Powrót. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi

Rozliczenie z reżimem Kaddafiego oraz hołd oddany ojcu (opozycjoniście zgładzonemu przez dyktaturę).
Hisham Matar, pisarz libijski żyjący na emigracjii w Wielkiej Brytanii, wyrusza w podróż w poszukiwaniu śladów zamordowanego ojca, oraz poprzez historię własnego udręczonego narodu. Książka pisana jest zaraz po obaleniu pułkownika Kaddfiego w latach 2011-12., w kraju mającym nadzieję na normalną przyszłość zaraz po tzw. "arabskiej wiośnie".
Niestety dzisiaj wiemy, że losy Libii i libijczyków nie potoczyły się dalej tak jak wyobrażał to sobie tzw. "zachód". Kraj od 2014 roku cały czas pogrążony jest w wojnie domowej, w której swoje interesy próbują rozgrywać Rosja, Egipt i Turcja, oraz lokalni watażkowie plemienni, którzy jak Khalifa Haftar stali się kolejnymi autokratami w rodzaju Kaddafiego.

Rozliczenie z reżimem Kaddafiego oraz hołd oddany ojcu (opozycjoniście zgładzonemu przez dyktaturę).
Hisham Matar, pisarz libijski żyjący na emigracjii w Wielkiej Brytanii, wyrusza w podróż w poszukiwaniu śladów zamordowanego ojca, oraz poprzez historię własnego udręczonego narodu. Książka pisana jest zaraz po obaleniu pułkownika Kaddfiego w latach 2011-12., w kraju...

Od takich książek trudno jest się odrywać, choć czytanie ich to emocjonalna huśtawka. "POWRÓT. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi" Hishama Matara to z jednej strony niezwykle osobiste, wręcz intymne wyznanie o własnym bólu, rodzinnym dramacie, mierzeniu się z prześladującą traumą, co też gorzka i ponura historia o Libii pod rządami Kaddafiego. Potworności reżimu uderzają tym bardziej, że jego metody, skala, jak i charakter w dużej części powielają cechy wszystkich innych, "współczesnych" dyktatur. Cynizm, bezwględność, terror, socjotechnika, ambiwalentne traktowanie prawa i tak dalej, i dalej... Wydaje się, że szerokość geograficzna nie ma tutaj znaczenia, kiedy komuś megalomania za bardzo uderzy do głowy, wzór jest jeden i ten sam... A potem są już tylko doświadczenia ofiar, trudne do wyobrażenia, wyjęte jakby z horroru, demolujące w równym stopniu ciało, co psychikę. Hisham Matar pisze o tym przez swój pryzmat, własne doświadczenie, mimo iż sam nigdy nie trafił do więzienia Abu Salim, czy innego miejsca odosobnienia w rządzonej przez Muammara Kaddafiego Libii. To jego ojciec jest bezpośrednią ofiarą reżimu, jak i duża część rodziny... Sama książka to już przejmująca oraz szczera opowieść o próbie znalezienia odpowiedzi, co stało się z ojcem, który ostatecznie trafił do piekła Abu Salim, a potem jego historia urywa się nagle i milknie bez echa...
Literatura faktu, nie będąca reportażem, ani też kalejdoskopem wywiadów, jest w tym konkretnym przypadku szczególnie angażująca, uruchamiająca wyobraźnię i wymownie wstrząsająca. Matar ma tę literacką lekkość, a także autentyczność wypowiedzi, która sprawia, że jesteśmy z nim blisko, złączeni jego wrażliwością, perspektywą oraz osobistym odczuwaniem. Autokracje, rewolucje, wichry historii, procesy polityczne, ekonomiczne... I tak w kółko, bez ustanku, bez lekcji i refleksji... Upraszczając, mimo wszystko. Jednakże książka "POWRÓT", jak i wiele jej podobnych, wskazuje na indywidualny dramat, nawet jeśli liczony w tysiącach, czy milionach. Ludzka tragedia ma swoje pojedyncze historie, odosobnione przypadki, zrujnowane życia, złamaną wolę, zaburzoną wiarę. Tutaj czytamy o ludziach i ich przeżyciach, bo człowiek jest w tym najważniejszy, nawet jak kruchy to silny jednocześnie. W efekcie naprawdę solidna porcja słowa i treści! Książka, którą się czuje...

Od takich książek trudno jest się odrywać, choć czytanie ich to emocjonalna huśtawka. "POWRÓT. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi" Hishama Matara to z jednej strony niezwykle osobiste, wręcz intymne wyznanie o własnym bólu, rodzinnym dramacie, mierzeniu się z prześladującą traumą, co też gorzka i ponura historia o Libii pod rządami Kaddafiego. Potworności reżimu uderzają...

