Bardzo przygnębiająca historia chłopca, który dorasta w Libii za dyktatury Kadafiego. Smutna, ale mająca w sobie kameralność.

Bardzo przygnębiająca historia chłopca, który dorasta w Libii za dyktatury Kadafiego. Smutna, ale mająca w sobie kameralność.

Kolejna świetna książka arabskiego autora. Powieść opisuje reżim Kaddafiego w Libii z perspektywy małego chłopca, syna opozycjonisty. Całość fabuły ma w sobie duszny klimat ciągłego zagrożenia, które koresponduje z upalną, wręcz niebezpieczną dla człowieka pogodą. Relacje społeczne w kraju są zaburzone i przypominają opisy rodem z orwellowskiego klasyka "Roku 1984". W epicentrum znajduje się chłopiec wraz z matką, którą nie radząc sobie z ciągłym niebezpieczeństwem popada w alkoholizm. Dziecko, pozostawione trochę samo sobie, poznaje świat i definiuje mechanizmy totalitaryzmu, ciągle poszukując odpowiedzi. Książkę charakteryzuje ciekawy styl oraz niecodzienna perspektywa. Moim zdaniem, pozycja, którą warto przeczytać.

Kolejna świetna książka arabskiego autora. Powieść opisuje reżim Kaddafiego w Libii z perspektywy małego chłopca, syna opozycjonisty. Całość fabuły ma w sobie duszny klimat ciągłego zagrożenia, które koresponduje z upalną, wręcz niebezpieczną dla człowieka pogodą. Relacje społeczne w kraju są zaburzone i przypominają opisy rodem z orwellowskiego klasyka "Roku...

Opowieść o tym, jak trudno być żoną opozycjonisty. W kraju w którym przeciwstawianie się władzy wymaga prawdziwej odwagi, a spotkanie ze służbami bezpieczeństwa jest bolesne i zawsze kończy się przegraną. I o tym jest też ta książka, że kobieta stara się zbudować normalny dom w cieniu wszechobecnego państwa policyjnego, i mimo że … tego domu sama nie pragnęła.
Pisane z punktu widzenia dziewięcioletniego dziecka, które nie jest małym psotnikiem, o nie, raczej jest krnąbrnym łobuzem. Zresztą o ile zachowanie dziecka jest jak najbardziej dziecinne, to przemyślenia i obserwacje są całkiem dorosłe. To raczej wejrzenie w swoje dzieciństwo z perspektywy dojrzałego pisarza. Życie rodzinne opisane jest powściągliwie i tu jest moc tej książki. Bo mimo delikatności w zaznaczaniu uczuć czytelnik świetnie wychwytuje wszystkie dysonanse i konflikty.
Jest to pierwsza książka Hishama Matara, ale jak dla mnie zapowiedź wyważonego, doskonałego pisarstwa.

Opowieść o tym, jak trudno być żoną opozycjonisty. W kraju w którym przeciwstawianie się władzy wymaga prawdziwej odwagi, a spotkanie ze służbami bezpieczeństwa jest bolesne i zawsze kończy się przegraną. I o tym jest też ta książka, że kobieta stara się zbudować normalny dom w cieniu wszechobecnego państwa policyjnego, i mimo że … tego domu sama nie pragnęła.
Pisane z...

Libia za czasów dyktatury Kaddafiego. Reżim widziany oczami dziecka.
Dawno nie czytałam tak ciężkiej i przygnębiającej książki. Ze zdziwieniem zauważyłam również, że żaden z bohaterów nie przypadł mi do serca. Smutna rzeczywistość, smutni ludzie, mnożące się problemy i wynaturzenia. Nie polecam na zły nastrój.

Libia za czasów dyktatury Kaddafiego. Reżim widziany oczami dziecka.
Dawno nie czytałam tak ciężkiej i przygnębiającej książki. Ze zdziwieniem zauważyłam również, że żaden z bohaterów nie przypadł mi do serca. Smutna rzeczywistość, smutni ludzie, mnożące się problemy i wynaturzenia. Nie polecam na zły nastrój.

Recenzja pochodzi z portalu kulturaonline.pl

Świat terroru i zastraszenia widziany oczami małego chłopca, który obserwuje go z kolei przez pryzmat opowiadań matki oraz fragmentarycznych szczątków tego co dociera z wielkiej polityki do świadomości dziecka, to historia opowiedziana w powieści Hishama Matara "W kraju mężczyzn".

Ten niezwykły debiut literacki został przetłumaczony już na dwadzieścia dwa języki, zdobywając liczne nominacje i nagrody. Poruszająca historia przeplatających się losów matki, która w swoich opowieściach staje się dziewczynką – zabawką w rękach dorosłych, i jej syna ukazuje świat jakiego nie zna żaden dorosły, żaden mężczyzna.

Narracja mimo okrutnej treści wije się subtelnie niczym kolorowy gobelin, jej kawałki składane są precyzyjnie jak rozbita mozaika, gdzie każdy fragment ma swoje niezmiennie ważne miejsce.

