkich. Mieszkańcy domu, przestraszeni i pełni rezygnacji, kryją się w swoich mieszkaniach. Ich reakcje są wieloraki – jedni oddają się zadaniom banalnym np. filatelistyce, inni uczęszczają do szkoły bądź polerują strzałki, są też tacy, którzy pragną podjąć walkę i mężnie stawiają opór Centrum. Ludzi dzieli się na tych, którzy donoszą i na tych, na których się donosi. W ciemnym domu nie ma miejsca na ład i spokój. W tym domu panuje terror strachu, niewola i ciągła walka.
„Dom w ciemności” jest książką symboliczną. Vesaas napisał tę powieść w czasie II wojny światowej, automatycznie nasuwa więc się skojarzenie z tym okresem. Takie rozpatrywanie powieści jest jednak zbyt pobieżne, bowiem książka, nie bez przyczyny, nie odnosi się w żaden sposób do wydarzeń czy osób realnych. Autor tak przemyślał konstrukcję dzieła, aby można ją było odnieść do wielu elementów naszego życia, nie tylko zresztą dotykających okresów okupacji. Dzięki temu wydźwięk dzieła jest tak samo ważny dla Polaków żyjących w XXI wieku, jako i dla np. Koreańczyków z Północy. Bo czymże ten dom różni się np. od korporacji? Powieść napisana została w bardzo oszczędny sposób. Autor używa krótkich zdań, w kliniczny sposób stara się dotrzeć do sedna poruszanych kwestii. Analizuje motywy postępowania ludzi, tych który walczą i tych którzy od walki uciekają. Klaustrofobiczny nastrój i napięcie, które fraza norweskiego prozaika wprowadza, przywodzi na myśl atmosferę książek Franza Kafki, w szczególności „Zamku”. To, co zwraca szczególną uwagę to teatralność tej prozy. Poszczególne sceny, rozmowy i refleksje bohaterów – to wszystko oparte zostało na znanych nam z dramatów chwytach. „Dom w ciemności” to proza niezwykle plastyczna, w której autor doskonale przemyślał swoje cele i do ich wdrożenia dobiera optymalne środki artystycznego wyrazu. To przy okazji jedna z ciekawszych powieści o totalitarnym reżimie. Totalitaryzmy były, są i prawdopodobnie będą nadal zdarzały się na świecie. Norweski pisarz już w 1945 roku wskazał, jak ludzie się z nimi mierzą, stworzył coś zbliżonego do Orwellowskich wizji.
„Dom w ciemności” to podobno powieść wyjątkowa w dorobku pisarza, i dobrze, bo podobnie jak z dziełami Kafki mam z nią problem. Polega on w głównej mierze na niemożliwości wejścia w świat powieści. Wykreowany przez Vesaasa dom, jest opisany w sposób bardzo skąpy. Przedstawione postaci, mimo swoich wątpliwości i decyzji, nie budzą we mnie żadnych emocji, przez co nie mogły stać się symbolami określonych postaw. Dopiero pełne zobrazowanie i poznanie człowieka, pozwala mi na wysnucie opinii na jego temat, a to jest dla mnie osobiście element niezbędny do poruszenia w moim wnętrzu strun, które na lata pozwoliłyby mi zapamiętać daną opowieść z wszystkimi jej morałami, wnioskami i przemyśleniami. Ten brak konkretów, który pewnie dla wielu jest najważniejszą zaletą książki, dla mnie jest jej istotnym minusem. To trochę jak z jedzeniem bigosu – jego głównym elementem jest kapusta, i jej jedzenie pod warunkiem właściwego przyrządzenia, dostarcza bardzo dużo satysfakcji, ale bez mięsa czegoś mu zawsze będzie brak. Jeśli lubicie książki Kafki, musicie tę powieść poznać, jeśli zaś proza pisarza urodzonego w Pradze jest dla Was zbyt męcząca, możecie tego dzieła Vesaasa do swojego księgozbioru nie włączać.

Do tej pory Telemark kojarzył mi się wyłącznie ze sposobem lądowania skoczków narciarskich po swoim locie. Perspektywa ta została nieco zmodyfikowana podczas przygotowań do lektury książki „Dom w ciemności”. Jej autor, Tarjei Vesaas zamieszkiwał bowiem Telemark – jeden z okręgów w Norwegii, o którego istnieniu nie miałem pojęcia. W tym kontekście polecam w szczególności...

Tarjei Vesas zaprosił mnie tą książką do poznawania swojej twórczości.
Ta książka jest zaprzeczeniem wielkich literackich schematów. Nic w niej nie jest oczywiste, jednoznaczne i przewidywalne. Jest mroczna, drapieżna, literacko "szorstka". Po prostu cudowna!
To w jaki sposób za pomocą domu, który mimo iż jest budynkiem "z krwi i kości" to jest metaforycznym głównym bohaterem. Wszelkie wątki zawarte w niedomaganiach i zaniedbaniach w budynku idealnie odwzorowują to w jaki sposób te cechy, a raczej wady wpływają na kształtowanie się życia człowieka i jego losów.
Wielkie rozczarowanie, że nie otrzymał Nagrody Nobla. Chociaż Nobel, podobnie jak Nike zresztą, od dawna przestało nagradzać książki wybitne. Stały się tylko polityczną rozgrywką. I z takich m in. rozgrywek szydzi sobie Tarjei.
Tak przy okazji, kocham to imię całym serduchem, bo kojarzy mi się z jedną z moich ulubionych postaci literackich <3

Tarjei Vesas zaprosił mnie tą książką do poznawania swojej twórczości.
Ta książka jest zaprzeczeniem wielkich literackich schematów. Nic w niej nie jest oczywiste, jednoznaczne i przewidywalne. Jest mroczna, drapieżna, literacko "szorstka". Po prostu cudowna!
To w jaki sposób za pomocą domu, który mimo iż jest budynkiem "z krwi i kości" to jest metaforycznym głównym...