Ta książka przypomina w jakim świecie żyjemy. Globalnie - to nie tylko podróże, towary czy ekologia. Globalnie to również współodczuwanie i odpowiedzialność. Ta powieść uzmysławia jak ktuchy jest nasz dobrostan i poczucie bezpieczeństwa. Historia jest tu i teraz. Rzeczy wielkie i straszne dzieją się obok nas. Za murami więzień, drutami obozów i za drzwiami naszych domów. Czy ludzkość jest zdolna do zaprzestania przemocy!?
Dla mnie to wstrząsające przeżycie. Zastanawiałam się, co robiłam w tym czasie, czasie opisywanym. Wspominane daty to również mój czas, moja historia. W tym czasie w innej przestrzeni ludzie są prześladowani, niszczeni i bez nadziei. I potrafią w tym wszystkim być PIĘKNI.
Lektura piękna, smutna, wstrząsająca.
Czy znajdziesz w niej nić nadziei ...

Ta książka przypomina w jakim świecie żyjemy. Globalnie - to nie tylko podróże, towary czy ekologia. Globalnie to również współodczuwanie i odpowiedzialność. Ta powieść uzmysławia jak ktuchy jest nasz dobrostan i poczucie bezpieczeństwa. Historia jest tu i teraz. Rzeczy wielkie i straszne dzieją się obok nas. Za murami więzień, drutami obozów i za drzwiami naszych domów....

Autobiograficzne rozliczenie się z brutalną przeszłością, powrotem do odradzającej się Libii i próbą odnalezienia pojmanego przez reżim ojca. Autor oddaje hołd nie tylko jemu, ale również bogatej kulturze, którą pielęgnował w nim ojciec. Swoboda wywodu bliższa jest formie pamiętnika, niż dziennikarskiego reportażu (co niekoniecznie musi przypaść do gustu), nie można jednak autorowi odmówić tego, że posługuje się pięknym językiem, który nadaje autentyczności jego rozważaniom.

Autobiograficzne rozliczenie się z brutalną przeszłością, powrotem do odradzającej się Libii i próbą odnalezienia pojmanego przez reżim ojca. Autor oddaje hołd nie tylko jemu, ale również bogatej kulturze, którą pielęgnował w nim ojciec. Swoboda wywodu bliższa jest formie pamiętnika, niż dziennikarskiego reportażu (co niekoniecznie musi przypaść do gustu), nie można jednak...

Osinskipoludzku.blogspot.com

Hisham Matar został za swoją książkę uhonorowany nagrodą Pulitzera i już sam ten fakt jest tu wystarczającą rekomendacją. "Powrót" to rozliczenie z kolejnym ze światowych upadłych reżimów, tym bardziej wartościowy iż został dokonany przez pryzmat osobistych doświadczeń.



Matar był zmuszony do ucieczki z Libii z uwagi na działalność opozycyjną swojego ojca i obawę przed zemstą szaleńca jakim był libijski przywódca Kaddafi. Kiedy opuszczał swoją ojczyznę miał zaledwie kilka lat. Zapewne po latach stracił nadzieję i chęć powrotu. Okazja taka nadarza się po upadku Kaddafiego wskutek rewolucji. Hisham Matar wraca do kraju ojczystego aby zbadać okoliczności zaginięcia jego ojca, który został uprowadzony przez libijskie służby w 1990 roku i trafił do okrytego złą sprawą więzienia Abu Salim w Trypoolisie. Dżaballah Matar został zdradzony przez kraj, który udzielił mu schronienia i to właśnie egipskie służby specjalne we współpracy z ludźmi działającymi na zlecenie Kaddafiego porwały ojca Hishama. Od tego czasu słuch o nim zaginął.



Autor w swej książce opisuje okoliczności powrotu do Libii po trzydziestu latach i prowadząc swoją krucjatę o prawdę na temat losów swojego ojca po haniebnym jego uprowadzeniu przygląda się przy tej okazji zmianom jakie zaszły na rodzimej ziemi przez ponad ćwierć wieku. Kiedy wraz z nim poznajemy historię Libii możemy odnieść wrażenie, iż jest to jeden z tych krajów zapomnianych przez Boga, gdzie na porządku dziennym są boję o niepodległość na przemian z bratobójczymi walkami na tle ideologicznym. Jest to jeden z tych krajów, który nie umie zaznać spokoju. Jest to wreszcie kraj z piękną historią, którą nakreśla nam w swej opowieści autor. Przyznam szczerze, iż ten historyczny aspekt był dla mnie równie ważny jak opis osobistej tragedii Hishama Matara z uwagi na fakt, iż choć słowo Libia przewija się często jeśli słyszymy o wydarzeniach na świecie, a jakoś tak nigdy wcześniej nie było mi dane poznać szerszy kontekst tego co działo się w tym kraju choćby na przestrzeni tych kilkudziesięciu lat od odzyskania niepodległości.