Sulejman w wieku dziewięciu lat zostaje postawiony twarzą w twarz z okrucieństwami reżimu Kaddafiego. Jego sąsiada aresztuje bezpieka i ku uciesze tłumu wiesza publicznie na oczach całego kraju. Szaleństwo narodu żyjącego w strachu udziela się wszystkim łącznie z samym chłopcem, mimo że jego własny ojciec również zostaje aresztowany. Ojciec, który zawsze był w pewien sposób odległy nagle znika naprawdę. Dziecko zostaje z matką, która w swojej bezsilności oddaje się zakazanemu prawem nałogowi alkoholowemu i w oparach papierosowego dymu oraz wódki snuje niczym Szeherezada opowieść o tym jak stała się matką i żoną.

Już jako chłopiec Sulejman dowiaduje się, że kobiety w jego kraju nie mają praw, że są bite i poniżane przez mężczyzn, że ich jedyna funkcja społeczna to żona lub matka. On – niechciany syn swojej młodziutkiej matki staje się nagle jej powiernikiem, azylem i jak ona sama go określa księciem, który kiedyś ją ocali.

Całość recenzji przeczytacie na: http://kulturaonline.pl/wspolczesna,szeherezada,oczami,swego,syna,tytul,artykul,14846.html

Recenzja pochodzi z portalu kulturaonline.pl

Świat terroru i zastraszenia widziany oczami małego chłopca, który obserwuje go z kolei przez pryzmat opowiadań matki oraz fragmentarycznych szczątków tego co dociera z wielkiej polityki do świadomości dziecka, to historia opowiedziana w powieści Hishama Matara "W kraju mężczyzn".

Ten niezwykły debiut literacki został...

Kolejna świetna książka z kręgu literatury arabskiej, tym bardziej się cieszę, że jest to pozycja w miarę nowa. Hisham Matar na 200 stronach opisał przeżycia 9-letniego chłopca w rządzonej przez dyktatora Libii Muammara al-Kaddafiego. Po części książka zawiera osobiste wspomnienia autora z czasów, gdy był dzieckiem. Świetny obraz życia w kraju zniewolonym przez dyktaturę, walki z rewolucją i o odzyskanie wolności. Wszystko to w oczach i umyśle małego chłopca, który nie wszystko potrafi zrozumieć. Książka przybliża także realia jakie panują w kulturze islamskiej i opisuje, z perspektywy matki chłopca, jak wielką władzę nad kobietami mają mężczyźni. Polecam nie tylko fanom tego typu literatury.

Kolejna świetna książka z kręgu literatury arabskiej, tym bardziej się cieszę, że jest to pozycja w miarę nowa. Hisham Matar na 200 stronach opisał przeżycia 9-letniego chłopca w rządzonej przez dyktatora Libii Muammara al-Kaddafiego. Po części książka zawiera osobiste wspomnienia autora z czasów, gdy był dzieckiem. Świetny obraz życia w kraju zniewolonym przez dyktaturę,...

W kontekście toczącej się wciąż rewolucji libijskiej jest to dobra pozycja, ale spodziewałam się chyba bardziej wartkiej akcji, może czegoś bardziej usytuowanego w tematyce genderowej ;) Książka opowiada o rewolucjonistach reżimu Kaddafiego pod koniec lat 70 z perspektywy 9-letniego chłopca, Sulejmana. Mamy tu konspirację, tropienie, śledzenie, uciekanie i podsłuchy, nawet wykluczenie społeczne, ale i tak najciekawszy jest wątek równoległy, opowiadający historię matki głównego bohatera, matki która padła ofiarą rządów tytułowych mężczyzn.

W kontekście toczącej się wciąż rewolucji libijskiej jest to dobra pozycja, ale spodziewałam się chyba bardziej wartkiej akcji, może czegoś bardziej usytuowanego w tematyce genderowej ;) Książka opowiada o rewolucjonistach reżimu Kaddafiego pod koniec lat 70 z perspektywy 9-letniego chłopca, Sulejmana. Mamy tu konspirację, tropienie, śledzenie, uciekanie i podsłuchy, nawet...

Kameralna, widziana oczami chłopca opowieść o życiu rodziny opozycjonisty w Libii za reżimu Kaddafiego. Zgrabna. Napisana w intrygujący sposób, z dużą wrażliwością.

Kameralna, widziana oczami chłopca opowieść o życiu rodziny opozycjonisty w Libii za reżimu Kaddafiego. Zgrabna. Napisana w intrygujący sposób, z dużą wrażliwością.

Książka dobra literacko. Powolna i gorąca. Opis zwykłego życia innej, arabskiej kultury daje możliwość podejrzenia obcego jak przez dziurkę od klucza. Skupiłem się na czym innym niż wątek polityczny i dało się skupić, było na czym.

Książka dobra literacko. Powolna i gorąca. Opis zwykłego życia innej, arabskiej kultury daje możliwość podejrzenia obcego jak przez dziurkę od klucza. Skupiłem się na czym innym niż wątek polityczny i dało się skupić, było na czym.

Jedna z ukochanych książek, do której wracam wielokrotnie by przeczytać choćby fragment.

Jedna z ukochanych książek, do której wracam wielokrotnie by przeczytać choćby fragment.