Czy upadek w lesie z roweru może spowodować radykalne zmiany w życiu? W przypadku Dopplera zmiany są bardzo radykalne. Porzuca rodzinę, dobrą pracę oraz piękny dom i przenosi się pod namiot do lasu.
Tam, z dala od ludzi, których nie lubi, prowadzi samotnicze życie. Zostaje opiekunem małego łosia - "Cudownie jest być z kimś, kto nie umie mówić". A jedyną potrzebą, która łączy go z cywilizowanym światem, jest odtłuszczone mleko.
Książkę czyta się bardzo dobrze. Pomiędzy wieloma zabawnymi sytuacjami wplecione są pewne rozważania nad naturą współczesnego człowieka.

Czy upadek w lesie z roweru może spowodować radykalne zmiany w życiu? W przypadku Dopplera zmiany są bardzo radykalne. Porzuca rodzinę, dobrą pracę oraz piękny dom i przenosi się pod namiot do lasu.
Tam, z dala od ludzi, których nie lubi, prowadzi samotnicze życie. Zostaje opiekunem małego łosia - "Cudownie jest być z kimś, kto nie umie mówić". A jedyną potrzebą, która...

Momentami dowcipna, momentami absurdalna, w kazdym razie zderzajaca sie z wyobrazeniami o normalnym zyciu, przynajmniej w tej czesci swiata. Upadek na glowe znaczy przewartosciowanie zycia Dopplera, i to w bardzo radykalny sposob. Przeszkod na drodze do wolnosci jest jednak duzo - np. dzieci :)

Momentami dowcipna, momentami absurdalna, w kazdym razie zderzajaca sie z wyobrazeniami o normalnym zyciu, przynajmniej w tej czesci swiata. Upadek na glowe znaczy przewartosciowanie zycia Dopplera, i to w bardzo radykalny sposob. Przeszkod na drodze do wolnosci jest jednak duzo - np. dzieci :)

Sympatyczna, krótka, pogodna opowiastka. Przypomina mi trochę (również norweski) „Rachunek” Karlssona. Jeden wiodący wątek, jeden główny problem – czy prosty, czy głęboki zależy raczej od nastawienia czytelnika. Ciekawe natomiast jest samo beztroskie podważanie pewnych utartych schematów. Czy można zwinąć się z korpo i przestać zarabiać? Czy można hodować łosia zamiast psa? Czy można zaprzyjaźnić się z kimś, kto nas okrada? A czemu właściwie nie? I czy w ogóle trzeba się nad tym jakoś specjalnie zastanawiać? To trochę dziecinne i jakby bajkowe, ale też trochę prawdziwe – chyba każdy ma czasem ochotę zerwać z porządnym życiem, pobujać się bez celu i zobowiązań. Przyjemnie chociaż o tym poczytać…

Sympatyczna, krótka, pogodna opowiastka. Przypomina mi trochę (również norweski) „Rachunek” Karlssona. Jeden wiodący wątek, jeden główny problem – czy prosty, czy głęboki zależy raczej od nastawienia czytelnika. Ciekawe natomiast jest samo beztroskie podważanie pewnych utartych schematów. Czy można zwinąć się z korpo i przestać zarabiać? Czy można hodować łosia zamiast psa?...

Doppler - mimo, że nie lubi ludzi, jest kiepskim mężem i średnim ojcem, to ja go uwielbiam! Facet w sile wieku wyprowadził się do lasu, bo po prostu czuł, że "musi być w lesie". Zazdroszczę mu i podziwiam go, bo pomimo odczuwania podobnej potrzeby, nie zdobyłabym się na odwagę, by prowadzić taki "łowiecko-zbieraczy" tryb życia. Książka ta więc, w pewnym sensie, reprezentuje moje niespełnione marzenie, stąd tak wysoka nota. Filozofia Dopplera to przede wszystkim odcięcie sie od wirusa zwanego "ambicją", gospodarka oparta na wymianie i luz :-) Tak, jak nie bawią mnie komedie, a humor występujący w książkach najczęściej mnie irytuje, tak tu co rusz zaskakiwały mnie zabawne sytuacje i komentarze i nie pamiętam kiedy tak często śmiałam się podczas lektury. Całość może trochę naiwna, ale naprawdę polecam!

Doppler - mimo, że nie lubi ludzi, jest kiepskim mężem i średnim ojcem, to ja go uwielbiam! Facet w sile wieku wyprowadził się do lasu, bo po prostu czuł, że "musi być w lesie". Zazdroszczę mu i podziwiam go, bo pomimo odczuwania podobnej potrzeby, nie zdobyłabym się na odwagę, by prowadzić taki "łowiecko-zbieraczy" tryb życia. Książka ta więc, w pewnym sensie, reprezentuje...

