Książka bardzo polecana na kiepskie dni...ktoś ją kupił dla całej rodziny... mnie nie zachwyca, ani nie powoduje radości, tym bardziej nie wyciąga z depresji...oprócz słów , ktore określają mnie : " staje się jak soaralizowany,. Całkiem zwykle czynności dnia powszedniego zaczynają go przerastać....nie umiem z nikim rozmawiać,. .chciałabym tylko zasnąć i się nie obudzić..." czy to ma powodować radość, ja wiem że tak mam i takie słowa nie budują. Cóż ważne, że po prostu ludzie się zebrali i nie byli sami....

Książka bardzo polecana na kiepskie dni...ktoś ją kupił dla całej rodziny... mnie nie zachwyca, ani nie powoduje radości, tym bardziej nie wyciąga z depresji...oprócz słów , ktore określają mnie : " staje się jak soaralizowany,. Całkiem zwykle czynności dnia powszedniego zaczynają go przerastać....nie umiem z nikim rozmawiać,. .chciałabym tylko zasnąć i się nie...

Po "Wyjącym młynarzu", z którego nie pamiętam nic oprócz osobliwego tytułu, oraz po nieco naiwnym Roku zająca moje oczekiwania wobec Fantastycznego samobójstwa zbiorowego były skromne. Pomyślałam, że szykuje się kolejna bajeczka dla dorosłych, co to i wzruszy, i skłoni do refleksji, a na koniec podniesie na duchu. I tak poniekąd było w tej powieści o dwóch niedoszłych samobójcach, którzy zaczynają zrzeszać podobnych im Finów.

Droga do zbiorowego samobójstwa okaże się długa i pełna przygód, albowiem śmiertelne doświadczenia powodują, że rośnie chęć życia [s. 167]. Poza tym człowiek przecież zawsze zdąży się zabić, po tym kiedy już dotrze na Nordkapp, który zawsze chciał zobaczyć, albo weźmie udział w wymarzonej imprezie. Arto Paasilinna idealnie złagodził ponure historie stosowną dawką humoru i choć fabuła jest w dużym stopniu przewidywalna, książkę czyta się z przyjemnością, mimo kilku ofiar, bez których całość byłaby zdecydowanie przesłodzona.

Po "Wyjącym młynarzu", z którego nie pamiętam nic oprócz osobliwego tytułu, oraz po nieco naiwnym Roku zająca moje oczekiwania wobec Fantastycznego samobójstwa zbiorowego były skromne. Pomyślałam, że szykuje się kolejna bajeczka dla dorosłych, co to i wzruszy, i skłoni do refleksji, a na koniec podniesie na duchu. I tak poniekąd było w tej powieści o dwóch niedoszłych...

Świetna lektura na ciemne ponure smutne zimne listopadowe dni wieczory noce. Polecam.

Świetna lektura na ciemne ponure smutne zimne listopadowe dni wieczory noce. Polecam.

To chyba jedyna książka, przy czytaniu której wybuchałam niekontrolowanym śmiechem. Nie wiem, czemu, ale działa bardzo oczyszczająco.

To chyba jedyna książka, przy czytaniu której wybuchałam niekontrolowanym śmiechem. Nie wiem, czemu, ale działa bardzo oczyszczająco.

Chłop chce się zabić. W stodole mającej być scenerią jego końca znajduje drugiego takiego jak on desperata. Szybko okazuje się, że potencjalnych samobójców jest znacznie więcej, a tracić życie razem jakoś tak raźniej. No, ale trzeba to dobrze i godnie zorganizować. Tak w skrócie zawiązuje się fabuła książki, która jest niezwykle zabawna i mądra. Z szacunkiem dla rzeczy najtrudniejszych. Książka - kolejna opowieść drogi, obfituje w sceny filmowe. Na zimę i dni bez słońca jak znalazł.

Chłop chce się zabić. W stodole mającej być scenerią jego końca znajduje drugiego takiego jak on desperata. Szybko okazuje się, że potencjalnych samobójców jest znacznie więcej, a tracić życie razem jakoś tak raźniej. No, ale trzeba to dobrze i godnie zorganizować. Tak w skrócie zawiązuje się fabuła książki, która jest niezwykle zabawna i mądra. Z szacunkiem dla rzeczy...

