Polecam

Polecam

To nie typowy podręcznik porządkujący fakty i wydarzenia w zamkniętych ramach. To snucie opowieści o różnych aspektach życia i historii. Już sam wygląd książki robi wrażenie :)

To nie typowy podręcznik porządkujący fakty i wydarzenia w zamkniętych ramach. To snucie opowieści o różnych aspektach życia i historii. Już sam wygląd książki robi wrażenie :)

Potężne dzieło, przekazujące ogromną ilość wiedzy - z racji oczywistych odrobinę powierzchownie, wartko przechodząc między kolejnymi wydarzeniami, a mimo to pozwalające na stworzenie u każdego - nawet ludzi pozbawionych dowolnej historycznej świadomości - trwałego szkieletu kluczowych danych oraz związków przyczynowo-skutkowych dziejów. Książka obdarzona klasyczną daviesowską gawędziarska narracją, lecz również bardzo klarownym językiem. Mówiąc krótko - czytelnik dostaje dokładnie to, na co pisał się, spoglądając na tytuł książki.

Potężne dzieło, przekazujące ogromną ilość wiedzy - z racji oczywistych odrobinę powierzchownie, wartko przechodząc między kolejnymi wydarzeniami, a mimo to pozwalające na stworzenie u każdego - nawet ludzi pozbawionych dowolnej historycznej świadomości - trwałego szkieletu kluczowych danych oraz związków przyczynowo-skutkowych dziejów. Książka obdarzona klasyczną...

Jest to w gruncie rzeczy podręcznik do historii Europy, przy czym wykracza on poza same suche fakty i pozwala na szersze spojrzenie na dzieje Starego Kontynentu. Język jest przystępny, przez co książka ta jest skierowana do wszystkich zainteresowanych, również laików.

Sięgnąłem po nią w celu uzupełnienia braków po szkolnych lekcjach historii i jestem bardzo zadowolony (choć czytałem długo i z przerwami; trudno tę księgę przeczytać szybko i jednocześnie coś z niej wynieść). Z pewnością zakres jest szerszy niż ten szkolny. Swoją drogą, sam fakt napisania tak obszernej książki o dziejach całego kontynentu, i to na takim poziomie, jest naprawdę podziwu godny. Wielki szacunek dla Normana Daviesa (a przecież to tylko jedna z wielu jego obszernych pozycji)!

Jest to w gruncie rzeczy podręcznik do historii Europy, przy czym wykracza on poza same suche fakty i pozwala na szersze spojrzenie na dzieje Starego Kontynentu. Język jest przystępny, przez co książka ta jest skierowana do wszystkich zainteresowanych, również laików.

Sięgnąłem po nią w celu uzupełnienia braków po szkolnych lekcjach historii i jestem bardzo zadowolony...

Jak na książkę, która opisuje 200 lat historii całego kontynentu, bardzo esencjonalna, ale równocześnie przystępnie napisana.

Jak na książkę, która opisuje 200 lat historii całego kontynentu, bardzo esencjonalna, ale równocześnie przystępnie napisana.

Świetna książka pozwalająca szeroko spojrzeć na historię nie tylko naszego państwa.

Świetna książka pozwalająca szeroko spojrzeć na historię nie tylko naszego państwa.

„Powinniśmy, nieprawdaż, zdefiniować, co rozumiemy przez [pojęcie] «historia». Jeżeli «historia» oznacza «pisaną kronikę wydarzeń» (a to jest w zasadzie wszystko, do czego prawa może sobie rościć Klio),wtedy należy zapytać, «kto»  — który skryba, który sekretarz — ją napisał i jak był do tego przygotowany. Skłonny jestem przypuszczać, że wielka część «historii» (nienaturalnych dziejów człowieka — w odróżnieniu od prostodusznego świadectwa skał) jest wypaczona przez miernych pisarzy i uprzedzonych obserwatorów. Wiemy, że państwa policyjne (na przykład Sowiety) [artykuł z roku 1969] po prostu wycinają i niszczą te wydarzenia historyczne, które nie przystają do kłamstw teraźniejszości. A na dodatek nawet najbardziej utalentowany i sumienny historyk może się pomylić. Innymi słowy, nie wierzę, że «historia» istnieje niezależnie od historyka”. Autora przytoczonego cytatu, bo po co to komu, nie podaję.

Konkludując. Myśl przelatywała nad stronicami lektury przeważnie jak latający spodek nad rozległą pustynią. Jednak ów satelita zatrzymywał się od czasu do czasu nad namiastką powieściopisarskiego globu (i wysepek gdzie rozsiadł się rzadki gatunek czystej nauki),jaki wyłaniał się zza gór karkołomnego zadania, jakim było wepchnięcie „wszystkich” dziejów między nawias dwóch okładek, co oczywiście jest godne odnotowania jak wyprawa po mleko. Samo to narzuciło męczącą przewidywalność w przedstawieniu treści i w zdecydowanej większości jej rozwodnienie; sprawę ratuje jednak owa kropla wody umieszczona na szkiełku, tak zwanych przez autora „kapsułek”, które wyodrębniają i sycą obserwowany organizm.

„Powinniśmy, nieprawdaż, zdefiniować, co rozumiemy przez [pojęcie] «historia». Jeżeli «historia» oznacza «pisaną kronikę wydarzeń» (a to jest w zasadzie wszystko, do czego prawa może sobie rościć Klio),wtedy należy zapytać, «kto»  — który skryba, który sekretarz — ją napisał i jak był do tego przygotowany. Skłonny jestem przypuszczać, że wielka część «historii»...

Wciagajaca ksiazka, przystepnie napisana historia swiata. Pan Davi
es to jeden z moich ulubionych autorow. Pozycja jak najbardziej warta ceny. Od deski do deski nie dalam rady przeczytac, ale ksiazka jest tak ulozona, ze latwo mozna znalezc potrzebne informacje. Jedynym minusem dla mnie jest jej rozmiar, ciezko sie ulozyc zeby dobrze sie czytalo. :)

Wciagajaca ksiazka, przystepnie napisana historia swiata. Pan Davi
es to jeden z moich ulubionych autorow. Pozycja jak najbardziej warta ceny. Od deski do deski nie dalam rady przeczytac, ale ksiazka jest tak ulozona, ze latwo mozna znalezc potrzebne informacje. Jedynym minusem dla mnie jest jej rozmiar, ciezko sie ulozyc zeby dobrze sie czytalo. :)

Idąc za ciosem, po "Bożym Igrzysku" sięgnęłam po "Europę". Kto nie do końca ma poukładane w głowie puzzle dziejów Europy, może znaleźć w tej lekturze dużo przyjemności.

Idąc za ciosem, po "Bożym Igrzysku" sięgnęłam po "Europę". Kto nie do końca ma poukładane w głowie puzzle dziejów Europy, może znaleźć w tej lekturze dużo przyjemności.

Utrzymać zainteresowanie czytelnia przez ponad 1400 stron - to sztuka. Jednocześnie faktów jest na tyle dużo, że nie sposób spamiętać choćby jednej dziesiątej. Można więc po zakończeniu spokojnie zacząć czytać od nowa :)

Utrzymać zainteresowanie czytelnia przez ponad 1400 stron - to sztuka. Jednocześnie faktów jest na tyle dużo, że nie sposób spamiętać choćby jednej dziesiątej. Można więc po zakończeniu spokojnie zacząć czytać od nowa :)