Znakomita książka, zdecydowanie godna polecenia. Autor bawi się słowem, często żartuje poprzez swojego bohatera, którego po prostu nie da się nie lubić, mimo że on nie lubi nas. "Doppler" zachwyca jednak nie tylko humorem, ale i przemyśleniami, które wbrew pozorom mają bardzo dużo sensu. Ponadto autor podchodzi tu z baaaaardzo dużym dystansem do swojego narodu, jednak w żadnym stopniu nie przesadza. Ta książka jest kopalnią cytatów, które śmiało można by było ustawiać na opis na GG (w dobrym tego określenia znaczeniu),gdyby to wciąż było w użyciu. Wydaje mi się, że można tu znaleźć również wiele ciekawych alegorii. "Doppler" zdecydowanie zainteresował mnie do lektury innych utworów Erlenda Loe i także innych do tego zapraszam.

Znakomita książka, zdecydowanie godna polecenia. Autor bawi się słowem, często żartuje poprzez swojego bohatera, którego po prostu nie da się nie lubić, mimo że on nie lubi nas. "Doppler" zachwyca jednak nie tylko humorem, ale i przemyśleniami, które wbrew pozorom mają bardzo dużo sensu. Ponadto autor podchodzi tu z baaaaardzo dużym dystansem do swojego narodu, jednak w...

Z nagromadzonej frustracji nowożytnego człowieka i przypadkowego uszkodzenia mózgu rodzi się krótka, przepełniona absurdem i humorem opowieść która, choć pozbawiona negatywizmu, wywołuje dość odległe skojarzenia z "Poszerzeniem Pola Walki" Houellebecq'a. Polecam.

Z nagromadzonej frustracji nowożytnego człowieka i przypadkowego uszkodzenia mózgu rodzi się krótka, przepełniona absurdem i humorem opowieść która, choć pozbawiona negatywizmu, wywołuje dość odległe skojarzenia z "Poszerzeniem Pola Walki" Houellebecq'a. Polecam.

Wdzięczna i zgrabna powieść. Tytułowy bohater w groteskowy sposób zarysowuje archetyp współczesnego człowieka-szaleńca. Autor obnaża hipokryzję bohatera, który porzuca swoje dotychczasowe cywilizowane życie i wyprowadza się do lasu. A dokładniej na skraj prywatnego lasu, 100 metrów od wielkiego miasta. Tam, z niedaleka Doppler może pogadzać społeczeństwem konsumpcyjnym, nadal korzystając z jego dobrodziejstw za pomocą kradzieży, handlu wymiennego itd.
Powieść nie dla zbuntowanych (choć ci, mogą nie dostrzec ironii). Bohater Loego przypomina mi Henrego Thoreau który pisał o życiu w lesie mieszkając na terenie ziemskim swojej ciotki, z komfortem służby itd.

Wdzięczna i zgrabna powieść. Tytułowy bohater w groteskowy sposób zarysowuje archetyp współczesnego człowieka-szaleńca. Autor obnaża hipokryzję bohatera, który porzuca swoje dotychczasowe cywilizowane życie i wyprowadza się do lasu. A dokładniej na skraj prywatnego lasu, 100 metrów od wielkiego miasta. Tam, z niedaleka Doppler może pogadzać społeczeństwem konsumpcyjnym,...

Po prostu świetna książka. Tam, gdzie trzeba zabawna, z mocnym przesłaniem, do przemyślenia. Bardzo skandynawska ;)

Po prostu świetna książka. Tam, gdzie trzeba zabawna, z mocnym przesłaniem, do przemyślenia. Bardzo skandynawska ;)

Świetna opowieść o tym, co drzemie w człowieku, o jego potrzebach, pokusach, walce z utartymi ścieżkami i przyjętymi obyczajami.
Dorosły, ukształtowany mężczyzna porzuca żonę i dwoje dzieci, żeby samotnie zamieszkać w lesie. I chociaż od początku sam pomysł wydaje się być idiotycznym, to głęboko w środku bardzo mu dopingowałam i miałam nadzieję, że wytrwa w postanowieniu.

Świetna opowieść o tym, co drzemie w człowieku, o jego potrzebach, pokusach, walce z utartymi ścieżkami i przyjętymi obyczajami.
Dorosły, ukształtowany mężczyzna porzuca żonę i dwoje dzieci, żeby samotnie zamieszkać w lesie. I chociaż od początku sam pomysł wydaje się być idiotycznym, to głęboko w środku bardzo mu dopingowałam i miałam nadzieję, że wytrwa w postanowieniu.

Świetna książka, absurdalna i wesoła z przesłaniem. Człowiek, który postanawia odizolować się od innych ludzi, zdobywa przyjaźń łosia i innych samotników. Warto się czasem zatrzymać i zastanowić: Dokąd pędzimy?

Świetna książka, absurdalna i wesoła z przesłaniem. Człowiek, który postanawia odizolować się od innych ludzi, zdobywa przyjaźń łosia i innych samotników. Warto się czasem zatrzymać i zastanowić: Dokąd pędzimy?