Z taką czułością, zrozumieniem i jednocześnie żeby było zabawne, to o depresji i myślach samobójczych trzeba umieć pisać. Plus, trochę empatycznej satyry wobec Finów jako narodu, okazuje się, że pod pewnym względami całkiem podobnych do nas.

Z taką czułością, zrozumieniem i jednocześnie żeby było zabawne, to o depresji i myślach samobójczych trzeba umieć pisać. Plus, trochę empatycznej satyry wobec Finów jako narodu, okazuje się, że pod pewnym względami całkiem podobnych do nas.

Co wynika z chęci pożegnania się z życiem? Mimo wydawałoby się dołującego początku powieść zamienia się w poszukiwanie sensu życia i to zbiorowe. Piękna powieść!

Co wynika z chęci pożegnania się z życiem? Mimo wydawałoby się dołującego początku powieść zamienia się w poszukiwanie sensu życia i to zbiorowe. Piękna powieść!

Arto Paasilinna, fiński pisarz jest autorem książki ,,Fantastyczne samobójstwo zbiorowe", z którą miałam okazję zapoznać się w ostatnim czasie.

Jeśli chodzi o fińską twórczość, nie mam w tym temacie zbyt dużego doświadczenia. Gdy sięgam po daną powieść kieruję się przede wszystkim jej fabułą, a nie nazwiskiem autora, chyba, że jest to jeden z moich ulubionych twórców. W tym przypadku nie miałam kompletnie żadnych oczekiwań. Nie czytałam chyba nigdy fińskiego kryminału, więc nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Już po lekturze mogę stwierdzić, że to była dość specyficzna, ale nie nudna lektura, która na pewno znajdzie swoich zwolenników także na polskim rynku.

Fini jako cały naród ogólnie są dość depresyjni. Nie ma więc się czemu dziwić, że w społeczeństwie nie brakowało osób, które chciałyby popełnić samobójstwo. Zaczęło się od tego, że jeden z mężczyzn uratował drugiego przed śmiercią i postanowili poszukać innych, którzy także chcieli zakończyć swoje życie. Pomysł na fabułę na pewno okazał się nietuzinkowy, podobnie jak poprowadzenie akcji. Nie jest to bardo spieszna lektura, ale nie ma także momentów nudy.

,,Fantastyczne samobójstwo zbiorowe" to tak naprawdę historia na jeden wieczór lub krótsze przedpołudnie, z którą można zapoznać się podczas jednego czytania. Strony przewraca się sprawnie, nie jest też bardzo obszerna objętościowo. Arto Paasilinna stworzył historię, która powinna -przypaść do gustu nie tylko miłośnikom fińskiego pióra.

Arto Paasilinna, fiński pisarz jest autorem książki ,,Fantastyczne samobójstwo zbiorowe", z którą miałam okazję zapoznać się w ostatnim czasie.

Jeśli chodzi o fińską twórczość, nie mam w tym temacie zbyt dużego doświadczenia. Gdy sięgam po daną powieść kieruję się przede wszystkim jej fabułą, a nie nazwiskiem autora, chyba, że jest to jeden z moich ulubionych twórców. W...

Genialne! Nadzwyczaj przewrotna opowieść o ludziach, którym się wydaje, że nade wszystko pragną śmierci. Więcej nie napiszę, bo spoiler ;)
Płakałam ze śmiechu. Zachwycajaca książka!

Genialne! Nadzwyczaj przewrotna opowieść o ludziach, którym się wydaje, że nade wszystko pragną śmierci. Więcej nie napiszę, bo spoiler ;)
Płakałam ze śmiechu. Zachwycajaca książka!

Gdyby to trochę podrasować to byłby świetny materiał na film. W sumie średniak ale przyjemny.

Gdyby to trochę podrasować to byłby świetny materiał na film. W sumie średniak ale przyjemny.