Orwellowska tematyka roku 1984, tak samo mocna, tak samo prawdziwa. Tylko jeszcze bardziej przytłaczająca. Ciężka atmosfera od pierwszej do ostatniej strony.

Orwellowska tematyka roku 1984, tak samo mocna, tak samo prawdziwa. Tylko jeszcze bardziej przytłaczająca. Ciężka atmosfera od pierwszej do ostatniej strony.

Dom, nie jest tu tym znanym miejscem, gdzie po zamknięciu drzwi czujemy się bezpiecznie. U Vesaas'a dom wykracza poza tą symbolikę stając się czymś większym, czymś na wzór miasta, którego korytarze odzwierciedlają ulice.
Obraz, mimo iż jest pełen symboliki i metaforyczności mówi o realnym zagrożeniu, zmaganiu się z tym co złe, co odbiera człowiekowi wolność. W nocie od tłumaczki dostajemy krótkie rozpoznanie na temat twórczości Tarjei'a Vesaas'a, w ktróym przeczytamy, iż "Dom w ciemności" ukazując się w 1945 roku został odebrany jako obraz kraju (Norwegi) okupowanego. Jednak podczas lektury odbiorca wcale nie musi tego odczuć. Nie mamy tu do czynienia ze stylistyką ułatwiająca rozpoznanie jakichkolwiek rzeczywistych wydarzeń historycznych wprost. Po przeczytaniu książki ma się wrażenie tej uniwersalności, gdzie treść staje się odbiciem dla każdego systemu, w którym przychodzi człowiekowi walczyć ze zniewoleniem. I jak zawsze są ludzie, którzy walczą o tę wolność sprzeciwiając się, zdecydowanie stawiając opór, a są tacy, którzy stają się jedynie biernymi uczestnikami narzuconego scenariusza.

Jest to specyficzna książka, ujęta w konwencję, gdzie dom stanowi odzwierciedlenie miasta, jego korytarze to ulice, na których czasem pojawia się mgła i zabiera ludzi, oczywiście tych niewygodnych dla władzy. Budowla, która stale wydaje jakieś odgłosy, poskrzypuje, niemal jakby oddychała. Wraz z jego mieszkańcami jest spowita w ciemnościach.
W sumie obraz przedstawia się niemal poetycko. Zresztą w sposób plastyczny autor oddaje mroczne wnętrze. Jednak nie należy zapominać, że w jego ramach jest człowiek, który stłamszony, przerażony, nadzorowany przez innych, ludzi z Centrum.
"Ale człowiek musi być twardy. Maleńka cząstka dużej całości. Trzeba ślepo słuchać tego, co zostało nakazane i czego się wymaga. Po to, by dom mógł trwać."(s.31)

Cóż, dla mnie lektura Vesaas'a okazała sie momentami frustrującą przeprawą. Głownie ze względu na wtłoczenie całej rzeczywistości w obręb budynku, który jest trochę jak żywy organizm. Posługiwanie się takim a nie innym obrazowaniem, wymaga od czytelnika rozszyfrowywania symboliki, żeby dotrzeć i nie stracić z oczu głównego motywu. I tu nie chodzi o to, że trzeba pomyśleć nad treścią, nie biec a zatrzymać się i wydobyć refleksję, ale o samo wrażenie odbioru.
Zachęcam do zmierzenia się z jej treścią, chyba jedyną taką, z uwagi na uniwersalny przekaz oraz sposób w jaki została skonstruowana fabuła. NIe każdy pewnie przez nią przepłynie od początku do końca,nie każdemu się spodoba, ale warto zapoznać się z stylem Vesaas'a, bo podobno jest niepowtarzalny i nie można go do nikogo innego porównać.

Dom, nie jest tu tym znanym miejscem, gdzie po zamknięciu drzwi czujemy się bezpiecznie. U Vesaas'a dom wykracza poza tą symbolikę stając się czymś większym, czymś na wzór miasta, którego korytarze odzwierciedlają ulice.
Obraz, mimo iż jest pełen symboliki i metaforyczności mówi o realnym zagrożeniu, zmaganiu się z tym co złe, co odbiera człowiekowi wolność. W nocie od...

Hmm...ciężko się ją czytało chodź temat mnie mocno wciągnął...a zakończenie niestety mocno rozczarowało.

Hmm...ciężko się ją czytało chodź temat mnie mocno wciągnął...a zakończenie niestety mocno rozczarowało.