Aspekt relacji ojca z synem, jak zresztą wskazuje na to sam tytuł jest w książce Matara główną osią snutej opowieści. Jak to jest kiedy wyrwane zostaną korzenie? Kiedy jedyne co pozostaje to pamięć, a w pewnym momencie wszystko nagle się urywa i nie ma najważniejszego chyba dla dorastającego mężczyzny punktu odniesienia. Co stało się z tym ojcem? Czy można go pożegnać, przeżyć żałobę, czy może nadal żyć nadzieją ? Co w takim wypadku z własnym życiem? Jak można się na nim skupić i w pełni zaangażować osobiście, zawodowo itd.? Jak można pogodzić dumę i uznanie z tego jak walczył dla swoich poglądów, ideałów ojciec z żalem do niego, że nie wybrał syna tylko poświęcił go na ołtarzu ojczyzny? Pojawiają się też pytania o własną autonomię, o synowskie dziedzictwo czy też o zwykłą bliskość, która została bezpowrotnie odebrana na rzecz nieustannego napięcia i strachu. Hisham Matar próbuje sobie to wszystko poukładać, a przy tej okazji każdy z nas będzie miał okazję poddać pod analizę własne relacje na linii ojciec-syn. Tak to przynajmniej wyglądało u mnie i muszę przyznać, że odczuwałem podczas lektury coś w rodzaju autoterapii. Ciekaw jestem czy choć podobne refleksje przy tej książce będą mieli inni.



Mocno polecam "Powrót", gdyż jest to jedna z najbardziej wielowymiarowych pozycji z jaką miałem do czynienia w ostatnim czasie. Czyta się to z udziałem trudnych, nieprzyjemnych emocji, ale na końcu jest coś na kształt swoistego katharsis.

Osinskipoludzku.blogspot.com

Hisham Matar został za swoją książkę uhonorowany nagrodą Pulitzera i już sam ten fakt jest tu wystarczającą rekomendacją. "Powrót" to rozliczenie z kolejnym ze światowych upadłych reżimów, tym bardziej wartościowy iż został dokonany przez pryzmat osobistych doświadczeń.



Matar był zmuszony do ucieczki z Libii z uwagi na działalność opozycyjną...

Jeśli macie ochotę na dobry reportaż to koniecznie sięgnijcie po „Powrót. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi” Hishama Matara, który za tę pozycję otrzymał Nagrodę Pulitzera 2017. Autor po latach wraca do swojego rodzinnego kraju, do Libii. Reżim Kaddafiego 30 lat temu porwał jego ojca i do tej pory nie wiadomo co się z nim stało. Hisham opisuje swoje dzieciństwo, historię swojej rodziny oraz heroiczną wolę poznania prawdy o losach ojca. Książka wyjątkowa, napisana przepięknym językiem i ukazująca to jak chorym tworem jest polityka. Wyborna uczta słowa i refleksji.
„(...) wciąż po dwudziestu pięciu latach przeżywam to, że ojciec ’bez widu, słuchu przepadł’. Zazdroszczę innym nieodwracalności pogrzebów. Pragnę takiej pewności. Jak to jest, gdy bierzesz kości w ręce, wybierasz dla nich miejsce, możesz przyklepać ten kawałek ziemi i odmówić modlitwę?”

Jeśli macie ochotę na dobry reportaż to koniecznie sięgnijcie po „Powrót. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi” Hishama Matara, który za tę pozycję otrzymał Nagrodę Pulitzera 2017. Autor po latach wraca do swojego rodzinnego kraju, do Libii. Reżim Kaddafiego 30 lat temu porwał jego ojca i do tej pory nie wiadomo co się z nim stało. Hisham opisuje swoje dzieciństwo,...

[...]
Wspomnienia Matara charakteryzuje ta irytująco-fascynująca egzaltacja, którą tak przesiąknięta jest literatura wschodu. Te wszystkie uściski, pocałunki, łzy, recytacje wierszy, wspólne śpiewanie pieśni zawsze wydawało mi się jakąś fikcją na potrzeby różnych powieści. A jednak Matar opisuje taki świat. Jego ojciec, zamożny kupiec, opozycjonista, angażujący się w wiele akcji charytatywnych, człowiek bywały w świecie uwielbia na spotkaniach z rodziną i bliskimi recytować wiersze.
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/powrot-ojcowie-synowie-i-kraj-pomiedzy-nimi/

[...]
Wspomnienia Matara charakteryzuje ta irytująco-fascynująca egzaltacja, którą tak przesiąknięta jest literatura wschodu. Te wszystkie uściski, pocałunki, łzy, recytacje wierszy, wspólne śpiewanie pieśni zawsze wydawało mi się jakąś fikcją na potrzeby różnych powieści. A jednak Matar opisuje taki świat. Jego ojciec, zamożny kupiec, opozycjonista, angażujący się w wiele...

Poruszający obraz Libii pod rządami Kaddafiego, ciekawie przedstawiona historia współczesna tego kraju przy równolegle pięknym hołdzie złożonym przez autora ojcu, który stał się ofiarą okrutnego reżimu.

Poruszający obraz Libii pod rządami Kaddafiego, ciekawie przedstawiona historia współczesna tego kraju przy równolegle pięknym hołdzie złożonym przez autora ojcu, który stał się ofiarą okrutnego reżimu.

8,5

8,5

To coś więcej niż reportaż. Książka o uczuciach.

To coś więcej niż reportaż. Książka o uczuciach.