Mam sentyment ogromny. Bardzo fajna, momentami lekka, momentami trudna, skłania do przemyśleń. Opowieść o losach trzech młodych Niemców w trakcie II wojny światowej. Całkiem zgrabne przedstawienie ludzkich charakterów, wyborów, relacji.
Ambicja, która przygasa doświadczona tragedią wojny.
Pytania o to, co w życiu jest ważne i co w życiu jest prawdą.
Na wojnie nie ma wygranych.
Polecam, i dorosłym, i nastoletnim czytelnikom również

Mam sentyment ogromny. Bardzo fajna, momentami lekka, momentami trudna, skłania do przemyśleń. Opowieść o losach trzech młodych Niemców w trakcie II wojny światowej. Całkiem zgrabne przedstawienie ludzkich charakterów, wyborów, relacji.
Ambicja, która przygasa doświadczona tragedią wojny.
Pytania o to, co w życiu jest ważne i co w życiu jest prawdą.
Na wojnie nie ma...

Czasy wojny, napewno wciągająca i ciekawa do ostatniej kartki czytało się z dużym zainteresowaniem. Młodzieży też powinna się podobać.

Czasy wojny, napewno wciągająca i ciekawa do ostatniej kartki czytało się z dużym zainteresowaniem. Młodzieży też powinna się podobać.

Autor, przenosi nas w meandry II wojny światowej widzianej z perspektywy niemieckiego żołnierza. Język i styl sprawia, że z łatwością przenosimy się w opisywane wydarzenia i historie. Czasami zaskakuje, trzyma w napięciu lecz także w niektórych momentach nuży. Godna polecenia dla pasjonatów II wojny światowej.

Autor, przenosi nas w meandry II wojny światowej widzianej z perspektywy niemieckiego żołnierza. Język i styl sprawia, że z łatwością przenosimy się w opisywane wydarzenia i historie. Czasami zaskakuje, trzyma w napięciu lecz także w niektórych momentach nuży. Godna polecenia dla pasjonatów II wojny światowej.

Szczerze? Słabizna. Autor stworzył powieść o losach młodych Niemców, którzy wspinali się po drabinie kariery. Hugo Kostrzewa awansował na pułkownika, a Herbert Kostring na majora. Jeden poległ podczas nalotu brytyjskiego, drugi zaś dostał się do niewoli u Polaków.

Słusznie jest opowiedziane, że większość młodych Niemców dało się ponieść ruchowi narodowo-socjalistycznemu, dało się zrobić w konia, naiwnie wierząc, że Hitler stworzy lepszy świat.
Niemcy, czyli wyznawcy nazizmu, stali się wyłącznie maszynką do zabijania. Wojna wyniszczyła nie tylko podbite narody, ale i samą Rzeszę. Dobrze jednak wiedzieć, że wśród SS-manów, czy lotników Luftwaffe byli ludzie, którzy nie chcieli wojny, nie chcieli zabijać.
Główny bohater Herbert znalazł się w niekomfortowej sytuacji, przypadkiem (być może nieumyślnie) doprowadził do śmierci jakiegoś polskiego oficera, który okazał się być miłością życia kobiety, która jemu wpadła w oko – mowa o Oleńce. Związek Niemca z Polką i tak nie mógłby się udać, dzieliła nas wielka przepaść. W czasie wojny nie ma czasu na miłość, jest tylko rozlew krwi i wszystkie myśli najeźdźców są skupione na podbojach i na prywatnych korzyściach. Jak nam wiadomo Niemcy zrabowali masę dzieł sztuki i kosztowności…

Nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Uważam, że można było to lepiej opowiedzieć. Nie mam pretensji do autora, bo skoro pierwowzór zaginął, i musiał to odtworzyć, to jest jasne, że nie zdołał napisać wszystkiego dokładnie tak samo jak za pierwszym razem. Rozczarowanie jest, bo myślałem, że lektury wydane w PRL będą znacznie ciekawsze od dzisiejszych – ta akurat taka nie jest.

Szczerze? Słabizna. Autor stworzył powieść o losach młodych Niemców, którzy wspinali się po drabinie kariery. Hugo Kostrzewa awansował na pułkownika, a Herbert Kostring na majora. Jeden poległ podczas nalotu brytyjskiego, drugi zaś dostał się do niewoli u Polaków.

Słusznie jest opowiedziane, że większość młodych Niemców dało się ponieść ruchowi narodowo-socjalistycznemu,...

Skończyłem w połowie, jakoś mnie nie "porwała".
Jednak II wojna św. nie jest moim "konikiem".

Skończyłem w połowie, jakoś mnie nie "porwała".
Jednak II wojna św. nie jest moim "konikiem".

Bardzo obszerna pozycja, przez którą bardzo ciężko przebrnąć momentami, ale zdecydowanie warto. Są chwile, kiedy wydaje się być przeintelektualizowana (bohaterowie na polu walki poruszają tematy tak podniosłe, jakby siedzieli na uniwersyteckiej auli),ale wiele jest na stronach tej książki mądrości. Im bliżej końca tym bardziej "wali w zęby" obrazami brutalnej, wojennej rzeczywistości z perspektywy przegrywającego.

Bardzo obszerna pozycja, przez którą bardzo ciężko przebrnąć momentami, ale zdecydowanie warto. Są chwile, kiedy wydaje się być przeintelektualizowana (bohaterowie na polu walki poruszają tematy tak podniosłe, jakby siedzieli na uniwersyteckiej auli),ale wiele jest na stronach tej książki mądrości. Im bliżej końca tym bardziej "wali w zęby" obrazami brutalnej, wojennej...

Dla mnie to wspaniała książka. Niemcy. II Wojna. Wojna ukazana z ich perspektywy. Książka daje do myślenia, zmusza do refleksji. Zdecydowanie polecam!!

Dla mnie to wspaniała książka. Niemcy. II Wojna. Wojna ukazana z ich perspektywy. Książka daje do myślenia, zmusza do refleksji. Zdecydowanie polecam!!

Bardzo dobra książka--przeważnie czytelnik sprawdza czy napewno napisał to Polak--bo na polskiego autora to niespotykane dzieło..Akcja ma miejsce podczas 2 W.Ś. i ukazuje losy niemieckich lotników(głównie)z Luftwaffe-ich akcje wojenne, przygody podczas czasu wolnego czy urlopów,wątki miłosne,autor pokazuje jak zmienia sie wszystko łacznie z psychika Niemców--od euforii i wiary w zwycięstwo(często b.brutalne-front wschodni)w poczatkowych kilkunastu miesiącach zwyciestw hitlerowców,poprzez pierwsze porażki lecz w wiare w Fuhrera i ostateczne zwycięstwo aż do załamania się wszystkiego na wschodzie i postepujacej klęski,upadku morali itd...Wszystkie zdarzenia łaczą sie w logiczną całość,jest dobra psychologia,wspaniałe dyskusje o tym co w człowieczeństwie najlepsze...

Bardzo dobra książka--przeważnie czytelnik sprawdza czy napewno napisał to Polak--bo na polskiego autora to niespotykane dzieło..Akcja ma miejsce podczas 2 W.Ś. i ukazuje losy niemieckich lotników(głównie)z Luftwaffe-ich akcje wojenne, przygody podczas czasu wolnego czy urlopów,wątki miłosne,autor pokazuje jak zmienia sie wszystko łacznie z psychika Niemców--od euforii i...

Powieść interesująca i wciągająca, przede wszystkim podziwiam ten dystans, z którym autor pisał książkę. Potrafił ukazać Niemców w inny sposób, ludzki, na który nawet dziś nie potrafią się zdobyć twórcy- urzekło mnie to. Historię zmuszona byłam czytać w .pdf ale zafascynowała mnie na tyle, że po prostu musiałam przeczytać :) Napisana lekko, sylwetki bohaterów bardzo wyraźne, strona psychologiczna bardzo dopracowana. Nie ma tu miejsca na "zbiegi okoliczności", wszystko zplanowane i przemyślane, prawdziwa literatura wyższych lotów :)

Powieść interesująca i wciągająca, przede wszystkim podziwiam ten dystans, z którym autor pisał książkę. Potrafił ukazać Niemców w inny sposób, ludzki, na który nawet dziś nie potrafią się zdobyć twórcy- urzekło mnie to. Historię zmuszona byłam czytać w .pdf ale zafascynowała mnie na tyle, że po prostu musiałam przeczytać :) Napisana lekko, sylwetki bohaterów bardzo...

O tym jak chłopcy z Opola na wojnę z parszywymi Polakami szli…
 
„Najeźdźców” pisał Dobraczyński od sierpnia 1940 do czerwca 1946 roku i, jak łatwo się domyślić, jest to książka o II Wojnie Światowej, a dokładnie o kilku młodych Niemcach biorących w niej udział. Wydaje się, że autor chciał pokazać w postaciach swoich bohaterów różnorodność postaw Niemców, niemieckich żołnierzy, wobec wojny i jej okrucieństwa: fanatyk narodowego socjalizmu, Hugo Kostrzewa, zrównoważony, choć nieco uległy Herbert Köstring, marzyciel i poeta Walter von Reck, to główne postacie dramatu.
 
Młodzi ludzie walczą (niektórzy giną) na wszystkich frontach tej wojny, a wraz ze zmianami na mapach działań wojennych, zmieniają się też ich przekonania na temat wyższości niemieckiej rasy, moralnego prawa Niemców do mordowania przeciwników i eksterminowania innych narodów.
 
Jest też wątek romantyczny – z góry skazane na niepowodzenie uczucie Herberta do Oleńki – który sześćdziesiąt lat po napisaniu powieści może się wydawać nieco naiwny i wyidealizowany, ale nie przesadnie.

O tym jak chłopcy z Opola na wojnę z parszywymi Polakami szli…
 
„Najeźdźców” pisał Dobraczyński od sierpnia 1940 do czerwca 1946 roku i, jak łatwo się domyślić, jest to książka o II Wojnie Światowej, a dokładnie o kilku młodych Niemcach biorących w niej udział. Wydaje się, że autor chciał pokazać w postaciach swoich bohaterów różnorodność postaw Niemców, niemieckich...